Ljubomir Mihailović
Ljubomir Mihajlović ili Mihailović (Beograd, 14. avgust 1874 — Beograd, 23. januar 1957) bio je srpski diplomata.[1] Tokom rada u Makedoniji njegova glavna aktivnost kao konzula i diplomate bila je nacionalna propaganda i buđenje nacionalne svesti.
| Ljubomir Mihailović | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 14. avgust 1874. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Datum smrti | 23. januar 1957. (82 god.) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Federativna Narodna Republika Jugoslavija | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Biografija uredi
U Beogradu je završio srednju školu i pravni fakultet, a nakon toga studirao je pravo i u Parizu.[1] U diplomatskoj službi bio je od 1889. do 1918.[1] Bio je činovnik pri poslanstvu u Carigradu.[1] Radio je u konzulatu u Skoplju od 1906. do 1907, najpre kao vicekonzul, a onda i kao konzul.[2] Tokom njegovoga boravka u Skoplju dolazi do sukoba dve struje među srpskim nacionalnim radnicima, a radilo se o tzv. mitropolitskoj i konzulskoj struji.[2] Mitropolitsku struju predvodio je skopski vladika Vićentije Krdžić, koji je nastojao je da od konzulske struje potpuno preuzme rukovođenje i revolucionarnom organizacijom i školstvom u Makedoniji.[2] Do tada su srpski konzuli upravljali revolucionarnom organizacijom i prosvetom. Ljubomir Mihajlović se pokazao kao neodlučan konzul, odnosno nedovoljno dobar za konzulsku struju, pa je premešten iz Skoplja u Bitolj.[2] Konzul u Skoplju bio je kratko vreme (29.6. 1907 – 10.9. 1907). Bio je premešten 1907. za konzula u Bitolju. Od 1912. do kraja 1914. bio je otpravnik poslova u Rimu.[1] Od 1915. do 1916. bio je poslanik kod kralja Nikole u Crnoj Gori, a od 1917. do 1918. bio je poslanik u SAD.[1] Tokom 1925. bio je izabran za narodnoga poslanika.
Njegova supruga bila je lekar Božana Bartoš Mihailović, a sin hemičar i akademik Mihailo Mihailović.
Galerija uredi
-
Pismo Bogdana Radenkovića konzulu u Bitolju Mihailoviću u kojem se govor o smrti bugarskog borca Vasila Ajalarskog, 11. novembar 1909. godine. -
Pismo Mihajlovića kao konzula u Bitolju o slanju dve vojne jedinice za gušenje albanskih nemira u Debru, 6. marta 1910. godine. -
Pismo Mihajlovića kao konzula u Bitolju o slanju hrišćanskih obveznika iz Prilepa u Carigrad, 6. marta 1910. godine. -
Pismo Mihajlovića kao konzula u Bitolju da u vilajetima postoji tendencija otkupa ratarskih površina, posebno od iseljenika, 15. mart 1910. godine. -
Pismo Mihajlovića kao konzula u Bitolju o dolasku mnogih dobrovoljaca na Krit, 21. maj 1910. godine. -
Srpska delegacija na istočnom izlazu Bele kuće, 1917. Na fotografiji su: dr Sima Lozanić, poslanik Ljuba Mihajlović, Jelena Lozanić, dr Milenko Vesnić, pukovnik Mihailo Nenadović, dr Mihajlo Pupin, general Mihailo Rašić i kapetan Milan Jovičić
Izvori uredi
Literatura uredi
- Dragoš Petrović, Predrag Krejić, Srpski i jugoslovenski diplomatski predstavnici u Sjedinjenim Američkim Državama 1917–1945 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. jul 2018)
