Fort Makmari
Fort Makmari (engl. Fort McMurray) je naselje specijalnog tipa u okviru opštine sa specijalnim statusom Vud Bafalo u kanadskoj provinciji Alberta. Nalazi se u severnom delu Alberte na udaljenosti 435 km severoistočno od provincijske prestonice Edmontona.
Fort Makmari Fort McMurray Urban Service Area | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Država | Kanada |
Pokrajina | Alberta |
Osnovan | 1870. |
Stanovništvo | |
Stanovništvo | |
— 2011. | 61.374 |
— gustina | 1.024,78 st./km2 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 56° 43′ 34″ S; 111° 22′ 48″ Z / 56.726° S; 111.380° Z |
Vremenska zona | UTC-7 |
Aps. visina | 370 m |
Površina | 59,89 km2 |
Poštanski broj | Т9Н до Т9К |
Pozivni broj | +1 780 |
Veb-sajt | |
Specijalna opština Vud Bafalo |
Početkom maja 2016. veliki šumski požari koji su buknuli u obližnjim šumama proširili su se na grad i uništili njegov značajan deo, a evakuisana je celokupna gradska populacija.[1][2]
Geografija
urediNaselje se nalazi na 435 km severoistočno od Edmontona i oko 60 km zapadno od granice sa Saskačevanom na ušću reke Klirvoter u Atabasku. Sa svih strana je okružen gustom tajgom. Leži na nadmorskoj visini od 370 metara i najveće je naselje u specijalnoj opštini Vud Bafalo.
Obuhvata klimatski pojas na prelazu iz umerenokontinentalne u subpolarnu klimu (kepenova klasifikacija klimata Dfb) i odlikuje se dugim i hladnim zimama i kratkim ali toplim letima.
Prosečne temperature tokom zime kreću se oko -19 °C sa apsolutnim minimumom od -51 °C.[3] Letnji prosek temperatura je oko 17 °C sa maksimumom u avgustu do 37 °C.[3]
Godišnji prosek padavina je oko 456 mm sa maksimumima u letnjim mesecima. Svake godine u proseku napada oko 156 cm snega koji se zadržava od 5 do 7 meseci.
Istorija
urediPre doseljavanja Evropljana krajem 18. veka ovo područje je bilo naseljeno pripadnicima naroda Kri. Prvi evropski istraživač na ovim prostorima bio je Piter Pond 1778. a naselje je osnovano 1870. od strane kompanije Hadsonovog zaliva. Iako nastao kao trgovačka stanica gradić se razvijao i napredovao paralelno sa sve intenzivnijim iskorištavanjem velikih zaliha bituminoznih škriljaca koji predstavljaju i glavno prirodno bogatstvo kraja.
Naselje je 1. septembra 1980. dobilo status grada, a taj status je izgubio uredbom o formiranju opštine sa specijalnim statusom Vud Bafalo od 1. aprila 1995. godine. Umesto grada Fort Makmari danas ima status posebne urbane jedinice i sedišta pomenute opštine.[4]
Demografija
urediPrema rezultatima popisa iz 2011. u naselju je živelo 61.374 stanovnika što je gotovo za trećinu više u odnosu na procene za 2006. kada je tu registrovano 47.705 žitelja.[5]
1996. | 2001. | 2006. | 2011. |
---|---|---|---|
33.078 | 38.667 | 47.705 | 61.374 |
Privreda i saobraćaj
urediFort Makmari predstavlja jedan od najvažnijih privrednih centara ne samo u Alberti nego u celoj Kanadi, čija privreda počiva na eksploataciji nafte i prirodnog gasa (iz bituminoznih škriljaca), drvnoj industriji i turizmu. Upravo zbog toga naselje karakteriše izrazito brz rast. Prema podacima za 2006. stanovnici Fort Makmarija su imali ubedljivo najveća primanja u Alberti.[6]
Naselje je auto-putem 63 povezano sa Edmontonom na jugu, a takođe severno od grada se nalazi i aerodrom koji ima redovne avio-linije ka najvećim kanadskim gradovima.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Parsons, Paige (3. 05. 2016). „Thousands flee from Fort McMurray wildfire in the largest fire evacuation in Alberta's history”. Postmedia Network. Edmonton Journal. Pristupljeno 3. 05. 2016.
- ^ „Census counts 125,032”. Fort McMurray Today. Arhivirano iz originala 13. 05. 2016. g. Pristupljeno 06. 05. 2016.
- ^ a b „Canadian Climate Normals 1971-2000”. Environment Canada. Arhivirano iz originala 04. 04. 2020. g. Pristupljeno 20. 1. 2008.
- ^ "Location and History Profile – Regional Municipality of Wood Buffalo". Alberta Municipal Affairs. 2010-02-05
- ^ „Census Profile - Fort McMurray, Alberta (Population Centre)”. Statistics Canada. 8. 2. 2012. Pristupljeno 8. 2. 2012.
- ^ „Edmonton Journal - prices in Fort McMurray”. Arhivirano iz originala 25. 03. 2007. g. Pristupljeno 29. 4. 2013.