Krešimir Baranović
Krešimir Baranović (Šibenik, 25. juna 1894 — Beograd, 17. novembra 1975) je bio jugoslovenski i hrvatski kompozitor i dirigent.[1]
Krešimir Baranović | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 25. avgust 1894. |
| Mesto rođenja | Šibenik, Austrougarska |
| Datum smrti | 17. septembar 1975. (81 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
Biografija uredi
U Zagrebu uči teoretske predmete, klavir i obou, da bi, nakon mature, upisao kompoziciju na Muzičkoj akademiji u Beču (1912—1914). Godine 1915. postaje dirigent u Zagrebačkoj operi, gde ostaje sve do 1927, kada prelazi na istu dužnost u Beograd, da bi tokom 1927. i 1928. gostovao s baletskom trupom Ane Pavlovne u Nemačkoj, Holandiji, Švajcarskoj i Italiji. U Zagreb se vraća 1928. godine na staro mesto, gde ostaje sve do 1943. godine, kada preuzima vođenje Radio-orkestra u Bratislavi (Slovačka), gde je imenovan i za direktora Opere (1945—1946). Nakon toga postaje profesor Muzičke akademije, dirigent Opere i direktor Filharmonije u Beogradu[1] do 1964. godine.
Kao stvaralac, Baranović je jedna od najmarkantnijih ličnosti nacionalnog smera druge polovine 20. veka hrvatske i jugoslovenske muzike. S posebnim afinitetom prema ruskoj muzici, što se ogledalo i u njegovim kompozicijama. Nadovezuje se na ranog Stravinskog (Petruška) oslanjajući se i na narodni melos, stvara vlastiti muzički jezik, čije bogatstvo crpi i iz svog majstorskog poznavanja orkestra.
Kao prvenstveno operski dirigent, on daje svoje najbolje stranice u scenskim i vokalno-instrumentalnim delima, a svojim delom Licitarsko srce otpočinje novu epohu u razvoju savremenog baleta u Jugoslaviji.
Kompozicije uredi
Vokalne kompozicije uredi
- Z mojih bregov (Fran Galović) za bariton i orkestar (1927)
- Moj grad (Vinko Nikolić) za glas i orkestar (1943)
- Iz osame (Krešimir Baranović) za glas i orkestar (1944)
- Pan (Miroslav Krleža), simfonijska pesma za recitatora, soliste, mešoviti hor i orkestar (1957)
- Goran (Ivan Goran Kovačić), kantata za recitatora, soliste i orkestar (1960)
- Oblaci (Dobrica Cesarić) za mecosopran i orkestar (1963)
- Šume, šume (više hrvatskih pesnika), kantata za mešoviti hor i orkestar (1967)
- Na moru (Gustav Krklec) za bariton i orkestar (1973)
Scenske kompozicije uredi
- Licitarsko srce (Krešimir Baranović), balet (1924, Zagreb)
- Cvijeće male Ide (Margareta Froman, prema Hansu Kristianu Andersenu), balet (1925, Zagreb)
- Striženo-košeno (Gustav Krklec), komična opera (1932, Zagreb)
- Imbrek z nosom (Krešimir Baranović), balet (1935, Zagreb)
- Nevjesta od Cetinjgrada (Marko Fotez, prema Turci idu Augusta Šenoe), komična opera (1942; 1951, Beograd)
- Kineska prića (Dimitrije Parlić, prema Der Kreidekreis Klabunda), balet (1955, Beograd)
- scenska muzika za Tirena (Marin Držić), Dundo Maroje (Marin Držić), Antigona (Sofokle) i Henri IV (Šekspir)
Instrumentalne kompozicije uredi
- koncertna uvertira (1916)
- simfonijski skerco (1921)
- Svatovac za orkestar (1922)
- gudački kvartet (1924)
- Poema Balkan za orkestar (1926)
- svita iz baleta Licitarsko srce za orkestar (1927)
- simfonijeta u Es Duru (1939)
- Pesma guslara, rapsodija za orkestar (1945)
- simfonijeta za gudački orkestar (1952), obrađena za gudački kvartet 1924.
- koncert za rog i orkestar (1973)
Galerija uredi
-
Program koncerta Zinke Kunc, koji se održao u Zadužbini Ilije M. Kolarca 6. decembra 1948. godine, na kome je dirigent bio Krešimir Baranović. -
Program koncerata Simfonijskog orkestra Srbije, na kojima je Baranović bio dirigent, održani u Zadužbini Ilije M. Kolarca, 6. i 7. februara 1951. godine. -
Program koncerta pod vođstvom dirigenta Krešimira Baranovića, koji se održao u Zadužbini Ilije M. Kolarca, 9. oktobra 1951. godine. -
Program koncerta Beogradske filharmonije, pod vođstvom dirigenta Krešimira Baranovića, koji se održao u Zadužbini Ilije M. Kolarca 1949. godine.
Spoljašnje veze uredi
Reference uredi
- ^ a b Mišić, Milan, ur. (2005). Enciklopedija Britanika. A-B. Beograd: Narodna knjiga : Politika. str. 106. ISBN 86-331-2075-5.