Srpsko državljanstvo
Srpsko državljanstvo[1] ili Državljanstvo Republike Srbije[2][3] je državljanstvo koje se može dobiti u Republici Srbiji. Bazira se na principu ius sanguinis, odnosno na principu porekla. Državljanstvo može dobiti osoba koja imaju jednog roditelja sa državljanstvom Republike Srbije ili oba roditelja sa državljanstvom Republike Srbije.[4]
Narodna skupština Republike Srbije 14. decembra 2004. godine donela je Zakon o državljanstvu Republike Srbije. Taj zakon je stupio na snagu 29. decembra 2004. godine a primena tog zakona je počela 27. februara 2005. godine.
Sticanje državljanstva Republike Srbije prijemom Uredi
Stranci mogu na svoj zahtev biti primljeni u državljanstvo Republike Srbije pod uslovom:[5]
- da im je odobreno stalno naseljenje;
- da im nije oduzeta poslovna sposobnost;
- da imaju najmanje tri godine neprekidno prijavljeno prebivalište na teritoriji Republike Srbije;
- da podnese pismenu izjavu da Republiku Srbiju smatra svojom državom;
- dokaz o otpustu ili odricanju prethodnog državljanstva ili dokaz da će dobiti otpust stranog državljanstva ako bude primljen u državljanstvo Republike Srbije.
Ukoliko ne poseduju dokaz o otpustu ili odricanju prethodnog državljanstva usled toga da druga država odbija da se lice odrekne državljanstva ili mu daje uslove za odricanje državljanstva koje lice ne može ispuniti, kad to nije moguće i kad se razumno ne može očekivati.[5] Procedura za sticanje državljanstva Republike Srbije je posebna i traje manje za osobe koje su imale državljanstvo Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije.
Osobi mlađoj od 18 godina, čija oba roditelja steknu državljanstvo Republike Srbije, može i ono steći državljanstvo Republike Srbije.[6]
Sticanje državljanstva Republike Srbije rođenjem na teritoriji Republike Srbije Uredi
Procedura za sticanje državljanstva Srbije je olakšana za decu koja su rođena u Srbiji. U slučaju da roditelji deteta nemaju državljanstvo ili im je državljanstvo nepoznato, dete po rođenju dobija državljanstvo.[7] Dete koje je nađeno ili se ne zna ko su mu roditelji, dobija državljanstvo Srbije (ukoliko se utvrdi do 18. godine, da su mu roditelji strani državljani, dete gubi državljanstvo Republike Srbije).[4]
Osobe koje su sklopile brak sa državljaninom Srbije mogu dobiti državljanstvo, pod uslovom da brak traje najmanje 3 godine, ima odobreno stalno naseljenje u Republici Srbiji i podnese pismenu izjavu da Republiku Srbiju smatra svojom državom.[8]
Dvojno državljanstvo Uredi
Zakon dozvoljava zadržavanja prethodnog državljanstva u određenim situacijama, poput dobijanja državljanstva po odredbama iz međunarodnih ugovora,[9] kad Vlada proceni da je davanje državljanstva strancu od nacionalnog značaja,[10] kada druga država odbija da se lice odrekne državljanstva ili mu daje uslove za odricanje državljanstva koje lice ne može ispuniti, kad to nije moguće i kad se razumno ne može očekivati.[5]
Takođe pripadnici srpskog naroda van granica Srbije mogu podneti zahtev o sticanju državljanstva Srbije, bez prethodnog odricanja stranog državljanstva.[11]
Do 2022. godine međunarodni ugovori o dvojnim državljanstvima je postignut samo sa Bosnom i Hercegovinom 29. oktobra 2002. godine, tokom postojanja Savezne Republike Jugoslavije, a stupio na snagu 15. maja 2003. godine (u tadašnjoj Državnoj zajednici Srbije i Crne Gore). Srbija kao pravni naslednik SRJ i DZ SCG, ovaj dogovor o dvojnom državljanstvu se i dalje primenjuje.[12]
Vidi još Uredi
Izvori Uredi
- „„Srpsko državljanstvo“, a ne „Republike Srbije“”. Institut za srpski jezik SANU. 12. 6. 2018. Arhivirano iz originala 25. 9. 2022. g. Pristupljeno 17. 1. 2023.
- „Ustav Republike Srbije”. Pravno informacioni sistem Republike Srbije. 9. 2. 2022. Arhivirano iz originala 27. 11. 2022. g. Pristupljeno 17. 1. 2023.
- „Zakon o državljanstvu Republike Srbije”. Pravno informacioni sistem Republike Srbije. 26. 3. 2018. Arhivirano iz originala 3. 7. 2022. g. Pristupljeno 17. 1. 2023.
- „Prijem u državljanstvo po ugovoru o dvojnom državljanstvu sa Bosnom i Hercegovinom”. Republika Srbija - Ministarstvo unutrašnjih poslova. Arhivirano iz originala 22. 8. 2022. g. Pristupljeno 17. 1. 2023.
- ^ ISJ 2018.
- ^ Zakon 2004.
- ^ Ustav 2006, čl. 38.
- ^ a b Zakon 2004, čl. 7.
- ^ a b v Zakon 2004, čl. 14.
- ^ Zakon 2004, čl. 20.
- ^ Zakon 2004, čl. 13.
- ^ Zakon 2004, čl. 17.
- ^ Zakon 2004, čl. 26.
- ^ Zakon 2004, čl. 19.
- ^ Zakon 2004, čl. 23.
- ^ MUP 2003.