Slobodan Radošević
Slobodan Radošević (Žabare, Topola, 1920 — Beograd, 1997) bio je srpski pesnik.
| slobodan m. radošević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. februar 1920. |
| Mesto rođenja | Žabare, Topola,  Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 31. mart 1997. (77 god.) |
| Mesto smrti | Beograd,  SR Jugoslavija |
| Profesija | anglista, esejista, pesnik, pisac |
Rođen je 14. februara 1920. godine, na dan sv Trifuna, u selu Žabare na Jasenici, ispod Oplenca, od majke Savke i i oca Manojla, solunskog narednika brdskog artiljerijskog puka Vardarske divizije iz Prvog svetskog rata.
Rane godine i rat uredi
Osnovnu školu pohađao je u Žabaru, nižu gimnaziju u Aranđelovcu, višu u Kragujevcu, Filozofski fakultet u Beogradu. Još kao student na grupi za engleski jezik i književnost, kod profesora Vladete Popovića i Marije Stansfild-Popović, osnovao je Prosvetno-kulturni klub Šumadija u Topoli Kragujevačkoj, kao eho Srpskog kulturnog kluba u Beogradu. Prosvetiteljsku misiju i negovanje folklornog i književnog blaga posebno je obeležavalo pozorište Bokanja u Žabaru, aktivno pre i za vreme rata, a od čijih prihoda je pomagano sirotinji i izbeglicama, kao i srpskim vojnim zarobljenicima u Nemačkoj. Predsednik pozorišta i Crvenog krsta u Žabaru, Radošević je tokom 1943. i 1944. godine bio zaposlen kao sekretar Poljoprivrednog inspektorata i u Poljoprivrednoj školi u Kragujevcu, gde je pred kraj rata preživeo višenedljno granatiranje. Godine 1945. bio je mobilisan i upućen na Sremski front, ali je njegovo hapšenje sve preduhitrilo. Optužen je zbog pesme koju je posvetio trojici svojih poginulih drugova, a koji su 3 dana pred smrt bili mobilisani od strane četnika, i osuđen za „izdajstvo i saradnju sa neprijateljem“ sa nekolicinom intelektualaca i umetnika, među kojima je bila i Žanka Stokić.
Posleratni period uredi
Izdržao je 6 godina zatvora u Nišu i Sremskoj Mitrovici. Sve to je odložilo njegov diplomski ispit do 1951. godine. Postdiplomske i studije teologije omogućile su mu lektorski položaj za engleski i nemački jezik na Bogoslovskom fakultetu, od 1955. do 1962. godine. Međutim, zbog rascepa države i crkve dolazi do ukidanja lektorata za strane jezike na fakultetu, a samim tim i otkaz uz zahvalnost dekana za uspešan rad. Posle toga radio je dvanaest godina u VIII beogradskoj gimnaziji kao profesor engleskog jezika i književnosti, ali i tu dobija otkaz, zbog „nepodobnosti“. Za to vreme sastavio je sopstveni udžbenik za englesku književnost i organizovao prvu jezičku laboratoriju u Beogradu. Držao je putopisna i književna predavanja po celoj Jugoslaviji. Stalno sarađujući sa listom Pravoslavlje pisao je članke iz crkvene i monaške istorije, poeme i monografije srpskih i svetskih velikana. U sopstvenom izdanju publikovaoje zbirku eseja iz anglikanske književnosti Pod Osijanovim nebom.
Engleska uredi
Tada odlazi u Englesku gde provodi tri godine kao profesor nemačkog i francuskog jezika i književnosti u Harlou i Birmingemu. U univerzitetskim bibliotekama Kembridža, Oksforda, Londona i Edinburga Radošević je, od 1961. godine, uz mentorstvo poznatog profesora sa Kembridža, Bejzila Vilija, prikupljao i obrađivao građu za svoju doktorsku tezu Kembrička škola i književna dela Džona Norisa, Ledi Meri Čadli i Henrija Nidlera. Iako se u glavnom registru doktorskih teza Hristovog koledža Univerziteta u Kembridžu nalazi njegovo ime, zbog nepovoljnih ideoloških okolnosti po sebe u svojoj zemlji, doktorand nije uspeo, i pored višegodišnjih obećavanja, ni da brani svoju platonističku i prohrišćansku tezu.[1]
Najznačajnija dela uredi
Poslednjih 30ak godina svoga života Radošević se posvetio proučavanju monaštva Istoka i Zapada, a kao rezultat nastaje Monaška civilizacija. Na tribinama manastirskih koledža, univerziteta i seminara, naročito u SAD, stekao je reputaciju izuzetnog predavača, posebno iz oblasti istočnog pravoslavlja. Kao javno priznanje njegovog rada dobio je i Gramatu od patrijarha Germana. Sledeće godine izdaje i svoje delo Sub specie aeternitatis u kojoj se naročito izdvajaju pesme: Monaški zavet, Molitva Svetom Savi, Kandilo, Večernje u Kadzdanu... Objavio je i zbirku eseja iz anglikanske književnosti Pod Osijanovim nebom.
Reference uredi
Spoljašnje veze uredi
- Monaška civilizacija (Geopoetika, 1994) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. септембар 2008). ISBN 978-86-82347-10-1. ISBN 978-86-82347-11-8
- Golgota i vaskrs Srbije 1916-1918, Slobodan M. Radošević: Ratnik se vraća kući, str. 391. BIGZ, 1971.
- Sub specie aeternitatis, Slobodan M. Radošević, Čigoja štampa, 1995.
- Pod osijanovim nebom