Milomir Stakić
Milomir Stakić (Marićka, 19. januar 1962) je lekar, predsednik Skupštine opštine Prijedor i opštinskog Kriznog štaba (Ratnog predsjedništva) neposredno pre početka i za vreme rata u Bosni i Hercegovini.
| Milomir Stakić | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||||||||
| Datum rođenja | 19. januar 1962. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Marićka kod Prijedora, FNR Jugoslavija | ||||||||||
| Prebivalište | Francuska | ||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||
| Politička stranka | Srpska demokratska stranka (od 1991) ranije: Narodna radikalna stranka "Nikola Pašić" (1990—1991) | ||||||||||
| |||||||||||
Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u Hagu ga je osudio na 40 godina zatvora.
Biografija uredi
Stakić je rođen 19. januara 1962. godine u naselju Marićka u opštini Prijedor. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Banjoj Luci, gde je obavio i lekarsku praksu. Oženio se Božanom Cuk iz Busnova, 1987. godine i sa njom dobio dvoje dece.
Od 1989. godine je radio kao lekar u Tesliću, potom Omarskoj i službi hitne pomoći pri selima Lamovita i Kevljani.
Osnovao je mesnu organizaciju Narodne radikalne stranke u Omarskoj 1990. godine, a iste godine je pristupio Srpskoj demokratskoj stranci i postao potpredsednik njene opštinske organizacije. Na izborima 18. novembra 1990. godine, postao je opštinski odbornik u Prijedoru. U januaru 1991. godine je postao potpredsednik Skupštine opštine
Januara 1992. godine, izabran je za predsednika Skupštine srpskog naroda Prijedor. Pod njegovim predsedništvom, Skupština je donela odluku da se opština pripoji Srpskoj autonomnoj oblasti Bosanska Krajina. Tokom noći 29. na 30. april 1992. godine, opštinsku vlast su preuzeli Stakić i ljudi iz SDS-a. Skupština opštine je zamenjena opštinskim Kriznim štabom, koji je nazivan i Ratno predsjedništvo. Odlukama Kriznog štaba, osnovana su tri koncentraciona logora.
Suđenje pred Haškim tribunalom uredi
Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u Hagu je prvu optužnicu protiv Stakića podigao 13. marta 1997. godine, tako što je proširena optužnica protiv Sima Drljača i Milana Kovačevića.[1]
Isporučen je 23. marta 2001. godine, bez prethodno obavljenog sudskog postupka pred sudom u Srbiji, što je bivši ministar pravde i sudija Saveznog ustavnog suda Aranđel Markićević prokomentarisao:[2]
S obzirom da je izručenje Stakića izvršeno na način i u roku kako to prozilazi iz zvaničnog saopštenja MUP Srbije, ne čini mi se verovatnim da su tom prilikom 'ispoštovane sve jugoslovenske zakonske norme i procedura'. Nije mi jasno kako je procedura mogla da bude ispoštovana ako je dr Stakić u 16.30 časova uhapšen, a u 17.40 ukrcan u avion i prebačen u Hag.
— mr Aranđel Markićević
Suđeno mu je od 16. aprila 2002. do 15. aprila 2003. godine. Prvostepenom presudom od 31. jula 2003. godine, osuđen je na kaznu doživotnog zatvora. Njome je oslobođen optužbi za genocid, saučesništvo u genocidu i zločin protiv čovečnosti, a osuđen za istrebljenje, ubistvo i progon.[3]
Presudom Žalbenog veća od 22. marta 2006. godine, preinačena je kazna u 40 godina zatvora. Presuda je potvrdila oslobađajuću presudu za optužbe o genocidu i saučesništvu u genocidu, a poništila je i odgovornost za deportaciju.[4]
Stakić se nalazi na odsluženju kazne u Francuskoj.[5]
Reference uredi
- ^ „Prva optužnica”. 13. mart 1997.
- ^ „Stakić nezakonito izručen tribunalu”. Blic. 30. mart 2001.
- ^ „Prvostepena presuda” (PDF).
- ^ „Presuda Žalbenog veća” (PDF). 22. mart 2006.
- ^ „Sud u Hagu još nema odluku o privremenom puštanju na slobodu pritvorenika”. Slobodna Evropa. 1. april 2020.
