Kozarevo

Kozarevo je naselje u opštini Zubin Potok, Republika Srbija, autonomna pokrajina Kosovo i Metohija. Istorijski i geografski pripada Ibarskom Kolašinu. Naselje je na južnim obroncima planine Rogozne.

Kozarevo
Administrativni podaci
Država	Srbija
Autonomna pokrajina	Kosovo i Metohija
Upravni okrug	Kosovskomitrovački
Opština	Zubin Potok
Stanovništvo
— 2011.	3
Geografske karakteristike
Koordinate	42° 57′ 34″ S; 20° 44′ 06″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	802 m
Kozarevo Kozarevo na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj	40650
Pozivni broj	+381 (0)28
Registarska oznaka	KM

Geografija

Atar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Kozarevo, površine 511 ha. Sve kuće, osim jedne, su u prisoju i čine naselje razređenog tipa. Voda se upotrebljava sa izvora. Njive su na mestima koja se nazivaju Kruglica, Vrba, Kriva Njiva,Mala Njiva, Čukarak, Ravan, Prisoje, Prekodoline, Klekavac, Dugačka Dolina, Bijeli Put i Podgorica. Ispaše i šume su: Osoje, Lanište, Cerovik, Provale, Osredak, Jasiče. Ljubin Laz, Provale, Barski Potok, Šuplji Dub, Laz, Gluvača, Tetrebača, Svinjevača, Strančine, Rijeka...

Istorija

Na brdu Gradina, preko puta sela, sačuvani su ostaci srednjovekovnog grada, iz doba Nemanjića, od kojega su se održali samo temelji zidani od tesanog kamena, opeke i kreča. Između gradskih zidina bile su zgrade, od kojih su ostali samo zakopi. Na Radenkovu Gumnu iskopane su ljudske kosti. Današnje groblje je niže sela. Postoji i staro groblje iznad Prisoja, na mestu koje zovu Šanac. Ti grobovi su bili prekriveni kamenim pločama, bez natpisa. Kozarevo se pominje prvi put 1316. godine u Povelji kralja Milutina manastiru Banjska ili Svetostefanskoj hrisovulji, koju je srpski kralj Milutin izdao po završetku gradnje svoje grobne zadužbine Manastira Svetog Stefana u Banjskoj. Do 1912. godine, selo je bilo u sastavu Osmanskog carstva. Kao pravoslavci su pripadali Vaseljenskoj patrijaršiji u Carigradu (Fanar)-Ohridskoj arhiepiskopiji-Pećkoj episkopiji. Do Berlinskog kongresa selo je pripadalo je Bosanskom vilajetu, a posle povlačenja Osmanlija iz Bosne i stavljanje tih krajeva pod protektorat Austrougarske, došlo je do reorganizacije Osmanskog carstva, te je Kozarevo bilo u sastavu Kosovskog vilajeta sa sedištem u Skoplju, i vučitrnskog kadiluka, odnosno u sastavu Kolašinske kaze (autonomnog sreza), odnosno bubske knežine. Jedan od kneževa bubske knežine bio je Obren Kozarevac, koga pominje znam,eniti srpski književnik GHrigorije Božović u pripoveci "Rako Kozarevac". Posle oslobađanja od turske vlasti mesto je u sastavu Zvečanskog okruga, u srezu mitrovičkom, u opštini Rujiškoj i 1912. godine ima 82 stanovnika. Prvi predsednik rujiške opštine bio je Radovan Milosavljev Kozarevac, koga su tokom austrougarske okupacije, godine 1916. ubili Šiptari iz Žerovnice. Posle 1945. pa sve do 1955 godine naselje je bilo u sastavu opštine Banjska u sklopu Zvečanskog sreza, a posle u sastavu opštine Zubin Potok, do njenog ukidanja 1964. godine. Od 1964. do 1987. je u sastavu opštine Kosovska Mitrovica. Od osnivanja opštine Zubin Potok, 1987. godine, selo je u sastavu opštine Zubin Potok. Godine 1948 u Kozarevu je živelo 115 stanovnika, na početku 2021. godine u Kozarevu žive tri stanovnika.

Poreklo stanovništva po rodovima

Preci Kozarevaca doselili iz Vasojevića (selo Lopate u Lijevoj Rijeci). Iz Lopata su se tri brata Pero, Jeremija-Jero i Stevan-Stevo prvo doselili u selo Brđani kod Novog Pazara, na Rogozne. Tu su prezimili jednu zimu, a potom kranuli dalje. U Kozarevo se doselio Pero sa sinovima Savom i Neđeljkom. Potomci Save su Obrenovići, Vasovići, Pavlovići, Miljkovići i Milovići, a potomci Neđeljka su Milosavljevići. Perov brat Jeremija-Jero, nastanio se u Lomigorama (Lučka Rijeka, Ibarski Kolašin) a Stevan-Stevo se nastanio u Žitkovcu kod Zvečana. Posle uvođenja administracije, posle 1912. godine, u matične knjige upisana su domaćinstva uglavnom prema imenima svojih bližih predaka - oca, dede ili pradede. Pre toga Kozarevce su nazivali prema selu odakle su se doselili - Lopaćanima, po selu Lopate u Lijevoj Rijeci. Govor je bio srpski, istočnohercegovački dijalekt, zetsko-južnosandžački poddijalekt, kojim se govorilo pre sto godina od kotorskih strana u današnjoj Crnoj Gori, do Studenice, Čačka i Užica. Posle aerosnimanja 1976. godine i uvođenja lokalnih toponima u katastar, geometri koji su bili iz drugih krajeva, bez osnovnog poznavanja jezičkih pravila i obaveze da se poštuje kulturna samobitnost svake zajednice, nasilno su u katastarskim knjigama ekavizirali imena lokalnih toponima. Tako je Bijela Njiva nasilno preimenovana u Belu Njivu, brdo Babino Koljeno u Babino Koleno, Bijeli Put u Beli Put...

Dok je selo bilo aktivno u njemu su živela sledeća domaćinstva sa sledećim prezimenima: Milosavljević (6 kuća), Pavlović (4 kuće); Obrenović (1 kuća); Tanasković (4 kuće), Vasović (1 kuća); Miljković (1 kuća), Milović (1 kuća):

Krsna slava je Sv. Jovan (20. januara), a "mala slava" Sv. Ilija (2. avgusta). Kozarevci imaju odseljene rođake u Korilju i Matici kod Zvečana, Suvom Dolu kod Kosovske Mitrovice, Zupču, Veljem Brijegu, Kosovskoj Mitrovici, Zvečanu, Leposaviću, Toplici, Tvrđanu, Točanima, Kraljevu, Čačku, Kragujevcu, Beogradu, Novom Sadu, Nemačkoj, Francuskoj, Holandiji, Sietlu (SAD, država Vašington)...

Po nadgrobnom natpisu u groblju u Kuršumliji sahranjen je 1913. neki Milenković Kozarevac iz banjskog Kozareva (po čitanju Rad. Nj. Pavlovića).

Demografija

Naselje ima srpsku etničku većinu.

Populacija (ist.): Kozarevo

Godina	1948	1953	1961	1971	1981	1991	2011
Stanovništvo	115	115	108	76	37	16	3

Evolucija stanovništva