Licinije
Flavije Galerije Valerije Licinijan Licinije (lat. Flavius Galerius Valerius Licinianus Licinius; rođen oko 250. godine, poginuo 325. godine) bio je rimski car od 308. do 324. godine.
| Licinije | |
|---|---|
 Portret u Viminacijumu | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Gaj Valerije Licinije Avgust |
| Datum rođenja | 263. |
| Mesto rođenja | Mezija, Rimsko carstvo |
| Datum smrti | 325., 324 |
| Mesto smrti | Solun, Rimsko carstvo |
| Porodica | |
| Supružnik | Flavija Julija Konstantina |
| Potomstvo | Licinije II |
| Rimski car | |
| Period | 11. novembar 308 - 18. septembar 324. |
| Prethodnik | Sever II |
| Naslednik | Konstantin Veliki |
Licinije je bio seljačkog porekla, najverovanije iz antičkog, dačkog plemena Tribala koje je živjelo na tlu današnje Srbije. Rođen je u Dakiji ili u Gornjoj Meziji.
Licinije je bio prijatelj cara Galerija, koga je pratio u njegovoj ekspediciji protiv Persijanaca. Posle smrti Severa II, Galerije je uzdigao Licinija na rang avgusta na Zapadu, 11. novembra 308. godine. Licinije je smesta dobio upravu nad Trakijom, Ilirikom i Panonijom.
Nakon Galerijeve smrti, maja 311. godine, Licinije je vlast nad čitavim carstvom podelio sa Maksiminom Dajom. Helespont i Bosfor su bili granica između dva domena.
Marta 313. godine Licinije se oženio sa Flavijom Julijom Konstancijom, polusestrom Konstantina Velikog. Do braka je došlo u Milanu, i tom prilikom carevi su izdali Milanski edikt kojim su hrišćanima vratili konfiskovanu imovinu. Oni nisu hristijanizovali Carstvo, kako se često misli, ali je položaj hrišćana posle ovoga bio mnogo bolji. Već sledećeg meseca, Licinije je pobedio Maksimina Daju i tako sebe proglasio za cara na Istoku, dok je njegov šurak, Konstantin Veliki, imao vrhovnu vlast na Zapadu.
Car Licinije je bio brutalan i nemilosrdan vladar, koji je nasilje tako naročito ispoljavao prema bespomoćnim hrišćanima. Kao neznabožac starao se da budu poštovani idoli a takođe naredio da se ubiju svi hrišćani. Vladar nazvan "Mučitelj" jer je bio surov i pun mržnje, direktno je odgovoran za mučenja i smrt Sv. Teodora Tirona 306. godine. Zabranio je episkopima održavanje hrišćanskih sabora[1], na kojima su oni većali o dogmatskim crkvenim pitanjima. Po narodnom predanju za vreme njegove vlade u tadašnjem Singidunumu (Beogradu) 315. godine mučeni su i ubijeni hrišćani, Sveti Ermil i Stratonik.[2]
Licinije se 316. godine stavio na stranu Basijana protiv Konstantina Velikog. Kada je njegov postupak postao poznat, došlo je do građanskog rata, u kome je Licinije doživeo poraz u Panoniji, kod Cibalije (blizu današnjeg Osijeka), 8. oktobra 316. godine. U međuvremenu, Licinije je imenovao za svog savladara lokalnog vojnog zapovednika duksa Valerija Valensa. Međutim, Licinije i Valerije Valens su još jednom potučeni u blizini Jedrena, ali je posle novih preokreta došlo do mirovnih pregovora. Jedan od uslova mira bila je i likvidacija Valerija Valensa. Mir je utanačen 1. marta 317. u Serdiki (današnjoj Sofiji). Licinije je time ostao bez svih evropskih poseda osim dijeceze Trakije.
Konstantin Veliki je 324. započeo drugi veliki rat protiv Licinija nakon što su odnosi dva avgusta postepeno pogoršavani od 320. godine. Naneo mu je poraz a zatim ga je zarobio u zidinama Vizanta. Nakon jednog pomorskog poraza, došlo je do odlučne bitke blizu Halkedona, 18. septembra 324. godine. Licinije je bio zarobljen i odveden u Solun gde je jedno vreme živeo u kućnom zarobljeništvu. Ipak, kada je pokušao da digne ustanak, Konstantin Veliki je naredio da bude ubijen[3] zajedno sa svojim maloletnim sinom Licinijem II, Konstantinovim sestrićem.
Vidi još uredi
Reference uredi
Spoljašnje veze uredi
- De Imperatoribus Romanis vebsajt Licinije
- Vladar srpske loze („Večernje novosti“, 1. avgust 2009)
- Srpski car Likinije
