Igumanija Glikerija (Janjić)
Glikerija (svetovno Gordana Janjić; Voždovac, 30. decembar 1934) pravoslavna je monahinja i igumanija Manastira Ćelije.[1]
| Glikerija (Janjić) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija valjevska |
| Manastir | Manastir Ćelije kod Valjeva |
| Čin | igumanija |
| Titula | igumanija Manastira Ćelije |
| Sedište | Manastir Ćelije kod Valjeva |
| Godine službe | 1962—danas |
| Prethodnik | Sara Đuketić |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Gordana Janjić |
| Datum rođenja | 30. decembar 1934. |
| Mesto rođenja | Voždovac, Kraljevina Jugoslavija |
Biografija uredi
Glikerija Janjić rođena je 30. decembra 1934. godine u Beogradu. Upravu nad manastirom Ćelija 1962. godine preuzela je igumanija Glikerija (Janjić) Od tada Ćelije postaju veliko gradilište: pored narodne trpezarije, podignute su crkva Sv. Jovana Zlatousta i grobljanska kapelica, a 1991. renovirana je stara crkva Sv. arhangela Mihaila i Gavrila. Sestre manastira Ćelije su u ove poslove ulagale svoj trud i rad, učestvujući u izgradnji svih objekata.[2]
Igumanija Glikerija i njene sestre objavili su na desetine naslova, da bi, kao venac svega, počelo izdavanje sabranih dela oca Justina. Početkom poslednje decenije prošlog veka, u Valjevu osnovala je i duhovnu biblioteku "Otac Justin Ćelijski".[3]
Igumanija manastira uredi
Godine 1962, upravu nad manastirom preuzela je igumanija Glikerija (Janjić). Od tada Manastir Ćelije postaju veliko gradilište: pored narodne trpezarije, podignute su crkva Sv. Jovana Zlatousta i grobljanska kapelica, a 1991. renovirana je stara crkva Sv. arhangela Mihaila i Gavrila. Sestre manastira Ćelije su u ove poslove ulagale svoj trud i rad, učestvujući u izgradnji svih objekata. Vadile su pesak i šljunak, pravile ciglu. Molitveno pravilo je, međutim, bez obzira na poslove, obavljano u celosti.
Izgradnji je veličanstveni hram sa tri oltara, posvećenih Svetima Justinu Filosofu, Savi Srbskom i Mariji Egipatskoj. Pored hrama, završava se i konak za mogobrojne goste iz inostranstva, koji dolaze da se pomole pred moštima ave Justina.[4]
Misionarstvo ćelijske obitelji naročito se ispoljilo u oblasti izdavaštva. Igumanija Glikerija i njene sestre objavili su na desetine naslova, da bi, kao venac svega, počelo izdavanje sabranih dela oca Justina, te nove svetootačke riznice. Izdanja manastira Ćelije mnogima su pomogla da, u teško vreme duhovne pustoši, nađu put ka Hristu. Igumanija Glikerija je, početkom poslednje decenije prošlog veka, u Valjevu osnovala duhovnu biblioteku „Otac Justin Ćelijski“, u kojoj zainteresovani mogu naći dušekorisne knjige.
U najtežim danima po srpski narod, za vreme strašnog rata devedesetih godina XX veka, ćelijsko sestrinstvo je neprestano bdilo nad svojim mnogonapaćenim narodom. Sestre su vodile decu iz ratom zahvaćenih područja na letovanje u grčke manastire, redovno obilazile ratišta i ranjenike u bolnicama, delile lekove i hranu potrebitim. Neki put je igumanija Glikerija sa svojim sestrinstvom stizala i na prve linije fronta, deleći patnju i nadu sa svojim narodom, decom Svetog Save i Svetih Nikolaja i Justina.
Ćelijsko delo je uvek bilo i na tragu Svetog vladike Nikolaja. Vladika Nikolaj je naročito mislio o deci siromaha i deci bez roditeljskog staranja. U Bitolju je 1935. godine osnovao dečje hranilište „Bogdaj”, na čijem čelu je stajala Nada Adžić, potonja igumanija manastira Vraćevšnice, Ana. U hranilištu su se nalazila deca pravoslavne i muslimanske veroispovesti (njima je davana hrana u skladu sa islamskim verskim propisima.) Priloge za „Bogdaj” obezbeđivao je narod, a pomagale u i lokalne vlasti. Bilo je i priložnika sa strane. Vladika Nikolaj je spevao himnu „Bogdaja”, koju su deca rado pevala, i u kojoj su se nalazili, između ostalog, stihovi: “Učimo se dobri biti, / i svom rodu koristiti.” Dobrotvorima bogdajskim Nikolaj Velimirović je govorio „kad pružaju hleb gladnoj deci, samome Hristu pružaju. Kada služe deci, samome Hristu služe. Kad goste decu, samoga Hrista goste.”
To je jedan od razloga zbog koji su Ćelije, sa svojom igumanijom, rešile da otvore i jedan centar za pružanje duhovne milostinje deci Svetoga Save koja su se našla na udaru epohe besmisla i laži.[5]
Njena sestra bila je takođe monahinja u Ćelijama, Antonina Janjić.[6]
Bibliografija uredi
- Svetlopis Ave Justina , Valjevo : Manastir Ćelije, 2006.
- Apel za zaštitu srpskog življa i njegovih svetinja na Kosovu, U: Katena Mundi. Knj. 2 - Kraljevo : Ibarske novosti ; Beograd : Matica Srba i iseljenika Srbije, 1992.[7]
Reference uredi
- ^ „Mati Gligerija je 72 godine monahinja u manastiru Ćelije”.
- ^ Mati Glikerija, igumanija manastira Ćelije
- ^ linksistem.com. „OSVEĆEN ZAVETNI HRAM AVE JUSTINA U ĆELIJAMA”. www.eparhijazt.com. Pristupljeno 2020-05-04.
- ^ Večne poruke oca Justina
- ^ „Manastir ćelije i duhovna obnova Srbije”.
- ^ „U sećanju: Mati Antonina Janjić (1931-2020) (SPC, 19. jun 2020)”. Arhivirano iz originala 21. 03. 2021. g. Pristupljeno 20. 06. 2020.
- ^ „Manastir Ćelije”. Manastiri u Srbiji. Pristupljeno 16. 1. 2020.
