Đorđe Vukmirović

Đorđe Vumkirović (Gospić, 8. novembar 1954 — Novi Sad, 15. mart 2024) bio je istaknuti srpski novinar i publicista.

Đorđe Vukmirović
Datum rođenja	(1954-11-08)8. novembar 1954.
Mesto rođenja	Gospić, SFRJ
Datum smrti	15. mart 2024.(2024-03-15) (69 god.)
Mesto smrti	Novi Sad, Republika Srbija
Narodnost	Srbin
Zanimanje	Novinar i publicista

Biografija

Rođen 8. novembra 1954. godine u Gospiću, Hrvatska, Đorđe Vukmirović posvetio je svoj život novinarstvu, ostavljajući neizbrisiv trag u ovoj profesiji.

Put Đorđa Vukmirovića protezao se kroz četiri decenije pisanja, tokom kojih je obavljao različite funkcije u više medijskih kuća širom Srbije. Od svojih početaka kao novinar “Glasa komune” u Apatinu do vremena kada je bio šef dopisništva za Tanjug u Novom Sadu. Karijera Vukmirovića bila je obeležena nepokolebljivom posvećenošću ovom zanatu.

Tokom svog karijernog puta, Vukmirović je radio kao dopisnik dnevnih listova Dnevnik i Večernje novosti, pokrivajući različite teme. Njegovo novinarsko delovanje nije se ograničilo samo na štampane medije, jer je takođe kročio u televiziju, radeći kao zamenik glavnog i odgovornog urednika TV Most u Novom Sadu. Od 2016. godine obavljao je funkciju pomoćnika pokrajinskog sekretara za javno informisanje.

Pored novinarskog doprinosa, Vukmirović je takođe bio plodan autor i publicista, sa više objavljenih dela u svojoj biografiji. Njegove knjige, uključujući “Sedamdeset godina fudbala u Apatinu”, „Panonski bombarderi“ i “Zlatne godine – istorija boksa u Apatinu”, stoje kao dokazi njegove strasti prema pisanju i očuvanju sportske baštine Apatina, mesta u kojem je započeo svoj novinarski put.

Tokom karijere, Vukmirović je primio brojna priznanja i nagrade za izuzetan doprinos novinarstvu. Od prestižne nagrade “Slobodna Vojvodina” do Specijalne povelje Udruženja novinara Srbije, profesionalni uspesi Đorđa Vukmirovića uvek su bili priznati od strane njegovih kolega, a njegovo nasleđe ostaće kao inspiracija za buduće generacije novinara i najviše standarde profesije.

Iza sebe je ostavio suprgu Slađanku, sina Srđana, ćerku Tamaru i troje unučadi.

Preminuo je 15. marta 2024. godine u Novom Sadu.

Nagrade

• „Slobodna Vojvodina“, najviše godišnje priznanje Dnevnika (1991)
• „Specijalna povelja“ Udruženja novinara Srbije 1995)
• "Zlatno pero" Društva novinara Vojvodine (2021)

Profesionalni novinarski rad

• 1982 – 1990: novinar „Glasa komune“ iz Apatina
• 1990 – 1994: dopisnik Dnevnik iz Sombora
• 1994 – 1997: dopisnik NA Tanjug iz Sombora
• 1997 - 2000: šef dopisništva NA Tanjug za Vojvodinu u Novom Sadu
• 2000: zamenik glavnog i odgovornog urednika „Dnevnika“
• 2000 - 2001: glavni i odgovorni urednik TV Most u Novom Sadu
• 2000 - 2003: šef dopisništva NA Tanjug za Vojvodinu u Novom Sadu
• 2003 - 2008: šef dopisništva JSL „Sport“ u Novom Sadu
• 2005: šef Pres centra na Evropskom prvenstvu u košarci – grupa D, Novi Sad
• 2006 - 2008: član Upravnog odbora Radio-Televizije Vojvodine
• 2008 - 2009: dopisnik „Večernjih novosti“ iz Novog Sada
• 2009: šef Pres centra na Evropskom prvenstvu u atletici za juniore, održanog u Novom Sadu
• 2009 - 2011: šef dopisništva „Večernjih novosti“ u Novom Sadu
• 2011 - 2016: dopisnik „Večernjih novosti“ iz Novog Sada
• 2016: v. d. pomoćnika pokrajinskog sekretara za javno informisanje, medije i analitiku

Publicistički rad

• Knjiga „Sedamdeset godina fudbala u Apatinu“ (1998)
• Almanah FK Vojvodina (2000/2001)
• Almanah FK Vojvodina (2001/2002)
• Knjiga „Panonski bombarderi“ (2006) ISBN: 214236935
• Knjiga „Zlatne godina – istorija boksa u Apatinu“ (2007)
• Knjiga "Spomenica prisajedinjenja 1918-2018" 2018) ISBN: 978-86-83903-97-9

Feljtonistički rad:

• „Velikani magičnog četvorougla “ -„Sportski žurnal“ (2001)
• „Panonski bombarderi“ - „Dnevnik“ (2003)
• „Vladimir Bajčev – bokser i ravnogorac“ - „Dnevnik“ (2007)
• „ Racija u Južnoj Bačkoj 1942 - zločin, krvnici i susret sa pravdom“ - „Večernje novosti“ (2016)