Prvoslav Raković
Prvoslav Raković (Niš, 11. avgust 1914 — Beograd, 3. jul 2003) bio je mašinski inženjer, generalni direktor Zavoda Crvena zastava u Kragujevcu i utemeljitelj i dugogodišnji direktor fabrike automobila Zastava.
Prvoslav Raković | ||||
|---|---|---|---|---|
| Datum rođenja | 11. avgust 1914. | |||
| Mesto rođenja | Niš, Kraljevina Srbija | |||
| Datum smrti | 3. jul 2003. (88 god.) | |||
| Mesto smrti | Beograd,  Srbija,  Srbija i Crna Gora | |||
| Obrazovanje | Tehnički fakultet Univerziteta u Beogradu | |||
| Zanimanje | direktor zavoda Crvena Zastava | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija uredi
Prvoslav Raković rođen je 11. avgusta 1914. godine u Nišu. Diplomirao je na mašinskom odseku Tehničkog fakulteta u Beogradu. Postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) 1944. godine, kada se i priključio Narodnooslobodilačkoj borbi (NOB).
Posle rata radio je u Jugoslovenskim državnim železnicama i u Ministarstvu saobraćaja FNRJ kao nadzorni inženjer i direktor. U periodu od 1948. do 1953. godine radio je u vojnoj industriji u Beogradu i Vogošći kao tehnički i generalni direktor. Bio je član više odbora u Saveznoj privrednoj komori, Privrednoj banci Srbije, Srpskoj akademiji nauka i dr. Pored toga Raković je bio član Opštinskog i Sreskog komiteta Saveza komunista Kragujevac. Početkom 1970-ih bio je predsednik Interesne zajedice proizvođača vozila, član odbora Jugoslovenske banke za spoljnu trgovinu, Saveza za metalnu industriju Savezne privredne komore, potpredsednik jugoslovensko-italijanskog društva i član više međunarodnih organizacija za privrednu saradnju.
Bio je poslanik Privrednog veća Savezne skupštine SFRJ od 1963. do 1967. godine.[1]
Sredinom 1970ih godina, tokom obračuna unutar srpskog političkog rukovodstva, Raković nestaje sa javne scene i iz privrednog života države.[2]
Raković je od 1953. do 1974. godine bio na položaju generalnog direktora zavoda "Crvena Zastava".
Odlikovanja uredi
Nosilac je više odlikovanja[3]:
Zaostavština uredi
Osnivanje fabrike automobila u Kragujevcu uslovilo je potrebu za obrazovanijim kadrom, tako da se među rezultate Rakovićevog rada može svrstati i osnivanje Mašinskog fakulteta u Kragujevcu, budući da je on osnovan kako bi se školovali inženjeri neophodni za fabriku.[4]
Regionalna privredna komora Kragujevac dodeljuje nagradu "Prvoslav Raković" za izuzetan dugogodišnji lični doprinos u razvoju i unapređenju privrede.[5]
Vidite još uredi
Reference uredi
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd: Hronometar. 1970. str. 883.
- ^ Lakićević, Mijat. „Prvoslav i Vladimir”. Peščanik. Pristupljeno 30. 11. 2017.
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji. Beogard: Hronometar. 1970. str. 883.
- ^ Lakićević, Mijat. „Prvoslav i Vladimir”. Peščanik. Pristupljeno 30. 11. 2017.
- ^ „Regionalna privredna komora Kragujevac dodelila priznanja najzaslužnijima za razvoj privrede Šumadije i Pomoravlja”. eKapija, Dnevna navika uspešnih. Pristupljeno 29. 11. 2017.
Literatura uredi
- Ko je ko u Jugoslaviji. Beogard: Hronometar. 1970. str. 883.
