Močvara
Močvare su vodena staništa koja obuhvataju plitke stajaće vode i tla natopljeno najčešće slatkom vodom.
Močvaru kao čest oblik stajaćih voda treba razlikovati od:
- a) lokve, plitke udubine sa vodom koja presušuje tokom sušnog perioda
- b) bare, plitke vodene mase kojoj Sunce dopire do dna i odlikuje se bujnim biljnim rastinjem
- v) jezera, koja na zemlji nastaju tek nakon ledenog doba i u pravilu se razlikuje eufotički i afotički sloj.
Močvare se najčešće nalaze u rečnim nizinama ili uz jezera, odnosno u reljefnim depresijama s intenzivnom vegetacijom. U močvarama se, za razliku od tresava, ne stvara treset.
Prema poreklu i načinu dotoka vode, močvare se dele na:
- niske, koje se „hrane“ samo izdanskom podzemnom vodom; kod ovih močvara, vegetacijski sloj je deblji
- visoke, koje se „hrane“ samo površinskom vodom, praktično jedino atmosferskim vodama; ovde je sloj vegetacije tanak
- mešovite, koje se prihranjuju iz oba izvora; ovaj tip je najčešći.
Isušivanje močvara vrši se melioracijom pomoću drenažnih kanala i nasipa.
To je životna okolina u kojem ne rastu stabla, ponekad ima grmlja, a uopšteno se tu nalaze ekološke zajednice koje uspevaju na mokrom mineralnom pa do organskom tlu, a mogu opstati samo uz neprekidni višak vode. Razgraničenje između močvara i drugih tipova biotopa nije jednostavno. One su međuoblik između drugih biotopa kao što su tresetišta, vodene površine koje se isušuju ili mokre livade i grmišta.
Tipične biljne vrste su iz rodova Eupatorium i Lysimachia, kao i neke druge biljne zajednice koje su vrlo važne kao „paša“ za leptire i druge insekte.
Mnoge močvare su ugrožene ili su u prošlom veku i ranije potpuno isušene zbog potreba poljoprivrede za obradivim površinama ili iz zdravstvenih razloga (malarija). U novije vreme je došlo do promene odnosa prema močvarama. Shvaćen je njihov značaj kao čovekove životne sredine, i česti su uspešni napori za renaturiranjem tih područja.
