Aleksandar Aca Pavlović
Aleksandar Aca Pavlović (Gornji Milanovac, 1883 – Beograd, 1969) bio je srpski političar.
Aleksandar Aca Pavlović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1883. |
| Mesto rođenja | Gornji Milanovac |
| Datum smrti | 1969. |
| Mesto smrti | Beograd |
Biografija
urediRođen je u porodici sreskog načelnika. Studirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Učestvovao je u martovskim demonstracijama 1903. godine. Nakon ustoličenja kralja Petra I i promene režima, Pavlović je osnovao Srpsku socijal-demokratsku partiju zajedno sa Tucovićem, Lapčevićem, Dragovićem i ostalima. Nakon kongresa u Vukovaru, odvojio se od komunista osnivajući Socijalističku partiju Jugoslavije zajedno sa Živkom Topalovićem i drugima.[1]
Bio je rezervni oficir u balkanskim ratovima i u Prvom svetskom ratu. Godine 1941. bio je mobilisan posle napada Nemačke na Jugoslaviju. Kasnije je poslat u logor u Osnabriku iz kojeg je 1943. godine pušten zbog lošeg zdravlja i starosti. Sledeće godine, kao predstavnik svoje stranke, učestvovao je u radu Svetosavskog kongresa u selu Ba.[1]
Kao član Centralnog otadžbinskog komiteta bio je osuđen na kaznu lišenja slobode sa prinudnim radom u trajanju od deset godina uz konfiskaciju celokupne imovine od strane nove vlasti. Pored toga, i 1958. godine bio je ponovo osuđen za neprijateljsku delatnost protiv države na osam godina robije. Nakon dve godine bio je pušten iz pritvora zahvaljujući intervencijama Socijalističke internacionale.[1]
Umro je i sahranjen je u Beogradu 1969. godine.
Knjiga „1914. Ljudi i događaji, ideje i ideali”
urediAleksandar Aca Pavlović autor je publikacije pod naslovom „1914. Ljudi i događaji, ideje i ideali”. Knjiga od oko 470 strana objavljena je posthumno – tek 2002. godine, i to zahvaljujući njegovim ćerkama Milici i Leli. Reč je o njegovom dnevniku. Pretpostavlja se da knjiga nije štampana tokom njegovom života imajući u vidu njegovo političko angažovanje.[1]