Slavoljub Lazetić
Slavoljub Saša Lazetić (Kuršumlija, 1950) srpski je privrednik, likovni umetnik i sportista.[1]
| Slavoljub Lazetić | |
|---|---|
,.jpg) Slavoljub Saša Lazetić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 11. januar 1950. |
| Mesto rođenja | Kuršumlija, SFR Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Polje | Likovna umetnost |
Na likovnu scenu Srbije Slavoljub Lazetić je stupio kao gimnazijalac. Svoju likovnost izgradio je posećivanjem časova slikanja priznatih niških akademskih slikara i edukacijom u poznatim svetskim muzejima i galerijama. Do sada je izlagao ne kolektivnim i samostalnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Pored slikarstva bavio se komercijalnim poslovima i ekonomskim odnosima sa inostranstvom. Aktivno se bavi i džudo sportom. U ovom sportu nosilac je bezbroj zvanja od kojih su najznačajnija; majstor džudoa-crni pojas 5. dan i crnog pojasa 2. dan kodokan.[2]
Život uredi
Rođen je 1950. godine od oca Milana. Veći deo školovanja obavio je u Nišu gde je diplomirao na Ekonomskom fakultetu.[3]
Tokom gimnazijskih dana posećivao je časove slikanja kod najpriznatijih niških akademskih slikara, da bi likovnu edukaciju nastavio izučavanjem knjiga iz oblasti likovne umetnosti i obilaskom najpoznatijih svetskih galerija i muzeja.[3]
Još kao osnovac Lazetić je 1964. godine započeo uspešnu karijeru sprortiste, kada je postao aktivni član Džudo kluba Niš. U tom klubu postigao je vrhunske rezultate na republičkim i saveznim takmičenjima u nekadašnjoj Jugoslaviji. Ubrzo, još kao srednjoškolac, prelazi u Beograd, gde stiče punoletsvo i u sezoni 1968/69 brani boje Džudo kluba Partizan, koji je u tom periodu bio najpoznatiji i najveći džudo klub u Srbiji. Kada je bio na vrhuncu sportske slave i uspeha, nakon svega par godina boravka u Beogradu, Lazetić se vraća u Niš kako bi nastavio redovno školovanje na Ekonomski fakultetu Univerziteta u Nišu. Pre toga dve godine studirao je filozofiju, na Beogradskom univerzitetu, ali je zbog nemogućnosti roditelja da pokriju troškove studiranja bio prinuđen da se odrekne ovog životnog opredeljenja. Najznačajnija priznanja u sportu su mu; majstor džudoa crni pojas 5 dan i crni pojas 2 dan u kodokanu.
Po završetku ekonomskog fakulteta 1979. godine Slavoljub Lezetić je kao diplomirani ekonomst, zasnovao radni odnos u tadašnjoj Fabrici mašina za pranje Elektronske industrije u Nišu. U Elektronskoj industriji ostao je sa manjim prekidima dugi niz godina, obavljajući odgovorne dužnosti počev od; šefa nabavke, rukovodioca izvozno–uvozne službe, a kasnije i višegodišnjeg generalnog direktora Fabrike mašina za pranje prepoznatljive u nekadašnjoj Jugoslaviji po sloganu „Eida bela linija budućnosti.“
Kako od ranih školskih dana, tako i kasnije kao vođa jedne od najvećih fabrika u Nišu, Lazetić je uvek nalazio vreme da se posveti i drugim aktivnostima, njegovim velikim prepkupacijama i ljubavima iz mladosti; sportu (disciplina džudo) i slikarstvu, koje su prema njegovim rečima (da njegov život nije krenuo drugim tokom) „mogle da budu jedna od njegovih životnih profesija“.[3]
Sve vreme života, prvo u slikarstvu, a potom i u profesionalnom bavljenju sportom Lazetić je nalazio izlaz iz suvoparnog sveta finansija i komercijale u kome je najveći deo stvaralačkog života provodio, istovremeno i neprestano boreći se sa zakonomernostima biznisa. Zato se može reći da je životna biografija Slavoljuba Lazetića zapravo jedinstveni spoj sporta, biznisa i slikarstva.[3]
Član i jedan od osnivača Rotari kluba Niš od 1996. godine.[1]
Sa svojom porodicom živi i stvara u Nišu u svojstvu slobodnog umetnika i biznismena.
Slikarstvo Slavoljuba Lazetića uredi
Na trnovitom putu kondenzacije viđenog i traženja sopstvenog mesta u ogromnoj grupaciji stilova, vođen samo njemu sopstvenom intuicijom Slavoljub Lazetić je usmerio vlastiti likovni izraz stazom kojom su se kretali sa početka 20. veka ekspresionisti. Koristeći se jednim specifičnim odnosom prema boji, njenim valerskim vrednostima, koji je poprimio od ovog pokreta, Saša Lazetić je krenu u svoje stvaralaštvo jednom kolorističkom stazom, radukovane forme, sve do znakovnog zaključka o viđenom.
Omiljena tema u njegovim delima je ženski akt, koji on slika: odvažno, iskreno i snažno bez pardona. Pored aktova Slavoljub Lazetić slika i pejzaže, portrete i mrtvu prirodu.
Njegovo slikarstvo je odraz podneblja u kome je ponikao i odrastao i odraz slovenske ćudi i melanholije koja je duboko usađena u njegovoj ličnosti. Njegovi pejzaži, dostojni svake „pristojnije“ galerije, su odraz zavičaja kako ga je on doživeo.
U svojim delima on boju često nanosi širokim i nervoznim potezima, ponekad ostavljajući oaze čistog platna koje dobijaju svoju hromatsku vrednost optičkom mešavinom okolnih boja.
Posebu pažnju privlače Lazetićevi crteži - sa dominantnom, lako vođenom, linijom koja svojim ritmom, treperavim kretanjem daje crtežu mekoću grafičke vrednosti.
Samostalne i kolektivne izložbe uredi
- 1995. Niš, Galerija „Ram Art“, „Lazetić“, izložba slika.
- 1996. Niš, Red Punkt, „Aktovi“, izložba slika i crteža.
Kolektivne izložbe uredi
- 2002. Niš, Galerija „Ram Art“, 10 godina moderne galerije.
Priznanja uredi
- Oktobarska nagrada grada Niša, 1992. godine za društveno – sportski rad.[1]
