Vikarni episkop sremski

Vikarni episkop sremski je nekadašnja titula koju je nosio vikarni arhijerej u Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Bila je počasna titula pomoćnom episkopu patrijarha srpskog.

Istorija

U periodu od 1690. odnosno 1695. mitropoliti karlovački su ujedno bili „arhidijecezani” tadašnje Sremske eparhije ili Sremsko-karlovačke arhidijeceze koja je obuhvatala Osječko polje i Srem.

Prije ujedinjenja Srpske pravoslavne crkve (1920) odnosno obnavljanja Pećke patrijaršije, mitropolitska katedra u Sremskim Karlovcima bila je upražnjena zbog smrti karlovačkog mitropolita i srpskog patrijarha Lukijana Bogdanovića (1913). Sremskom arhidijecezom su tada administrirali episkopi Miron Nikolić, Mihailo Grujić i Georgije Letić.

Od 1920. do 1928. titularni episkop Sremske Mitrovice bio je Maksimilijan Hajdin, a 1928. izabran je vikarni episkop sremski Irinej Đorđević i na tom položaju ostao je do 1930. Sljedeće godine, područje Sremsko-karlovačke arhidijeceze se spaja sa Arhiepiskopijom beogradskom u jednu Arhiepiskopiju beogradsko-karlovačku kojom upravlja patrijarh srpski, a koji je imao vikarnog episkopa sremskog u dvoru u Sremskim Karlovcima.

Poslije Drugog svjetskog rata, na prvom redovnom zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve (1947) osnovana je Eparhija sremska čime je dotadašnji vikarni episkop sremski postao eparhijski arhijerej.

Episkopi

Vikarni episkopi sremski:

• Maksimilijan Hajdin (1920—1928), titularni episkop Sremske Mitrovice;
• Irinej Đorđević (1928—1931);
• Tihon Radovanović (1931—1934);
• Sava Trlajić (1934—1938);
• Valerijan Pribićević (1940—1941).

Vidi još

• Eparhija sremska
• Arhiepiskopija beogradsko-karlovačka
• Vikarni episkop hopovski