Википедија

Harijet Bičer Stou

Harijet Elizabet Bičer Stou (engl. Harriet Beecher Stowe; Ličfild, 14. jun 1811 — Hartford, 1. jul 1896[1]) bila je abolicionista i autor više od 10 knjiga, od kojih je najčuvenija Čiča Tomina koliba, koja opisuje život u ropstvu[2] i koja je prvi put objavljena u nastavcima 1851. i 1852 u abolicionističkom glasilu National Era.[3]

Harijet Bičer Stou
Harijet Bičer Stou
Lični podaci
Puno imeHarijet Elizabet Bičer Stou
Datum rođenja(1811-06-14)14. jun 1811.
Mesto rođenjaLičfild, SAD
Datum smrti1. jul 1896.(1896-07-01) (85 god.)
Mesto smrtiHartford, SAD
Zanimanjepisac
Porodica
RoditeljiLajman Stou
Roksana Fut Bičer
Književni rad
Najvažnija delaČiča Tomina koliba
Potpis
Zvanični veb-sajt

Život i delo uredi

Harijet Elizabet Bičer je rođena 14. juna 1811. u Ličfildu, u Konektikatu,[4] kao sedma od devetoro dece i najmlađa ćerka Lajmana Bičera, kongregacionalističkog sveštenika, i Roksane Fut Bičer. Nakon što je njena majka umrla od tuberkuloze 1816. godine, njen otac se oženio sa Harijet Porter, sa kojom je imao još četvoro dece. S obzirom da je poticala iz veoma uticajne porodice, Bičer je imala priliku da se obrazuje u veoma uglednoj školi – Ženskoj akademiji u Ličfildu (Litchfield Female Academy), gde je upisana 1819. godine.[5] Još od malih nogu pokazivala je veliki potencijal, takav da je njen otac, svestan poteškoća sa kojima će se susresti zbog toga što je žena, navodno jednom rekao da mu je žao što se nije rodila kao muškarac.[6]

Godine 1824. preselila se u Hartford kako bi pohađala jednu od prvih obrazovanih institucija za žene (Hartford Female Seminary) koju je osnovala i vodila njena sestra Ketrin E. Bičer.[5] Ne samo da je tu dobila akademsko obrazovanje koje je u to doba bilo uglavnom dostupno samo muškarcima, već je i ubrzo i sama počela da podučava (od 1827. godine).[5] Počela je da piše sredinom dvadesetih godina 19. veka, a njena prva dela su jedan teološki esej i nedovršena tragedija u blankversu „Kleon” (1825). Njena prva objavljena dela su priče za časopis Western Monthly Magazine (1833).[7]

Godine 1832. sa porodicom se preselila u Sinsinati (Kentaki).[5] Godine koje je provela u Sinsinatiju, prema nekim izvorima, predstavljaju ključni period u životu Harijet Bičer Stou, jer se tada izgradila i kao predavač, i kao pisac.[6] Do 1837. godine bila je asistent na Zapadnjačkom institutu za žene, koji je takođe osnovala njena sestra Ketrin, a 1836. udala se za Kelvina Elisa Stoua, profesora biblijske književnosti u školi njenog oca, sa kojim je imala sedmoro dece.[7] U Sinsinatiju se takođe po prvi put susrela sa problemom robovlasništva, a kako su i njena i muževljeva porodica bili protivnici ropstva, ubrzo su se pridružili abolicionističkom pokretu.[7]

Slike ropstva sa kojima se susretala tokom života u državi Kentaki ponovo će oživeti u čuvenom romanu Čiča Tomina koliba.[6] Ovaj roman napisala je u Bransviku, Mejn, gde se preselila 1850. godine. Roman je najpre objavljivan u nastavcima u časopisu National Era, a u celini je prvi put objavljen 1852. godine. Preveden je na najmanje dvadeset i tri jezika i doživeo je veliki uspeh, ali je i žestoko napadan na „robovlasničkom Jugu“ SAD.[7] Godine 1856. objavila je još jedan antirobovlasnički roman (Dred: A Tale of the Great Dismal Swamp), ali on nije doživeo uspeh.[7]

Od 1852. do 1864. živela je u Andoveru, u Masačusetsu, da bi se, nakon što se njen muž penzionisao, ponovo preselila u Hartford. Dok je živela u Andoveru, objavila je još nekoliko romana, koji predstavljaju hronike života u Novoj Engleskoj.[7] Takođe je objavljivala članke u časopisu Atlantic Monthly, što joj je donosilo profit sve do 1869. kada je časopis izgubio više od 15.000 pretplatnika zbog njenog članka Prava priča o životu Lejdi Bajron (The Truе Story of Lady Byron’s Wife), gde je predstavila njene bračne probleme i razvod od čuvenog pesnika. Ipak, ovo je nije sprečilo da članak proširi i objavi kao knjigu pod naslovom Odbrana Lejdi Bajron (Lady Byron Vindicated).[7] Pored pomenutih dela, Harijet Bičer Stou je pisala i objavljivala i knjige za decu.[7] Umrla je u Hartfordu 1. jula 1896, u 85. godini, od moždanog udara.[5]

Izabrani radovi uredi

Knjige uredi

Romani uredi

Drama uredi

  • The Christian Slave. A Drama founded on a Portion of Uncle Tom's Cabin. Boston: Phillips, Sampson & Company. 1855. 

Poezija uredi

Dela koja nisu fikcija uredi

Kolekcija uredi

Tokom Harijetinog života uredi
Značajne posthumne kolekcije uredi
  • The Writings of Harriet Beecher Stowe. Boston: Houghton, Mifflin & Co. 1896—1897.  17 Volumes. (A digital copy, hosted by HathiTrust, is linked to each volume number: Vol. I and Vol. II: Uncle Ton's Cabin and A Key to Uncle Tom's Cabin in two volumes; Vol. III & Vol IV: Dread, A Tale of the Great Dismal Swamp and Antislavery Tales and Papers, and Life in Florida After the War; in two volumes Vol. V: The Minister's Wooing; Vol. VI: The Pearl of Orr's Island; Vol. VII: Agnes of Sorento; Vol. VIII: Household Papers and Stories; Vol. IX and Vol. X: Oldtown Folks and Sam Lawson's Oldtown Fireside Stories in two volumes; Vol. XI" Poganuc Peoples and Pink and White Tyranny; Vol. XII: My Wife and I; Vol. XIII: We and Our Neighbors; [Vol. XIV]: Stories, Sketches and Studies: "Uncle Lot," "Love versus Law," "The Tea Rose," "Aunt Mary," "Frankness," "Cousin William," "Mrs. A and Mrs. B; or, What She Thinks about It," "Which is the Liberal Man?" "The Canal Boat," "Feeling," "The Seamstress," "Old Father Morris," "The Coral Ring," "Art and Nature," "The New Year's Gift," "Our Wood Lot in Winter," "The Mourning Veil," "New England Ministers," "Betty's Bright Idea," Deacon Pritkin's Farm, The First Christmas of New England and Little Foxes; Vol. XV: Religious Studies, Sketches and Poems; Vol. XVI: Stories and Sketches for the Young: Queer Little People, Little Pussy Willow, The Minister's Watermelons, A Dog's Mission, Lulu's Pupil and The Daisy's First Winter; [Vol. XVII]: Life and Letters of Harriet Beecher Stowe edited by Annie Field.)
  • Kathryn Sklar, ur. (1982). Harriet Beecher Stowe: Three Novels . New York: Library of America. ISBN 978-0-940450-01-1.  (Contains Uncle Tom's Cabin, The Minister's Wooing and Oldtown Folks.)

Priče i članci uredi

  • „Cousin William”. The Boston Weekly Magazine. 1 (3): 19. 22. 9. 1838. 
  • „Old Father Morris”. Lady's Book: 145. oktobar 1838. 
  • „Flower Gathering”. Southern Rose. 7 (4): 60. 13. 10. 1838. 
  • „Trials of a Housekeeper”. Godey's Lady's Book. XVIII: 4. januar 1839. 
  • „Stealing Peaches”. Episcopal Recorder. 16 (43): 172. 19. 1. 1839. 
  • „Olympiana”. Lady's Book: 241. jun 1839. 
  • „The Drunkard Reclaimed (I)”. New York Evangelist. 10 (48): 1. 30. 11. 1839.  and „The Drunkard Reclaimed (II)”. New York Evangelist. 10 (40): 1. 7. 12. 1839. 
  • „Art and Nature”. Lady's Book: 241. decembar 1839. 
  • "Mark Meriden" in E. Leslie, ur. (1841). Mr. and Mrs. Woodbridge with Other Tales. Providence, R.I.: Isaac H. Cady. str. 129.  (Digital copy hosted by HathiTrust.)
  • „The Tea Rose”. Godey's Lady's Book. 24 (3): 145. mart 1842. 
  • „The Dancing School (I)”. New York Evangelist. 14 (14): 1. 6. 4. 1843.  and „The Dancing School (II)”. New York Evangelist. 14 (14): 1. 13. 4. 1843. 
  • „The Family Circle”. Christian Reflector. 6 (19). 10. 5. 1843. 
  • „Feeling”. New York Evangelist. 14 (16): 1. 20. 4. 1843. 
  • „Now we see through a glass darkly”. New York Evangelist. 14 (23): 1. 8. 6. 1843. 
  • „The Bashful Cousin”. Philanthropist. 7 (44): 4. 12. 7. 1843. 
  • „So Many Calls”. Ladies Repository, and Gatherings of the West. 3: 278. septembar 1843. 
  • „The Nursery (I)”. The Youth's Companion. 17 (25): 98. 26. 10. 1843.  and „The Nursery (II)”. The Youth's Companion. 17 (26): 102. 2. 11. 1843. 
  • „Which is the Liberal Man?”. New York Evangelist. 15 (5): 1. 1. 2. 1844. 
  • „Moralist and Miscellanist”. Christian Reflector. 7 (6): 24. 8. 2. 1844. 
  • „Mark Meriden”. The Rover: A Weekly Magazine of Tales, Poetry, and Engravings. 3 (24): 376. 7. 8. 1844. 
  • „Tales and Sketches of Real Life”. Littell's Living Age. 2 (18): 339. 14. 9. 1844. 
  • „Mary at the Cross”. New York Evangelist. 15 (48): 192. 28. 11. 1844. 
  • „Love and Fear”. New York Evangelist. 15 (49): 196. 5. 12. 1844. 
  • „Immediate Emancipation – A Sketch”. The Cincinnati Weekly Herald and Philanthropist. 9 (21): 2. 5. 2. 1845. 
  • „Ladies' Department”. Massachusetts Ploughman and New England Journal of Agriculture. 4 (24): 4. 15. 3. 1845. 
  • „Narrative”. The Youth's Companion. 18 (48): 190. 3. 4. 1845. 
  • „Slavery”. Zion's Herald and Wesleyan Journal. 16 (15): 60. 9. 4. 1845. 
  • „The Interior or Hidden Life”. New York Evangelist. 16 (16): 1. 17. 4. 1845. .
  • „Uncle Abel and Little Edatrd”. Zion's Herald and Wesleyan Journal. 16 (21): 1. 21. 5. 1845. .
  • „A Tradition of the Church of Laodicea”. Episcopal Recorder. 23 (28): 109. 27. 9. 1845. 
  • „Children”. New York Evangelist. 17 (3): 1. 15. 1. 1846. 
  • „What will the American People do? (I)”. New York Evangelist. 17 (5): 1. 29. 1. 1846.  and „What will the American People do? (II)”. New York Evangelist. 17 (6): 1. 5. 2. 1846. 
  • „Parents and Children”. The New York Observer and Chronicle. 24 (32): 128. 8. 8. 1946. 
  • „The Way to Live on Christ”. Christian Watchman. 28 (2): 1. 8. 1. 1847. 
  • „Feelings”. Godey's Magazine and Lady's Book. 36: 102. februar 1848. 
  • „The Coral Ring”. Godey's Magazine and Lady's Book. 36: 340. jun 1848. 
  • „Moral Tales (I)”. The Youth's Companion. 22 (20): 77. 14. 9. 1848.  and „Moral Tales (II)”. The Youth's Companion. 22 (21): 81. 21. 9. 1848. 
  • „Atonement – A Historical Reverie”. New York Evangelist. 19 (52): 1. 28. 12. 1948. 
  • „A Little Child Shall Lead Them”. Christian Parlor Magazine: 248. 1. 5. 1850. 
  • „The Freeman's Dream: A Parable”. National Era. IV (31): 121. 1. 8. 1850. 
  • „Earthly Care a Heavenly Discipline”. New York Evangelist. 21 (1): 1. 1. 8. 1850. 
  • „Heinrich Stilling”. New York Evangelist. 22 (6): 1. 6. 2. 1851. 
  • „The Two Altars; or, Two Pictures in One (I)”. New York Evangelist. 22 (24): 1. 12. 6. 1851.  and „The Two Altars; or, Two Pictures in One (II)”. New York Evangelist. 22 (25): 1. 19. 6. 1851.  (Reprinted in a collection of leading abolitionists with facsimile signatures of the authors: Autographs for Freedom. London: Sampson Low, Son & Co.; and John Cassell. 1853. str. 88.  Digitised by Archive.org.)
  • „The True Story of Lady Byron's Life”. The Atlantic Monthly. 24: 295. septembar 1869. 

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed.: 2 (Kindle Location 45342). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
  2. ^ Vollaro, Daniel R. 'Lincoln, Stowe, And The Little Woman/Great War' Story: The Making, And Breaking, Of A Great American Anecdote'. Journal of the Abraham Lincoln Association 30.1 (2015): 1. Web. 30 Mar. 2015.
  3. ^ Hedrick 1995, str. 208
  4. ^ McFarland 2007, str. 112
  5. ^ a b v g d Weinstein, Cindy. The Cambridge Companion to Harriet Beecher Stowe. Cambridge University Press. str. xi. ISBN 978-0-511-22184-2.  Tekst „url” ignorisan (pomoć)
  6. ^ a b v Robbins, Sarah. The Cambridge Introduction to Harriet Beecher Stowe. Cambridge University Press. str. 3. ISBN 978-0-511-27388-9. 
  7. ^ a b v g d đ e ž Bloom, Harold (2008). Bloom's Guides: Uncle Tom's Cabin. Bloom's Literary Criticism. ISBN 978-0-7910-9789-2. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

Spoljašnji video-zapis
  Presentation by Joan Hedrick on Harriet Beecher Stowe: A Life, October 17, 1996, C-SPAN
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Харијет_Бичер_Стоу&oldid=27591218”