Korisnik:Elena Premate/pesak3
Hleb za Drenicu je bio protest održan 16. marta 1998. godine na Kosovu. Ovaj nenasilni protest su incirale žene iz Demokratskog saveza Kosova, članice organizacija za prava žena i obične građanke kao odgovor na masakr koji se 5 marta te godine dogodio u selima Dreničkog okruga Ćirez, Likošane i Prekaz.
Politički kontekst
urediNakod dolaska Slobodana Miloševća na vlast u Srbiji, situacija na Kosovu se pogoršava. Vlada Srbije počinje da sprovodi represivnu politiku nad albanskim stanovništvom,[1] koje izražava separatističke težnje i namere. Skupština Srbije je donela niz diskriminatornih zakona po kojima je albansko stanovništvo otpuštano iz državnih institucija i društvenih preduzeća uključujući banke, škole i bolnice. Godine 1990. ukinut je nazivsni obrazovni sistem na Kosovu i nastava nije mogla da se obavlja na albanskom jeziku.
Složeni istorijski odnosi albanskog i srpskog stanovništva koji datiraju još od raspada Otomanskog carstva[2] su našli plodno tle za rast nacionalističkih i teritorijalnih pretenzija sa ratovima za jugoslovensko nasleđe.
Kao odgovor na sve komplikovanije naconalno pitanje Albanaca, na Kosovu se stvara kosovska alternativa koju predstavljaju albanski intelektualci, demokratski i antiratni pokreti kao i pokreti za ljudska prava.[3] Početkom ratova u bivšoj Jugoslaviji, kosovska alternativa se organizuje u paralelnu državu pod vođstvom Demokratskog saveza Kosova i na skupštinskim izborima koji su tajno održani 24. maja 1992. godine, za predsednika samoproglašene države je izabran Ibrahim Rugova.
Godine 1996. formiran je OVK, prvi oružani pokret na teritoriji Kosova.
Početak sukoba
urediNakon Dejtonskog sporazuma, albansko stanovništvo na Kosovu je dobilo jasan signal da situacija u pokrajini nije u fokusu Međunarodne zajednice i da agenda nenasilnog otpora kosovske alternative ne donosi željene rezultate.[1]
U februaru 1996. dogodio se prvi koordinirani napad nad srpskim stanovništvom u izbegličkim kampovima. OVK je preuzela odgovornost za napade. Nasilje je nastavilo da se širi nad srpskim i albanskim stanovništvom a zvanični Beograd i alternativne vlasti na Kosovu su negirale bilo kakvu umešanost.
Krajem 1996. godine srpske policijske snage su u ime odmazde za napade OVK za pripadnike njihovih redova sprovodile prebijanja, nasumična hapšenja i ubistva albanskog stanovništva. Vlasti u Beogradu su negirale kršenja ljudskih prava i da deluju u odbranu suvereniteta države.
Tokom 1997. napadi OVK se nastavljaju i usled raspada političkih struktura u nezavisnoj paralelnoj državi Kosovo, pristup oružju im je bo znatno olakšan.
Napad na Drenicu
urediPovod za ovaj napad je bio zaseda koju je OVK postavila za srpsku policiju na putu između Glogovca i Srbice. U ovoj zasedi poginula su dva srpska policajca a dva su ranjena. Takođe je ubijeno 5 pripadnika OVK.
28. februara i 01. marta 1998. godine pripadnici srpske policije izvšili su napad na sela dreničkog okruga Ćiraz, Likošane i Donje Prekaze u kome je živeo Adem Jašari, lokalni lider OVK[4]. U ovom napadu cela porodica je ubijena[5], osim tada jedanaestogodišnje Besarte Jašari.[6]
U napadu na ova tri sela 83 osobe su ubijene među kojima su bili žene i deca. Napad je izvršen prvo iz helikopetar i vozila a zatim su policijske snage na tlu otvorile vatru na kuće.
Srpska policija je negirala bespoštedne napade govoreći da su gonili teroriste.[7]
Hleb za Drenicu
urediDrenički okrug je nakon napada bio opkoljen i sela nisu imala pristup hrani.
Forum žena Demokratkog saveza Kosova uputio je poziv ženama i devojkama da se okupe 16. marta 1998. godine i krenu u prostest pod nazivom „Hleb za Drenicu“.
U jutro 16. marta organizatorke su se sastale u Američkom kulturnom centru i odatle krenule ka Kosovu polju, svaka držeći po veknu hleba u rukama.[8] Ipak, delegacija Firuma žena iz Đakovice nije uspela da stigne do Prištine. Zaustavile su ih srpske snage na samom izlasku iz grada. Kolonu od deset hiljada ljudi, velikom većinom žena, celim putem pratila je srpska policija ali i ljudi i automobilima sa srpskim registracjama i provocirali su učesnike protesta. [9]Po svedočenjima učesnica, jedan automobil je uleteo u kolonu. Na Kosovu polju je bo postavljen policijski kordon koji nije dozvolio demonstrantima da prođu. Kako je bilo suviše rizično da se proba sa probijanjem kordona, protestanti su se vratili za Prištinu. U kancelariji Crvenog krsta ostavili su vekne hleba za Drenicu i nastavili ka Američkom kulturnom centru gde su se neke od žena susrele sa američkim zvaničnicima.
Mediji su ispratili ceo protest i javnost je bila upoznata sa dešavanjima na Kosovu.
Reference
uredi- ^ a b Abrahams, Fred (2001). UNDER ORDERS: War Crimes in Kosovo. Human Rights Watch. ISBN 978-1564322647.
- ^ Pavlica, Damjan (2011-09-19). „Savremena istorija Kosova”. Peščanik (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-02-14.
- ^ Bilić, Bojan (2015). Opiranje zlu: (post)jugoslovenski antiratni angažman. Zagreb: Documenta-Centar za suočavanje s prošlošću. ISBN 978-953-222-712-3.
- ^ „TUŽILAC protiv RAMUSHA HARADINAJA, IDRIZA BALAJA, LAHIJA BRAHIMAJA” (PDF).
- ^ [Kosovo 1998/9] Kako je ubijen lider OVK Adem Jasari. (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2023-02-19
- ^ Ispovjest Besarte Jašari (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2023-02-19
- ^ „HUMANITARIAN LAW VIOLATIONS IN KOSOVO”. www.hrw.org. Pristupljeno 2023-02-19.
- ^ BALKAN, DWP (2015-01-01). „Protesti žena na Kosovu tokom devedesetih: Priča Igo Rogove”. DWP-BALKAN.ORG (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-02-19.
- ^ „Ženski aktivizam”. Oral History Kosovo. Pristupljeno 2023-02-19.