Nikola Delić
Nikola Delić (Simijova kod Bileće, 14. decembar 1948) je general-potpukovnik Vojske Republike Srpske u penziji.
| Nikola Delić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. decembar 1948. |
| Mjesto rođenja | Simijova kod Bileće, SR BiH FNRJ |
| Obrazovanje | Vojna akademija Kopnene vojske |
| Vojna karijera | |
| Služba | SFRJ Republika Srpska Jugoslovenska narodna armija (?—1992) Vojska Republike Srpske (1992—2002) |
| Vojska | Jugoslovenska narodna armija Vojska Republike Srpske |
| Čin | general-potpukovnik |
| Učešće u ratovima | Rat u Hrvatskoj Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |          |
Biografija
urediRođen je 1948. u selu Simijova od oca Vidaka, po zanimanju radnika i majke Ilinke, domaćice po zanimanju. Pored njega roditelji su imali još četvoro djece. Oženjen je i ima dvije kćeri. Po nacionalnosti je Srbin. Porodična krsna slava je Sveti Nikola – Nikoljdan (19. decembar).
Završio je osnovnu školu u selu Simijova i selu Vranjska. Poslije osmogodišnje škole upisao je Podoficirsku školu Kopnene vojske – smjer artiljerija u Zadru, nakon čega upisuje Vojnu akademiju Kopnene vojske – smjer artiljerija u Zadru, kurs komandira baterije, kurs komandanata diviziona, kurs načelnika Štaba puka, kurs pomoćnika komandanata za moralno-političko vaspitanje u bataljonu, Komandno-štabnu školu taktike Kopnene vojske u Beogradu (1987) i Školu nacionalne odbrane u Beogradu (1997). Sve škole i kurseve završio je odličnim uspehom.[1]
Proizveden je u čin potporučnika artiljerije 1973, a unapređen u čin poručnika 1977, kapetana 1981, kapetana prve klase 1985, majora 1988. (prevremeno), potpukovnika 1992, pukovnika 1995. (prevremeno), general-majora 12. maja 1998. (vanredno) i general-potpukovnika 20. marta 2001. (vanredno).
Obavljao je dužnosti: komandira baterije 1973-1981; zamjenika komandanta diviziona 1981-1982; komandanta diviziona 1982-1984; pomoćnika načelnika štaba puka za operativno-nastavne poslove i vršioca dužnosti načelnika štaba puka 1984-1988; referenta u organu artiljerije vojne oblasti 1988-1991; načelnika štaba puka 1991 -1992; komandanta puka 1992-1994; komandanta pješadijske brigade 1994-1997; načelnika štaba 7. korpusa Vojske Republike Srpske i ujedno zamjenika komandanta korpusa 1997-1998; komandanta 7. korpusa Vojske Republike Srpske 1998-2001; zamjenika ministra odbrane Republike Srpske 2001-2003; vršilac dužnosti ministra odbrane u Vladi Republike Srpske 2002-2003.[1]
Službovao je u garnizonima: Karlovac, Križevci, Zagreb, Ptuj, Valjevo, Bileća i Banja Luka.
Penzionisan je 7. marta 2002. godine. Sa porodicom živi u Beogradu.
Učestvovao je u ratu u oružanim snagama SFR Jugoslavije od 6. maja 1991. do 12. maja 1992. Na posljednjoj dužnosti u JNA bio je načelnik štaba komande mješovitog artiljerijskog puka (MAP), a ujedno i zamjenik komandanta puka, u činu potpukovnika. Početak oružanih sukoba u SFRJ zatekao ga je u garnizon u Ptuj. U Vojsci Republike Srpske od 12. maja 1992. do 14. decembra 1995. na dužnosti komandanta puka, načelnika Operativnog odsjeka u komandi korpusa i komandant 15. xercegovačke motorizovane brigade. O svom učešću u ratu kaže:
Bilo je to vrijeme u kome si pognute glave morao prihvatati laži i nepravde, ili si se, sa patriotskim osjećanjima i djelom, mogao izdići do moralnih visina koje čine najljepšu stranu čovjekovog življenja. Nijednog trenutka nisam bio u dilemi. U ratnom vihoru, kada je trebalo i "na strašnom mjestu postojati", u ulozi komandanta brigade osnovnim zadatkom smatrao sam sačuvati položaje, povjerenu mi zonu odgovornosti, sačuvati i borce i narod. Ocjećao sam da je to moja lična odgovornost. Bio sam svjestan da bi u slučaju neuspjeha bio žigosan, pala bi anatema na mene, moju užu i širu porodicu, na potomstvo, na moj kraj, istorija bi osudila, a neuništivi duh moga naroda mogao bi da sačini i pogrdnu pjesmu koju niko ne zaustavi. E pa, moj najveći uspjeh u ratu i životu uopšte jeste potpuno sačuvana zona odgovornosti, kao i odgovorno i hrabro izvršavanje svih zadataka od strane mojih jedinica koje su učestvovale u odbrani i drugih prostora. Zbog takvog odnosa u ratu, a kasnije i u miru, brigada je proglašena najboljom jedinicom taktičkog nivoa u Vojsci Republike Srpske.[2]
Autor je dva diplomska rada: u Komandno-štabnoj školi taktike na temu "Pešadijska divizija u napadu" i u Školi nacionalne odbrane na temu "Organizacija i funkcionisanje odbrane i zaštite na prostorima Republike Srpske 1992-1996". Autor je knjiga „Letopis o izgradnji hrama Sv. Nikola u selu Simijova” u izdanju Eparhije zahumsko-hercegovačke 2006. godine i „Sedmi Korpus Vojske Republike Srpske u miru”. Sarađivao je u listovima „Vojska”, „Za domovinu” i „Srpska Vojska”.[3]
Bio je predsednik Saveta za izgradnju Spomen-hramova Sveti car Lazar u kasarni Trebinje, Sveti Vasilije Ostroški u kasarni Bileća i Sabornog hrama Sveti Nikola u selu Simijova. Aktivan je član Društva srpskih domaćina svesrpskih zemalja (dugogodišnji član Upravnog odbora) i član Kluba generala i admirala Srbije. Bio je predsednik i član Poslovnog saveta RICO CENTRE Beograd u više saziva, zamjenik predsjednika Skupštine privrednog društva RICO TRAINING CENTRE DOO Beograd i član Poslovnog saveta Društva. Predavač je na IRU AKADEMIJI Ženeva, akreditovani RICO TRAINING CENTRE u Beogradu.[3]
Odlikovanja i priznanja
urediOdlikovan u JNA:
- Medaljom za vojne zasluge (1971),
- Ordenom za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (1975),
- Ordenom Narodne armije sa srebrnom zvijezdom (1979),
- Ordenom za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (1984),
- Ordenom rada sa zlatnim vijencem (1989),
- Ordenom Narodne armije sa zlatnom zvijezdom (1991)
Odlikovan u VRS:
- Ordenom Karađorđeve zvijezde Republike Srpske trećeg reda (1996)
- Ordenom Karađorđeve zvijezde Republike Srpske drugog reda (1999).
- Ordenom Karađorđeve zvijezde Republike Srpske prvog reda (2002).
- Ordenom Svetog Save prvog stepena (2005).
Tokom službe ocjenjivan je trinaest puta, tri puta ocjenom ističe se i deset puta ocjenom naročito se ističe.[2] Dobitnik je priznanja Eparhije zahumsko-hercegovačke i Primorske, opština Ljubinje, Bileća, Gacko i Nevesinje i Srpskog prosvetnog društva „Prosveta”, opštinski odbor Bileća.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ a b Generali Republike Srpske 1992-2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
- ^ a b Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005
- ^ a b Antić, Boško (2017). Škola nacionalne odbrane četrdeseta klasa 1996/1997. Beograd. str. 148.
