Iguman Vasijan (Mišić)
Vasijan (svetovno Vladimir Mišić; Vojilovo kod Golubca, 6. novembar 1901 — Manastir Pokajnica, 11. april 1977) bio je pravoslavni iguman Manastira Preobraženje.
| Vasijan (Mišić) | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Vladimir Mišić |
| Datum rođenja | 6. novembar 1901. |
| Mesto rođenja | Vojilovo kod Golubca, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 11. april 1977. (75 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Pokajnica kod Velike Plane, SFR Jugoslavija |
| Grob | Manastir Pokajnica kod Velike Plane |
| iguman Manastira Preobraženja | |
| Godine | 1942—1946 |
| Naslednik | Evstatije (Rakić) |
Biografija uredi
Vasijan Mišić rođen je 6. novembara 1901. godine u Vojilovo kod Golubaca. Na krštenju je dobio ime Vladimir.
Bio je ženjen, a po zanimanju kovač. Kao mlad upoznao se sa bogomoljačkim pokretom. Preko tog pokreta, koji je predvodio vladika Nikolaj Velimirović, saznao je za monaštvo i manastire.
Zato se 1935. godine odlučuje te, kao član bogomoljačkog pokreta, u dogovoru sa svojom suprugom, odlazi u Makedoniju vladici Nikolaju. On ide u Manastir Svetog Nauma, na Ohridskom jezeru, a supruga mu odlazi u ženski Manastir Kalište.
Zbog pobožnosti, vladika Nikolaj već odmah sledeće 1936. godine dao je blagoslov da se Vladimir zamonaši. Na monaškom postrigu dobio je novo monaško ime Vasijan. Rukopoložen je za đakona i jeromonaha početkom 1937. godine.[1]
Kada je vladika Nikolaj iz Ohrida te jeseni prešao u Žičku eparhiju, sa njim je u Manastir Žiču prešao i otac Vasijan, kao i veći deo bratstva iz Svetog Nauma.
Imajući vladiku Nikolaja kao svog duhovnog oca i zaštitnika, svi su se okupljali oko njega. U Manastiru Žiči je otac Vasijan bio namesnik i zamenjivao igumana žičkog Danila.
Episkop žički Vikentije Prodanov 1946. godine oca Vasijana proizvodi u čin sinđela i, pored Manastira Preobraženja, poverava mu upravu ženskog Manastira Sretenja.
Tako je dobio kanonski otpust za Eparhiju braničevsku, u kojoj ga episkop Hrizostom Vojinović, koji je takođe iznikao iz bogomoljačkog pokreta, veoma rado prima i postavlja za starešinu Manastira Pokajnice 1954. godine.
Upokojio se u Gospodu 11. aprila 1977. godine. Opelo i sahranu izvršili su u Manastiru Pokajnici episkopi: braničevski Hrizostom Vojinović i niški Irinej Gavrilović, uz saslušavanje oko 40 sveštenika i sveštenomonaha i uz prisustvo oko 50 monaha i monahinja, i mnoštva bogomoljskog naroda.
Reference uredi
- ^ „BORBA ZA VERU - Sveti Vladika Nikolaj pod okupacijom”. borbazaveru.info. Pristupljeno 2021-01-29.
