Sveto predanje

Sveto predanje (grč. Ιερά Παράδοση, lat. Traditio) usmeno je prenošenje učenja Gospoda Isusa Hrista i događaja jevanđeoske istorije. Ono postoji uporedo sa Svetim pismom, dopunjava ga i pomaže da se pravilno razumije.

Sveti oci, nosioci Svetog predanja (Vasilije Veliki, Grigorije Bogoslov i Jovan Zlatoust)

Pod Svetim predanjem se podrazumijevaju sva ona duhovna blaga naslijeđena od svetih predaka, a koja su u savršenoj harmoniji sa Svetim pismom. Sveto predanje je znatno obimnije od Svetog pisma. Apostol i jevanđelista Jovan kaže: „A ima i mnogo drugo što učini Isus, koje kada bi se redom popisivalo, mislim, ni u sami svijet ne bi mogle stati napisane knjige.“ (Jov. XXI, 25). Pravoslavna crkva vjeruje da je Sveto predanje starije od Novog zavjeta i da je u potpunoj saglasnosti sa njegovom objavom.

U Pravoslavnoj crkvi, Sveto predanje obuhvata:

• kratka izlaganja i formulisanja pravoslavnog vjerovanja;
• učenje o sedam svetih tajni, kao i činove kako se one vrše;
• apostolska pravila (kanone);
• pravila (kanone) sedam vaseljenskih sabora;
• kanone i pravila nekoliko pomjesnih sinoda ili sabora;
• pravila o crkvenoj disciplini Svetog Vasilija Velikog i drugih svetitelja;
• spise svetih otaca;
• liturgije i druga crkvena bogosluženja;
• žitija hrišćanskih svetitelja i mučenika;
• pobožne običaje, značenja i simbole kao izraze pravoslavne vjere, nade i ljubavi.

Danas, one hrišćanske crkve koje pored Svetog pisma priznaju i poštuju Sveto predanje se nazivaju tradicionalne crkve (istorijske crkve). To su Pravoslavna, Katolička i drevnoistočne crkve.