Boško Petrović (književnik)
Boško Petrović (Veliki Varadin, 7. januar 1915 — Novi Sad, 30. jun 2001) bio je srpski književnik i akademik.[1]
| Boško Petrović | |
|---|---|
 Boško Petrović, iz Rukopisnog odeljenja Matice srpske, fotograf Branko Lučić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. januar 1915. |
| Mesto rođenja | Veliki Varadin, Austrougarska |
| Datum smrti | 30. jun 2001. (86 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, Savezna Republika Jugoslavija |
Biografija
urediOsnovnu školu (četiri razreda) okončao je u Moroviću, a gimnaziju u Novom Sadu, gde je maturirao 1933. godine. Studirao je nemački jezik i književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je i diplomirao 1938. godine. U toku studija proveo je godinu dana (1936. godine) u Minhenu, gde je usavršio nemački jezik.[1]
Njegova poezija je bogata lirskim elementima vezanim za prirodu njegove rodne Vojvodine. U smislu modernosti pesničkog izraza retki su njegovi iskoraci mimo patetike i vezanog stiha. Najviše je postigao u pesmama neujednačene dužine stiha gde se odvaja od lirske fascinacije ka blago metafizičkim idejama.
Veoma dobro je prevodio pesnike koji su pisali na nemačkom jeziku kao što su Rilke, Breht, Celan i ostali.[1] U prozi najviše postigao hermetičnim romanom „Pevač“ koji je bio u najužem izboru za Ninovu nagradu. Nedavno je objavljen u ediciji Off Nin izdavača Zavod za udžbenike i nastavna sredstva. Isti izdavač je štampao i njegova višetomna Sabrana dela.
Bio je član uredništva (1953—1964) i urednik Letopisa Matice srpske u periodu 1965-1969. godine.[1] Do smrti je bio počasni predsednik Matice srpske u Novom Sadu.[2]
Na Skupštini Matice srpske 1969. godine izabran je na položaj sekretara Matice srpske. Na dužnosti sekretara Matice srpske ostao je do 1979. godine.[1]
Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 21. marta 1974, a za redovnog 7. maja 1981. godine.
Nagrade
uredi- Zmajeva nagrada, za knjigu Lagano promiču oblaci, 1957.[1]
- Oktobarska nagrada Novog Sada, 1963.[1]
- Nagrada za životno delo Društva književnika Vojvodine, 1980.[1]
- Sedmojulska nagrada, 1985.[1]
- Nagrada „Karolj Sirmai”, 1985.[1]
- Izuzetna Vukova nagrada, 1987.
- Nagrada Zadužbine Jakova Ignjatovića, za roman Pevač, 1991.
- Nagrada „Laza Kostić”, za Sabrana dela, 1997.
- Nagrada „Žak Konfino”, za zbirku priča Vreme vremena, 1997.
- Nagrada „Milica Stojadinović Srpkinja”, 1999.
- Nagrada „Pavle Marković Adamov”, za životno delo, 1999.
