Ferdinand Majerhofer
Ferdinand Majerhofer fon Grinbil (nem. Ferdinand Franz Xaver Johann Freiherr Mayerhofer von Grünbühel; Beč, 16. maj 1798 — Klagenfurt, 26. mart 1869) je bio austrijski podmaršal, generalni konzul u Beogradu i privremeni guverner Vojvodstva Srbije i Tamiškog Banata.
| Ferdinand Majerhofer | |
|---|---|
 Ferdinand Majerhofer fon Grinbil | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. maj 1798. |
| Mesto rođenja | Beč, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 26. mart 1869. (70 god.) |
| Mesto smrti | Klagenfurt, Austrougarska |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1821 – 1856. |
| Čin | Podmaršal |
| Učešće u ratovima | Srpska revolucija 1848—1849. |
Biografija uredi
Vojno obrazovanje stekao je u pomorskom kolegijumu u Beču, koji je upisao 1815. godine.[1] Kao kadet učestvovao je u ekspediciji do Brazila (1817–18), a potom je vršio trigonometrijska, topografska i hidrografska merenja duž obala Jadranskog mora (1819). Godinu dana (1824–25) bio je instruktor matematike na Vojnoj akademiji u Viner Nojštatu.[2]
Kao zastavnik učestvovao je u operacijama protiv ustanika u Napuljskoj kraljevini 1821, da bi 1824. bio prekomandovan u 20. pešadijski puk. Kao komandant mesta u Krakovu (1836–1840) obračunao se sa poljskim revolucionarima. Čin majora stekao je 1841, a u pukovnika je unapređen 1848. godine. U periodu 1844–1849. godine bio je austrijski generalni konzul u Beogradu. Izveštavao je Beč o prilikama u Srbiji, Bosni, Hrvatskoj i Slavoniji, Crnoj Gori i Južnoj Ugarskoj nastojeći da spreči rat između Srbije i Turske.[1]
Revolucija 1848–1849. uredi
Kada je 1848. godine Srpski narodni pokret počeo svoje delovanje u južnoj Ugarskoj, Majerhofer je strepeo da bi sukob sa Turcima odvratio interesovanje Srbije za pomoć ustanicima, te je radio na tome da spreči povratak na vlast Miloša i Mihaila Obrenovića. Eventualni sporazum srpskih i ugarskih vlasti bi takođe naštetio ustanicima, pa je Majerhofer nastojao da pomogne Srpsku revoluciju a da ne ugrozi austrijske interese. U skladu sa tom politikom nije od početka odobravao slanje dobrovoljaca iz Srbije. Da bi neposrednije pratio srpski pokret prihvatio je vojnu komandu u Zemunu. Pružao je podršku patrijarhu Josifu Rajačiću, posebno u njegovom sukobu sa Đorđem Stratimirovićem, nastojeći da potčini srpski pokret austrijskim interesima. Nakon što je 27. decembra 1848. iznenada preminuo vojvoda Stevan Šupljikac, nezvanično je preuzeo vođenje srpskih trupa, dok je formalna komanda pripala generalu Kuzmanu Todoroviću. Istakao se u odbijanju mađarskih napada na Pančevo, pa je 1849. unapređen u čin general-majora, odlikovan vojnim ordenom Marije Terezije i dobio titulu barona (freiherr). U skladu sa oktroisanim ustavom od 4. marta 1849, u aprilu iste godine mu je poverena vojna i upravna vlast nad Vojvodinom, kao sedmim vojnim okrugom unutar Ugarske. Potom započinje postepeno ukidanje narodne vlasti i drugih tekovina srpskog pokreta, koji je dostigao vrhunac nakon poraza Mađara i završetka Revolucije. U avgustu 1849. počelo je raspuštanje lokalnih Narodnih odbora.[1]
Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat uredi
Carskim patentom od 18. novembra 1849. formirano je Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat sa sedištem u Temišvaru. Car Franc Jozef uzeo je titulu velikog vojvode, a za privremenog guvernera Vojvodstva imenovan je Majerhofer. Tokom upravljanja Vojvodstvom postupao je u skladu sa opštom politikom Austrijskog carstva u vreme Bahovog apsolutizma. Dužnost privremenog guvernera obavljao je do 1851, kada je stavljen na raspolaganje i 1856. penzionisan u činu podmaršala (Feldmarschalleutnant).[2]
Privatni život uredi
Majerhofer je bio prijatelj kompozitora Franca Šuberta, koga je upoznao tokom školskih dana. Bavio se i prevođenjem, pa je tako sa Eduardom fon Bauernfeldom preveo Antonija i Kleopatru Vilijema Šekspira, a samostalno Uzaludni ljubavni trud. Bio je oženjen Anom Henig, sa kojom je imao dvoje dece - Mariju i Emila.[2]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b v Srpski biografski rečnik knjiga 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 741. ISBN 978-86-7946-085-1.
- ^ a b v Clive, Peter (1997). Schubert and His World: A Biographical Dictionary. Oxford: Clarendon Press. str. 127—128.
Literatura uredi
- Srpski biografski rečnik knjiga 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 741. ISBN 978-86-7946-085-1.
