Dobričevo
Dobričevo je naselje u Srbiji, u opštini Bela Crkva, u Južnobanatskom okrugu i spada u grupu karaških naselja i ima veoma nepovoljan položaj u odnosu na ostatak naselja belocrkvanske opštine. Položaj mu je periferan i nalazi se na kontaktu sa naseljima u susednoj Rumuniji. Slabo je povezano sa okolnim naseljima, jer postoji samo jedna linija iz pravca Vršca prema Beloj Crkvi.
Dobričevo | |
|---|---|
 Katolička crkva Presvete Bogorodice | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Vojvodina |
| Upravni okrug | Južnobanatski |
| Opština | Bela Crkva |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  199 |
| — gustina | 11,9/km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 59′ 22″ S; 21° 21′ 20″ I / 44.98952° S; 21.35554° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 81 m |
| Površina | 16,6 km2 |
.svg)  Dobričevo Dobričevo na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 013 |
| Registarska oznaka | VŠ |
Prema popisu iz 2011. bilo je 199 stanovnika.
Istorija uredi
Dobričevo je relativno mlado naselje. Prvi put se pominje oko 1825. godine, pod nazivom Udvarsállás a od 1922. godine Dobričevo.
Dobričevo je dvadesetih godina osnovala upravu grofovskog imanja Bisingen u Žamu koji su naselili (1827) 265 rimokatoličkih kolonista, koji su ovu koloniju već iduće godine napustili. Mesto je definitivno bilo naseljeno rimokatoličkim Mađarima, kojih je 1835. bilo 360-oro. 1838. godine povećao se njihov broj na 480-oro, ali je 1848. spao na 359-oro.
1846. godine izuzeta je ova nova naseobina iz oravičkog sreza i pripojena jamskom srezu. Od 25. marta do 19. avgusta 1848. postojalo je ovde mesno kapelanstvo. Oko 20. juna 1848. iz sela je otišlo 150 ljudi u Belu Crkvu za pojačanje mađarske posade. Zato je 16. septembra uništeno požarom od srpskih vojnih jedinica vračevgajskog logora. 1854. godine bilo je 337 stanovnika, a površina katastralne opštine bila je 2955 lanaca, uzevši tu i nekadašnji alodialni posed od 270 lanaca. Udvarsalašu je bila tada ispostava belocrkvanske parohije.
1861. godine podignuta je sadašnja crkva, a 1865. bilo je 110 maloposednika i 1 velikoposednik.
Brojno stanje stanovništva poslednjih decenija: 1869. bilo je 425 stanovnika, 1880. 472 stanovnika (najviše brojno stanje naseobine), 1890. 464 stanovnika, 1900. 468 stanovnika i 1910. 462 stanovnika.
1891. godine podignuta je željeznička stanica. Nakon Prvog svetskog rata 1918. ušla je srpska vojska u naseobinu, koja je 1919. pripojena vršačkom srezu torontalne-tamiške županije.
1921. godine popisano je 305 stanovnika (od kojih se sastojalo: 50 Čeha, 26 Rumuna, po jedan Slovak, Italijan i 227 Mađara od kojih je bilo 19 pravoslavaca, 281 katolik, 1 grkokatolik i 4 evangelika).
Demografija uredi
U naselju Dobričevo živi 189 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 42,9 godina (40,7 kod muškaraca i 45,1 kod žena). U naselju ima 78 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,90 (popis 2002).
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Mađarima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| m | ž |
|||
| ? | 0 | 1 | ||
| 80+ | 2 | 2 | ||
| 75—79 | 3 | 8 | ||
| 70—74 | 0 | 5 | ||
| 65—69 | 7 | 7 | ||
| 60—64 | 10 | 5 | ||
| 55—59 | 8 | 10 | ||
| 50—54 | 13 | 14 | ||
| 45—49 | 10 | 14 | ||
| 40—44 | 6 | 7 | ||
| 35—39 | 8 | 6 | ||
| 30—34 | 8 | 5 | ||
| 25—29 | 12 | 6 | ||
| 20—24 | 2 | 4 | ||
| 15—19 | 7 | 7 | ||
| 10—14 | 6 | 5 | ||
| 5—9 | 7 | 6 | ||
| 0—4 | 3 | 2 | ||
| Prosek : | 40,7 | 45,1 | ||
| ||||||||||||||||||||||||
|
| Pol | Ukupno | Neoženjen/Neudata | Oženjen/Udata | Udovac/Udovica | Razveden/Razvedena | Nepoznato |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 96 | 26 | 65 | 3 | 2 | 0 |
| Ženski | 101 | 10 | 65 | 25 | 1 | 0 |
| UKUPNO | 197 | 36 | 130 | 28 | 3 | 0 |
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija |
|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 66 | 62 | 0 | 0 | 2 |
| Ženski | 45 | 39 | 0 | 0 | 1 |
| UKUPNO | 111 | 101 | 0 | 0 | 3 |
| Pol | Proizvodnja i snabdevanje | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
| Muški | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 |
| Ženski | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 |
| UKUPNO | 0 | 0 | 2 | 0 | 1 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad |
| Muški | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 2 | 1 |
| UKUPNO | 0 | 0 | 0 | 2 | 2 |
| Pol | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| UKUPNO | 0 | 0 | 0 | 0 | |
Reference uredi
- ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
- ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
- ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.
Literatura uredi
- Feliks Mileker: Letopisi opština u južnom Banatu. ISBN 978-86-85075-04-9.
- M. Marina: Letopis u periodu 1812 – 2009 g. (Beč, 2009)
