Adigejski jezik
Adigejski jezik (izvorno: Адыгабзэ), poznat i kao zapadnočerkeski jezik (izvorno: КӀахыбзэ), maternji je jezik kojim govore Adigejci, severnokavkaski čerkeski narod koji uglavnom živi na području Severnog Kavkaza i u Turskoj. Pripada porodici severozapadnokavkaskih jezika.
| adigejski | |
|---|---|
| zapadnočerkeski | |
| Adыgabzэ | |
| Izgovor | [a:dəɣaːbza] |
| Govori se u | Rusija, Turska, Jordan, Sirija, Izrael, Makedonija, Irak, Saudijska Arabija |
| Etnička pripadnost | Čerkezi, Adigejci |
Broj govornika | oko 590.000; od čega 117.500 u Rusiji (2010−2014.) |
severozapadnokavkaski
| |
| ćirilica (trenutno) latinica (istorijski) arapsko pismo (istorijski) gruzinsko pismo (istorijski) | |
| Zvanični status | |
Službeni jezik u |  Adigeja (Rusija) |
| Jezički kodovi | |
| ISO 639-2 | ady |
| ISO 639-3 | ady |
| Glotolog | adyg1241[1] |
.png) Rasprostranjenost adigejskog jezika na području Adigeje (2002) | |
Ima status zvaničnog jezika u Republici Adigeji na jugozapadu Rusije. Izvan Rusije, najveći broj govornika adigejskog jezika živi u Turskoj, Jordanu, Siriji, Izraelu, Iraku i Saudijskoj Arabiji, a jedna manja grupa i u nekoliko sela na severu Severne Makedonije. Ukupan broj govornika je procenjen na oko 590.000 osoba.[2]
Adigejski jezik je pravopisno standardizovan relativno kasno, tek nakon Oktobarske revolucije 1917. u Rusiji, a kao zvanično pismo od 1936. koristi se ćirilica. Pre uvođenja ćiriličnog pisma paralelno je korištena latinica i arapsko pismo.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „Adyghe”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ^ Adyghe at Ethnologue (19th ed., 2016)
