Pero Georgijev
Pero Georgiev Čičo (Kumanovo, 1918 — Belanovce, kod Kumanova, 14. oktobar 1941) bio je krojački radnik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| pero georgiev | |
|---|---|
 Pero Georgiev | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1918 |
| Mesto rođenja | Kumanovo, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 14. oktobar 1941. (22/23 god.) |
| Mesto smrti | Belanovce, kod Kumanova, Kraljevina Bugarska |
| Profesija | krojački radnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1936. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 10. oktobra 1951. |
Biografija uredi
Rođen je 1918. godine u Kumanovu. Potiče iz zanatliske porodice. Posle završene osnovne škole, učio je krojački zanat. Kao vrlo mlad, uključio se u omladinski revolucionarni pokret u Kumanovu.
Godine 1933, kao petnaestogodišnjak primljen je u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije, a tri godine kasnije, 1936, postao je i član Komunističke partije Jugoslavije. Iako veoma mlad, 1937. godine postao je član Pokrajinkog komiteta SKOJ-a za Makedoniju i član Mesnog komiteta KPJ za Kumanovo. Godine 1939. postao je sekretar MK KPJ za Kumanovo, i član PK KPJ za Makedoniju. Njegova partijska aktivnost, nije ostala neprimećena od policije, zbog čega je više puta bio hapšen i proganjan.
Bio je jedan od organizatora i učesnika velikih demonstracija protiv pristupanja Kraljevine Jugoslavije Trojnom paktu, 27. marta 1941. godine u Kumanovu. Posle okupacije Jugoslavije, među prvima se suprotstavio Metodiju Šatorovu, sekretaru PK KPJ za Makedoniju, koji se oglušio o pozive CK KPJ o podizanju ustanka i pokušao da makedonsku partijsku organizaciju pripoji Bugarskoj komunističkoj partiji.
Na partijskoj konferenciji u Kumanovu, maja 1941. godine, ponovo je izabran za sekretara Mesnog komiteta. Kao sekretar partijskog komiteta u Kumanovu, radio ja na pripremama za oružani ustanak u gradu i okolini. Početkom oktobra 1941. godine, s grupom boraca, je napustio grad i otišao na Karadak, u Karadački partizanski odred. Po dolasku u Odred postavljen je za njegovog političkog komesara.
Ovaj partizanski odred bio je slabo naoružan, bez borbenog iskustva i stalno progonjen od vojnih i policijskih snaga bugarskog okupatora, zbog čega je ubrzo bio razbijen. Pero se s grupom borca, 14. oktobra 1941. godine, našao opkoljen od bugarske vojske, u blizini sela Belanovaca, kod Kumanova. Odbivši pozive neprijatelja da se preda, pucajući je poveo borce na juriš, s namerom da se probiju ili poginu. U tom napadu je pao smrtno pogođen.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije 10. oktobra 1951. proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference uredi
- ^ „Službeni vesnik Prezidijuma Narodne skupštine FNRJ 3/III” (PDF). www.sistory.si. 1. 2. 1952.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48700167
