Vinčenco Belini
Ovom članku potrebni su dodatni izvori zbog proverljivosti. |
Vinčenco Belini (ital. Vincenzo Salvatore Carmelo Francesco Bellini; Katanija, 3. novembar 1801 — Pariz, 23. septembar 1835) je bio jedan od najpoznatijih i najboljih kompozitora klasičnog bel kanta u operskoj muzici[1], pored velikana ranog XIX veka Đoakina Rosinija i Gaetana Donicetija.[2]
| Vinčenco Belini | |
|---|---|
 Vinčenco Belini | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 3. novembar 1801. |
| Mesto rođenja | Katanija, Kraljevstvo Sicilija |
| Datum smrti | 23. septembar 1835. (33 god.) |
| Mesto smrti | Pariz, Francuska |
Biografija uredi
Rođen je 3. novembra 1801. godine u Kataniji na Siciliji u Italiji. Učio je prvenstveno od svog dede. U junu 1819. godine odlazi u Napulj da uči muziku kao stipendista lokalne vlasti u Kataniji. Do 1822. godine je bio u klasi direktora Nikola Cingarelija, kod koga je proučavao majstore napolitanske škole i orkestarska dela Hajdna i Mocarta. Običaj je bio da se talentovani učenici predstave javnosti nekim dramskim delom: tako je nastala Belinijeva prva opera Adelson i Salvini.
Belini je godine između 1827 i 1833 proveo u Milanu gde su mu sva vrata bila otvorena. Samo od pisanja opera je mogao da živi u luksuzu. Pokazivao je zanimanje za vrlo živi socijalni život. Sledećih pet godina Belini postaje sve popularniji i njegove opere sve kvalitetnije, ali se taj uzlazni put prekida njegovom preranom smrću 23. septembra 1835. godine. Umro je u Pitou kraj Pariza od akutne upale creva i sahranjen je na poznatom pariskom groblju. Njegovi zemni ostaci su 1876. preneti i sahranjeni u katedralu u Kataniji. U tom gradu se čuvaju sve njegove stvari i notni materijali.
Stvaralaštvo uredi
Belini je i pored vrlo kratkog života uspeo da napiše čak deset opera, od kojih je veliki broj i dalje na repertoaru operskih kuća širom sveta. Unevši mnogo novina u opersku kompoziciju otpočeo je novu eru u kojoj su neprevaziđeni vrhunci Đuzepe Verdi i Đakomo Pučini. Norma je treća Belinijeva opera i verovatno najizvođenija – čuvena arija Casta diva i danas predstavlja izazov za vodeće soprane širom sveta.[3]
Belinijeve opere su:[2]
- „Adelson i Salvini“ (Adelson e Salvini) 12. februar 1825. – Teatro del Conservatorio di S. Sebastiano, Napulj
- „Bjanka i Đernando“ (Bianca e Gernando) 30. maj 1826. – Teatro San Carlo, Napulj
- „Gusar“ (Il pirata) 27. oktobar 1827. – Teatro alla Scala, Milano
- „Bjanka i Fernando“ (Bianca e Fernando) 7. april 1828. – Teatro Carlo Felice, Đenova (prerada opere Bianca e Gernando)
- „Strankinja“ (La straniera) 14. februar 1829. – Teatro alla Scala, Milano
- „Zaira“ (Zaira) 16. maj 1829. – Teatro Ducale, Parma
- „Monteki i Kapuleti“ (I Capuleti e i Montecchi) 11. mart 1830. – Teatro La Fenice, Venecija
- „Mesečarka“ (La sonnambula) 6. mart 1831. – Teatro Carcano, Milano
- „Norma“ (Norma) 26. decembar 1831. – Teatro alla Scala, Milano
- „Beatriče di Tenda“ (Beatrice di Tenda) 16. mart 1833. – Teatro La Fenice, Venecija
- „Puritanci“, punim imenom „Puritanci u Škotskoj“ (I Puritani / I puritani di Scozia) 24. januar 1835. – Théâtre Italien, Pariz
Reference uredi
- ^ Mišić, Milan, ur. (2005). Enciklopedija Britanika. A-B. Beograd: Narodna knjiga : Politika. str. 123. ISBN 86-331-2075-5.
- ^ a b „Vinčenco Belini”. Muzičko sveznanje. Pristupljeno 26. 1. 2021.
- ^ „Vinčenco Belini: Norma”. RTS. Pristupljeno 26. 1. 2021.
