Visock
Visock (rus. Высоцк; fin. Uuras), do 1948. Trongsund (rus. Тронгзунд; šved. Trångsund) grad je na severozapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se u severozapadnom delu Lenjingradske oblasti, na području Viborškog rejona.
| Visock Высоцк, Uuras, Trångsund | |
|---|---|
 Visočka železnička stanica | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Rusija |
| Federalni okrug | Severozapadni |
| Oblast |  Lenjingradska oblast |
| Rejon | Viborški rejon |
| Osnovan | prvi pomen 1532. |
| Status grada | 1940. |
| Stara imena | Trongsund (do 1917) Uras (do 1948) |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2015. | 1.152 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 60° 37′ 00″ S; 28° 34′ 00″ I / 60.616667° S; 28.566667° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
.svg)  Visock Visock na karti Rusije | |
 Visock Visock na karti Lenjingradske oblasti | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 188909 |
| Pozivni broj | +7 81378 |
| Registarska oznaka | 47 |
| OKATO kod | 41 215 504 |
| OKTMO kod | 41 615 104 001 |
.png)
Prema procenama nacionalne statističke službe za 2015. u gradu je živelo 1.152 stanovnika, što Visock stavlja na pretposlednje mesto među službenim gradovima u Rusiji po broju stanovnika. Manji je samo grad Čekalin u Tulskoj oblasti koji je prema popisu iz 2010. imao svega 994 stanovnika.
Geografija uredi
Grad Visock smešten je na malenom ostrvu u centralnom delu Viborškog zaliva, na oko 30 kilometara južnije od administrativnog centra rejona, grada Viborga. Nalazi se na oko 160 kilometara severozapadno od Sankt Peterburga.
Viborg je važan lučki centar, i jedan je od najvažnijih lučkih centara za izvoz proizvoda iz unutrašnjosti Finske koji se u luku dopremaju preko Sajmenskog kanala. U gradu se od 2004. godine nalazi baza ruske Baltičke flote, te veliki naftni terminal.
Istorija uredi
Kao zvanična godina osnivanja današnjeg grada Visocka vodi se 1532, godina u kojoj se ovo naselje po prvi put pominje u pisanim izvorima.
Nakon što je Rusija 1710. tokom trajanja Velikog severnog rata od Šveđana uspela da zauzme grad Viborg, strateški značaj celog Viborškog zaliva je naglo porastao. Po naredbi imperatora Petra Velikog duž Trongsundskog prolaza sagrađena su brojna manja utvrđenja (od švedskih reči trång — «uzak», sund — «prolaz») koja su omogućavala efikasniju kontrolu plovnog saobraćaja kroz prolaz koji je ujedno bio i jedini plovni kanal preko kog su brodovi iz Viborga imali pristup otvorenom moru.[1] Celo područje oko Viborškog zaliva je na posletku, po okončanju Severnog rata 1721. godine potpalo pod vlast Rusije.
Nakon što je 1856. prokopan, i u saobraćaj pušten Sajmenski kanal čijom gradnjom je istočnim delovima Finske i Sajmenskog pojezerja omogućen direktan pristup moru. Visočko ostrvo ponovo dobija na značaju, a tvrđava Trongzund građena u periodu 1864—1867. omogućila je direktnu kontrolu saobraćaja kroz zaliv .
U periodu između 1918. i 1940. celo područje Karelijske prevlake, pa samim tim i Visock, nalazili su se u sastavu nezavisne države Finske i tada je naselje dobilo finski naziv Uras (fin. Uuras. Tokom finske vladavine započeli su prvi radovi na produbljivanju Trongsundskog prolaza, sagrađena je železnica kojom je ostrvo povezano sa kopnom, te manja luka.[2] Po okončanju Zimskog rata, a shodno odredbama Moskovskog mira potpisanog 12. marta 1940. godine, celo to područje je ponovo vraćeno u sastav, ovaj put Sovjetske države (odnosno njenog subjekta Karelo-Finske SSR). Nepunu godinu dana kasnije finska vojska ponovo ulazi na to područje i održava svoje prisustvo sve do juna 1944. kada su trupe sovjetske Crvene armije konačno zauzele područje Karelijske prevlake. U novembru iste godine cela Karelijska prevlaka je administrativno organizovana kao deo Lenjingradske oblasti.
Tokom 1948. izvršena je masovna rusifikacija toponima na područjima koja su oduzeta od Finske. Tako je nekadašnja finska varošica Uras prvo dobila ime Petroostrov (Petrovo ostrvo), u znak sećanja na Petra Velikog koji je to područje oduzeo Šveđanima. Svega par meseci kasnije odlučeno je da novo naselje ponese ime po heroju Sovjetskog Saveza Kuzmi Visockom (1911–1940) koji je stradao na tom području u borbama sa finskim trupama 4. marta 1940. godine.
Pionir radio-tehnike Aleksandar Popov je u dva navrata, tokom 1897. i 1902. na području Visocka obavljao eksperimente na polju bežične telegrafije.
Demografija uredi
Prema podacima sa popisa stanovništva 2010. u gradu je živelo 1.244 stanovnika, dok je prema procenama nacionalne statističke službe za 2015. grad imao 1.152 stanovnika.[3]
| 1939. | 1959. | 1970. | 1979. | 1989. | 2002. | 2010. | 2015. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| --- | 1,345 | 1,318 | 856 | 929[4] | 1,673[5] | 1,244[6] | 1,152 |
Prema proceni nacionalne statističke službe, Visock je u januaru 2014. bio na 1.099. mestu među 1.100 zvaničnih gradova Ruske Federacije (gledano po broju stanovnika).[7] Manji je bio samo grad Čekalin u Tulskoj oblasti sa 964 stanovnika.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Эnciklopediя Goroda Rossii. Moscow: Bolьšaя Rossiйskaя Эnciklopediя. 2003. str. 97. ISBN 978-5-7107-7399-4.
- ^ Uuras: Viipurin portti maailman merille Архивирано на сајту Wayback Machine (6. март 2016)
- ^ Ленинградская область. Оценка численности постоянного населения на 1 января 2009-2015 гг. Архивирано на сајту Wayback Machine (5. март 2016)
- ^ „Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь naličnogo naseleniя soюznыh i avtonomnыh respublik, avtonomnыh oblasteй i okrugov, kraёv, oblasteй, raйonov, gorodskih poseleniй i sёl-raйcentrov.”. Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 goda (na jeziku: ruski). Demoscope Weekly. 1989. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (Federalni zavod za statistiku) (2011). „Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda. Tom 1 (Nacionalni popis stanovništva 2010, 1. svezak)”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda (Nacionalni popis stanovništva 2010) (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ „Čislennostь naseleniя Rossiйskoй Federacii po municipalьnыm obrazovaniяm na 1 яnvarя 2014 goda”. Arhivirano iz originala 10. 08. 2014. g. Pristupljeno 2. 8. 2014.
Literatura uredi
- Эnciklopediя Goroda Rossii. Moscow: Bolьšaя Rossiйskaя Эnciklopediя. 2003. str. 97. ISBN 978-5-7107-7399-4.
Spoljašnje veze uredi
