Nemeja (grad)
Nemeja (grč. Νεμέα) je istorijski grad u Grčkoj, je bila drevna grčka grad-država a danas je drevno nalazište u severoistočnom delu Peloponeza, u okrugu Argolida u Grčkoj. Nekada deo teritorije Kleone u drevnoj Argolidi, danas se nalazi u regionalnoj jedinici Korintije. Malo selo Arkaia Nemea (ranije poznato kao "Iraklion") nalazi se odmah jugozapadno od arheološkog nalazišta, dok se novi grad Nemeja nalazi na zapadu.
| Nemeja Νεμέα | |
|---|---|
 Nemeja stadion | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Grčka |
| Periferija | Peloponez |
| Stanovništvo | |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 37° 29′ 00″ S; 22° 25′ 25″ I / 37.4832° S; 22.4237° I |
| Vremenska zona | UTC+2 (EET), leti UTC+3 (EEST) |
| Aps. visina | 0-10 m |
  Nemeja Nemeja na karti Grčke | |
Ovde, u grčkoj mitologiji, Herakle je pobedio Nemejskog lava, a ovde su se tokom antike održavale Nemejske igre (završene oko 235. p. n. e.) i proslavljane u jedanaest nemejskih oda starogrčkog pesnika Pindara.
Mitovi, legende i istorija uredi
U grčkoj mitologiji, Nemejom su vladali kralj Likurg i kraljica Euridika. Nemeja je u grčkom mitu bila poznata kao dom Nemejskog lava, kojeg je ubio heroj Herakle,[1] i kao mesto gde je Ofelta udavila zmija (dok je ležao u krevetu od peršuna), dok je njegova dojilja Hipsipil nosila vodu za ratnike na njihovom putu od Arga do Tebe. Sedmorica su osnovali Nemejske igre u njegovo sećanje, u skladu sa njihovom idejom, odnosno mitom o osnivanju, računajući da je kruna pobede napravljena od peršuna ili divljeg oblika celera i od crnih haljina sudija, tumačenih kao znak žalosti. Nemejske igre su dokumentovane od 573. p. n. e., ili ranije, u Zevsovom svetilištu u Nemeji.[2]
Na temenosu, Ofeltov grob je bio okružen oltarima na otvorenom i ograđen kamenim zidom.[1] Izvor vode svetilišta nazvan je Adrasteja: Pausanija, krajem 2. veka nove ere, se pitao da li ima ime zato što ga je „Adrastos“ „otkrio“,[1] ili nazvan Adrasteja, po nimfi koja je bila dojilja malog Zevsa na Kritu. Obližnji tumulus je smatran grobnom humkom njegovog oca, a ljudi iz Arga su imali privilegiju da imenuju sveštenika Nemejskog Zevsa. U njegovo vreme hram, za koji je primetio da je „vredio videti“, je stajao u šumarku čempresa, krov mu je pao i unutar hrama nije bilo nikakvih idola, kipova ili slika. Tri krečnjačka stuba hrama Nemejskog Zevsa iz 330. godine pre nove ere stoje od izgradnje, a još dva su rekonstruisana 2002. godine.[traži se izvor] Od kraja 2007. godine, još četiri se ponovo postavljaju.[3] U ovom hramu, koji se nalazi na kraju klasičnog perioda i nagoveštava ovaj i drugi razvoj helenističke arhitekture, korišćena su tri reda arhitekture, kao što je vitkost (visina od 6,34 prečnika stubova) spoljašnjih dorskih stubova.[4].[5] Lokalitet oko hrama je otkopan u godišnjim kampanjama od 1973. godine: otkopani su veliki oltar na otvorenom, kupatila i drevni smeštaj za posetioce. Hram se nalazi na mestu hrama iz arhajskog perioda, od kojeg je još vidljiv samo temeljni zid. Stadion je nedavno otkriven. Značajan je po svom dobro očuvanom zasvođenom ulaznom tunelu, koji datira oko 320. godine pre nove ere, sa drevnim grafitima na zidovima.
Materijal otkriven tokom iskopavanja izložen je u muzeju koji je otveren na nalazištu koji je deo iskopavanja Univerziteta u Kaliforniji.
Tokom 2018. godine, arheolozi su otkrili veliku, netaknutu grobnicu koja datira iz ranog mikenskog doba (1650–1400. p. n. e.).[6]
Bitka na reci Nemeji uredi
Godine 394. p. n. e. bitka na reci Nemeji vođena je između Sparte i njenih saveznika Ahajaca, Eleana, Mantinejaca i Tegeata protiv koalicije Beotaca, Eubejaca, Atinjana, Korinćana i Argivljana. Ovo je bila poslednja pobeda u kojoj je Sparta uživala. Taktika je bila slična svim drugim grčkim hoplitskim bitkama, osim što je vojska (kada su vojske već bile raspoređene, pri čemu su Spartanci imali uobičajenu čast da budu sa desne strane) otišla više desno od pravca napredovanja. Ovo nije bilo dobro za spartanske saveznike, jer je izložilo vojnike napadu sa boka, ali je Spartancima dalo priliku da iskoriste svoju superiornu koordinaciju i disciplinu da skrenu ka boku Atinjana, koji su bili nasuprot stacionirani.
Rezultat bitke je bila pobeda Sparte, iako su njeni saveznici na levoj strani pretrpeli značajne gubitke. Ova spremnost da se prihvate gubici na levom krilu za bočni položaj na desnom bila je dramatična promena od tipične konzervativne hoplitske vojne taktike.[7]
Reference uredi
- ^ a b v U kasnom 2. veku nove ere, putniku i geografu Pausaniasu je prikazana lavlja pećina, petnaest furlonga od svetilišta (Pausanias, Deskripšnof Gris, II.15.2–.4).
- ^ They were informally revived in 1996 (Miller 2000, below)
- ^ Miller 2000, str. 127ff
- ^ U Mile je opisao ponovno postavljanje nekih stubova od strane Univerziteta Kalifornije u Berkliju 2000.
- ^ Miller 2000
- ^ „Intact Mycenaean Tomb Discovered in Greece”. Archaeology. 4. 10. 2018.
- ^ Stylianou, P. J.; Stylianou, Research Associate P. J. (1998). A Historical Commentary on Diodorus Siculus (na jeziku: engleski). Clarendon Press. str. 37 note 105. ISBN 9780198152392.
Literatura uredi
- Miller, Stephen G. (2000). „The Temple of Nemean Zeus: a California landmark” (PDF). Chronicle of the University of California: 127ff.
- Stylianou, P. J.; Stylianou, Research Associate P. J. (1998). A Historical Commentary on Diodorus Siculus (na jeziku: engleski). Clarendon Press. str. 37 note 105. ISBN 9780198152392.
