Drago Roksandić
Prof. dr Drago Roksandić (Petrinja, 12. januar 1948) istoričar i profesor je Univerziteta u Zagrebu.
| Drago Roksandić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. januar 1948. |
| Mesto rođenja | Petrinja, FNR Jugoslavija |
Biografija
urediOsnovno školovanje sticao u Sisku, Čapljini i Mostaru, a od 6. razreda kontinuirano se obrazovao u Zagrebu. To uključuje i srednjoškolsku obrazovanje, stečenu najvećim delom na 5. zagrebačkoj gimnaziji. Studije filozofije i sociologije započeo je 1966. godine na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Iako studije nije prekidao, nije ih završio zbog radnih obaveza u Beogradu od 1969. godine. Godine 1971. upisao je studije istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu i redovno iha završio 1975. godine s odličnim prosekom ocena.
Postdiplomske studije istorije upisao je 1976. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a 1978. godine izabran je za asistenta-pripravnika na Katedri za istoriju naroda Jugoslavije u novom veku, na istom fakultetu. Budući da je njegov magisterij trebalo da bude iz problematike istoriji Senja i Primorske krajine krajem 17. i početkom 18. veka, tokom 1978. godine proveo je pet meseci na studijskom boravku u Beču. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu magistrirao je 1980. godine radom Bune u Senju i Primorskoj krajini 1719–1722. godine, a potom je izabran za asistenta na navedenoj katedri. Rad je istovremeno bio prihvaćen za štampanje u radovima Instituta za hrvatsku istoriju u Zagrebu te je obelodanjen u potpunosti. Godine 1980. postao je stalni spoljni saradnik Instituta za hrvatsku istoriju.
Budući da je doktorsku disertaciju trebalo da radi iz problematike Vojne krajine pod francuskom vlašću, takmičio se za jednogodišnju francusku stipendiju, koju je i realizovao 1980. godine. Disertaciju Vojna Hrvatska - La Croatie militaire: Krajiško društvo u Francuskom carstvu (1809–1813) završio je 1986. godine, ali je zbog načelnih razloga prekinuo proceduru njene odbrane na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Prijavio ju je na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, gde ju je i odbranio 1988. godine. Iste je godine stekao zvanje naučnog saradnika na istom fakultetu. Disertacija je bila integralno objavljena u dva toma u izdanju Školske knjige i Stvarnosti 1988. godine.
Godine 1989. bio je isključen iz nastave na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a radni odnos je prekinuo 1990. godine. U međuvremenu je boravio kao gost-predavač na Univerzitetu Jejl (SAD), i na Filozofskom fakultetu u Zadru. Posle odlaska iz Beograda konkurisao je za mesto docenta na Katedri za svetsku istoriju novog veka Odseka za istoriju Filozofskog fakulteta u Zagrebu, gde je i izabran krajem 1990. godine.
Od jula 1991. do juna 1992. godine bio je istraživač-gost u Institutu za humanističke nauke (nem: Institut für die Wissenschaften vom Menschen) u Beču. Tamo je boravio više puta i kasnije do 1999. godine kao istraživač-gost na pola godine, mesec dana i na kratkim boravcima. U četvorogodišnjem periodu bio je i dopisni član tog instituta kao jedan od osnivača i voditelja dugoročnog istraživačkog projekta "Ponovna mišljenja postratne istorije Europe" (eng: Re-Thinking the Post-War History of Europe).
Kao gost-predavač počeo je da sarađuje sa Srednje-evropskim univerzitetom (CEU) u Budimpešti, a od 1995. godine na istom je univerzitetu dobio status stalnog gostujućeg profesora na odseku za istoriju i ta saradnja traje do danas.
Od 1. oktobra 2000. godine pročelnik je Odseka za istoriju i šef Zavoda za hrvatsku istoriju Filozofskog fakulteta u Zagrebu. U maju 2001. godine u sastavu Zavoda za hrvatsku istoriju na njegovu je inicijativu utemeljen Centar za komparativnohistorijske studije.
Svih ovih godina sudjelovao je u radu na preko 110 naučnih skupova u Hrvatskoj, Francuskoj, Mađarskoj, Austriji, Španiji, Nemačkoj, SAD, Češkoj, Rusiji, Sloveniji, Švajcarksoj, Ukrajini, Luksemburgu, Velikoj Britaniji, Italiji, Bugarskoj, Izrealu, Turskoj i Srbiji. Značajniji broj skupova ticao se srpsko-hrvatskih odnosa.
Član je Hrvatskog povjesnog društva, HAZU, Matice hrvatske, Srpskog kulturnog društva „Prosvjeta“, Saveta Centra za studije Balkanskog društva i kulture Univerziteta u Gracu i Uređivačkog odbora Krležijane.
Francuski ambasador u Zagrebu odlikovao ga je 2005. godine ordenom oficira Reda Akademskih palmi.[1]
Projekti
urediSvih je ovih godina član Uredništva Biblioteke „Klio Kroatika" u Školskoj knjizi, a početkom 1990. godine, u saradnji sa profesorom Igorom Karamanom pokrenuo je biblioteku "Istorija i historija" u „Naprijedu“ (sada „Naklada Ljevak"), koja i danas deluje. Godine 1994, u saradnji sa „Nakladom Barbat“, pokrenuo je biblioteku „homines, tempora, loci“, koja isto tako i sada deluje. U „Nakladi Barbat“ jedan je od inicijatora i saradnika na projektu višesveščane hrvatske istorije novog veka, tj. od 16. veka do danas.
Svih proteklih godina učestvuje u radu projekta "Osnovni dokumenti hrvatske povijesti", koji vodi prof. dr Nikša Stančić. Od 1997. godine utemeljivač je i jedan od dvojice voditelja međunarodnog istraživačkog projekta „Triplek Konfinium"[2], koji je nastao univerzitetskom saradnjom iz Zagreba, Budimpešte i Beča. Zagrebački istraživački tim redovno održava stručne rasprave, a održane su i tri međunarodne konferencije (Budimpešta 1997, Beč 1998. i Zadar 2000).
Na njegovu inicijativu 1994, odnosno 1995. godine osnovane su Hrvatsko-francuska istorijska radionica i Hrvatsko-nemačka istorijska radionica, koje kao izborni kursevi i istraživački projekti deluju i danas. Godine 1995. konstituisao je i Diplomsku radionicu.
Bibliografija
uredi- Vojna Hrvatska: La Croatie militaire. Krajiško društvo u Francuskom carstvu (1809—1813), Vol I-II, Školska knjiga & Stvarnost, Zagreb, 1988., 1-360; 1-282 str.
- Roksandić, Drago (1991). Srbi u Hrvatskoj od 15. stoljeća do naših dana. Zagreb: Vjesnik.
- Srpska i hrvatska povijest i „nova historija“, Stvarnost - Biblioteka Memoria, Zagreb, 1991, 316 str.
- Srpska i hrvatska povijest i „nova historija“, Sairjuši, Tokio, 1999, 286 str. (japanski prevod)
- Protiv rata. Prilozi povijesti iluzija, SKD Prosvjeta, Zagreb, 1996, 164 str.
Uredio je preko 20 knjiga i časopisnih blokova i napisao preko 70 ocjena i prikaza u raznim magazinima. Ovjavio je preko 70 naučnih radova od kojih je znatan broj vezan za istoriju Srba u Hrvatskoj.
