Borivoje Kandić
Borivoje Bora Kandić (Mostar, 13. maj 1961 — Beograd, 7. decembar 2020) bio je jugoslovenski i srpski glumac, sin glumca Miloša Kandića.
| Borivoje Bora Kandić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. maj 1961. |
| Mesto rođenja | Mostar, FNRJ |
| Datum smrti | 7. decembar 2020. (59 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Obrazovanje | Fakultet dramskih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu |
| Zanimanje | glumac |
| Porodica | |
| Roditelji | Miloš Kandić |
| Rad | |
| Bitna uloga | Vuk Karadžić — mladi Vuk Karadžić Teatar u Srba — Vuk Karadžić Varljivo leto '68 — Đoka |
| Veza do IMDb-a | |
Biografija uredi
Rođen je 1961. godine u Mostaru, gde je njegov otac Miloš kao glumac imao angažman i upoznao njegovu majku Nedu. Sa porodicom se 1968. godine preselio u Beograd. Završio je Ekonomsku školu „Nada Dimić” Zemun, nakon čega je upisao glumu u Novom Sadu na Akademiji umetnosti u klasi Branka Pleše.[1] Nakon toga ipak je konkurisao za Fakultet dramskih umetnosti umetnosti u Beogradu, gde je primljen u klasu Arsenija Jovanovića.[1]
Godine 1998. preselio se u Australiju, prvo je živeo u Pertu, a potom u Melburnu i Sidneju. U Srbiju se vratio 2007. godine.[1]
Preminuo je 7. decembra 2020. godine u Beogradu, a sahranjen je na Novom bežanijskom groblju.[2]
Karijera uredi
Prvu ulogu imao je u filmu Šećerna vodica, 1983. godine, nakon čega je imao ulogu Đoke u filmu Varljivo leto ’68. Pojavio se u tri epizode TV serije Daj mi krila jedan krug, a nakon toga u TV filmu Rodoljupci kao Skoroteča. U TV seriji Soba 405 bio je u ulozi Ljubinog oca, a u seriji Vuk Karadžić pojavio se u četiri epizode kao mladi Vuk Karadžić.[3] Ostvario je manju ulogu u TV seriji Sazvežđe belog duda iz 1987. godine, nakon čega se pojavio u četiri epizode serije Dome, slatki dome kao genije. U TV filmovima Valjevska bolnica i Kolubarska bitka iz 1990. godine pojavio se u ulozi Sibina, nakon toga u manjoj ulozi taksiste u filmu Bulevar revolucije. Kao konobar glumio je u jednoj epizodi TV serije Volim i ja nerandže... no trpim, nakon čega se u TV seriji Teatar u Srba pojavio u jednoj epizodi kao Vuk Stefanović Karadžić.[3]
Glumio je u filmu Dnevnik uvreda 1993. iz 1994. godine, a nakon toga u dve epizode TV serije Kraj dinastije Obrenović kao Renato, italijanski novinar. Tokom 1995. pojavio se u TV filmovima Znakovi, Sve će to narod pozlatiti kao Božidar posilni i Simpatija i antipatija kao Aleksa.[3] Glumio je putnika u GSP-u i likovnog kritičara u dve epizode TV serije Srećni ljudi, nakon toga i mladog švercera u TV seriji Gore dole. U TV seriji To se samo svici igraju iz 1996. godine bio je u ulozi glumca, a nakon toga u ulozi Miljana u pet epizoda serije Mali kućni grafiti.[3] Nakon višegodišnje pauze pojavio se u TV filmu Život je marš iz 2003. godine, potom u seriji Seljaci kao advokat, a poslednju ulogu imao je u TV seriji Greh njene majke, gde se 2010. godine pojavio kao vlasuljar u dve epizode.[3]
U periodu od 1986. do 1997. godine bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je imao niz zapaženih uloga u predstavama kao što su Kolubarska bitka, Zli dusi, Mali princ, Rodoljupci, Dom Bergamanovih, Seobe, Gospođa Kolontaj, Ruženje naroda, Šta to Kabuš pogrešno radi, Valjevska bolnica, Žak ili Pokornost, Sumnjivo lice, Mario i mađioničar, Ne očavajte nikad, Vesele žene vindzorske i Tergovci.[4] Pored karijere u Jugoslovenskom dramskom pozorištu igrao je i u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu i Zvezdara teatru u Beogradu.[5][6]
Uloge uredi
| God. | Naziv | Uloga | |
|---|---|---|---|
| 1980-e | |||
| 1983. | Šećerna vodica | ||
| 1984. | Varljivo leto '68 | Petrov drug Đoka | |
| 1984. | Varljivo leto ’68 (TV serija) | Petrov drug Đoka | |
| 1985. | Daj mi krila jedan krug | ||
| 1986. | Rodoljupci | Skoroteča | |
| 1987. | Sazvežđe belog duda | ||
| 1987. | Vuk Karadžić | mladi Vuk Karadžić | |
| 1989. | Dome, slatki dome | genije | |
| 1990-e | |||
| 1990. | Kolubarska bitka | Sibin | |
| 1990. | Valjevska bolnica | Sibin | |
| 1992. | Bulevar revolucije | taksista | |
| 1992-1993. | Volim i ja nerandže... no trpim | konobar | |
| 1993. | Teatar u Srba | Vuk Karadžić | |
| 1993. | Srećni ljudi | likovni kritičar, putnik u GSP-u | |
| 1994. | Dnevnik uvreda 1993. | ||
| 1995. | Simpatija i antipatija | Aleksa | |
| 1995. | Sve će to narod pozlatiti | Božidar | |
| 1995. | Znakovi | ||
| 1995. | Kraj dinastije Obrenović | Renato, italijanski novinar | |
| 1996. | To se samo svici igraju | glumac | |
| 1996. | Srećni ljudi 2 | putnik u GSP-u | |
| 1996. | Gore dole | mladi švercer | |
| 1996. | Mali kućni grafiti | Miljan | |
| 2000-e | |||
| 2003. | Život je marš | ||
| 2003. | Seljaci | advokat | |
| 2010-e | |||
| 2010. | Greh njene majke | vlasuljar | |
Reference uredi
- ^ a b v „Borivoje-Bora Kandić: Život obeležen patnjom”. gloria.rs. 13. 10. 2018.
- ^ „Na Novom bežanijskom groblju od glumca se oprostilo samo tridesetak ljudi”. kurir.rs. 18. 12. 2020.
- ^ a b v g d „Borivoje Kandić”. IMDb. Pristupljeno 8. 12. 2020.
- ^ „Preminuo glumac Borivoje Kandić”. Radio televizija Srbije. 9. 12. 2020.
- ^ „Preminuo glumac Borivoje Kandić”. rs.n1info.com. 8. 12. 2020. Arhivirano iz originala 08. 12. 2020. g.
- ^ „Preminuo Borivoje Bora Kandić”. Jugoslovensko dramsko pozorište. Pristupljeno 9. 12. 2020.[mrtva veza]
Spoljašnje veze uredi
- Borivoje Kandić na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Tihi odlazak Bore Kandića („Politika”, 10. decembar 2020)
- UMRO KAO ČISTAČ Devojka poginula, on potpuno nem snimao Vuka (Nportal, 13. decembar 2021)
