Побједа (novine)

Pobjeda
	Naslovna strana za 13. februar 2025.
Tip	dnevne novine
Format	berliner
Vlasnik	Media Nea Group
Urednik	Nenad Zečević
Osnivanje	24. septembar 1944.; pre 80 godina
Političko; opredjeljenje	crnogorski etnički nacionalizam
Sjedište	19. decembar 5, Podgorica
Tiraž	2.600 (2019)
ISSN	0350-4379
Veb-sajt	pobjeda.me

Pobjeda je crnogorski dnevni list sa sjedištem u Podgorici. Zalaže se za crnogorski etnički nacionalizam i naklonjena je Demokratskoj partiji socijalista Crne Gore (DPS), uz izraženu antisrpsku retoriku.^[2]

Istorija

Prvi broj Pobjede objavljen je tokom Drugog svjetskog rata 24. oktobra 1944. godine u Nikšiću u okviru Nacionalnog oslobodilačkog fronta Crne Gore. Publikovan je kao „List cocijalističkog saveza radnog naroda Crne Gore“. Od 19. novembra 1944. godine do 6. juna 1954. izlazi na Cetinju. Od tada Pobjeda počinje da se izdaje u (Titogradu) Podgorici.

Kao i sve ostale novine saglasno društvenom sistemu i ustavnom poretku SFR Jugoslavije, bile cu pod kontrolom i dominacijom Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije i Saveza komunista Jugoslavije. Od 2010. godine Pobjeda se po prvi put u svojoj istoriji (od 66 godine izlaženja) štampa na latiničnom pismu.^[3]

Značaj i uticaj

U uslovima tek oslobođene zemlje čitalačka publika je prihvatila Pobjedu pošteno i iskreno. U vrijeme SFR Jugoslavije, Pobjeda ce prodavala na kioscima u Beogradu, Novom Sadu, Prištini, Ljubljani, Zagreb u Sarajevu, Skoplju i drugim većim gradovima u Bosni i Hercegovini, Makedoniji, Srbiji, Hrvatskoj i Sloveniji. Pobjeda je bila dvonedeljnik i nedeljnik, da bi od 1. januara 1975. godine postala dnevni list, na osnovu projekta Nikole Lekića, beogradskog urednika i novinara.^[4]

Do 1990-ih su bile jedine dnevne novine u Crnoj Gori. U osamdesetodišnjoj istoriji ovog lista teško da se može naći iole značajniji pisac u crnogorskoj, srpskoj, pa i u književnosti SFR Jugoslavije koji nije bio saradnik Pobjede.

Značajni novinari i saradnici „ Pobjede“

Direktori

Milo Kralj (1970—1974)
Svetozar Durutović (1974—1978)
Marko Špadijer (1978—1982)
Petar Bošković (1982—1984)
Vidoje Konatar (1984—1995)
Dragan Đurović (1995—2001)

Reference

^ „2019 Montenegro” (PDF). Irex. Arhivirano (PDF) iz originala 07. 04. 2023. g. Pristupljeno 8. 7. 2023. CS1 održavanje: Format datuma (veza)
^ „„POBJEDA“ NAŠA MILA: Sve ANTISRBIN do ANTISRBINA!”. Srpska 24. Arhivirano iz originala 14. 06. 2024. g. Pristupljeno 13. 2. 2025.
^ Srpske novine, članak: Pobijeđena Pobjeda!, br.10., 3.6.2010, str 14. (PDF). Podgorica. 2010.
^ Repič-Lekić, Miriam. „Biografija /Nikole Lekića/“, u: Lekić, Nikola. Kancone, špageti, kalćo i..., izdanje M. Repič Lekić, Zemun, 2002, str. 173-178.

Literatura

Arhiva „ Pobjede“
Repič-Lekić, Miriam. „Biografija /Nikole Lekića/“, u: Lekić, Nikola. Kancone, špageti, kalćo i..., izdanje M. Repič Lekić, Zemun, 2002, str. 173-178.

Spoljašnje veze

Zvanični veb-sajt

[1] „2019 Montenegro” (PDF). Irex. Arhivirano (PDF) iz originala 07. 04. 2023. g. Pristupljeno 8. 7. 2023. CS1 održavanje: Format datuma (veza)

[2] „„POBJEDA“ NAŠA MILA: Sve ANTISRBIN do ANTISRBINA!”. Srpska 24. Arhivirano iz originala 14. 06. 2024. g. Pristupljeno 13. 2. 2025.

[3] Srpske novine, članak: Pobijeđena Pobjeda!, br.10., 3.6.2010, str 14. (PDF). Podgorica. 2010.

[4] Repič-Lekić, Miriam. „Biografija /Nikole Lekića/“, u: Lekić, Nikola. Kancone, špageti, kalćo i..., izdanje M. Repič Lekić, Zemun, 2002, str. 173-178.

[2]

[1]

[3]

[4]