Sava Damjanov
Sava Damjanov (Novi Sad, 29. septembar 1956) srpski je književnik, istoričar književnosti i profesor emeritus na Univerzitetu u Novom Sadu. Pisao je prozu, književnokritičke i književnoistorijske radove. Njegov umetnički, naučni i pedagoški rad obeležava prevrednovanje i reinterpretacija srpskog književnog nasleđa.
Prof. dr Sava Damjanov | |
|---|---|
 Sava Damjanov, na žurci, 2013. | |
| Datum rođenja | 29. septembar 1956. |
| Mesto rođenja | Novi Sad, FNRJ |
| Prebivalište | Novi Sad |
| Obrazovanje | Filozofski fakultet u Novom Sadu |
| Univerzitet | Univerzitet u Novom Sadu |
| Zanimanje | književnik, istoričar književnosti, profesor emeritus |
| Deca | 2 |
| Nagrade | Brankova nagrada Matice srpske Nagrada „Zaharije Orfelin” Nagrada „Laza Kostić” Nagrada „Gospođin vir” Nagrada „Sreten Marić” Nagrada „Todor Manojlović” Nagrada „Art Anima” Nagrada „Teodor Pavlović” |
Život i delo uredi
Sava Damjanov je pisac, književni istoričar, esejista i univerzitetski profesor. Kao prozaistu, književna kritika ga smatra jednim od vodećih predstavnika srpskog postmodernizma. Njegova naučna istraživanja usmerena su pre svega ka fantastičnoj književnosti, erotskim i jezičko-eksperimentalnim slojevima u srpskoj tradiciji, teoriji recepcije, postmodernizmu, kao i ka komparativistici. Priređivao je za štampu tekstove srpskih pisaca 18, 19. i 20. veka. Tokom devedesetih godina uređivao je časopis za svetsku književnost Pismo, i Sveti Dunav, magazin posvećen srednjoevropskoj kulturi. Bio je urednik „Biblioteke srpske fantastike", edicije „Novosadski manuskript", kao i antologijske biblioteke „Deset vekova srpske književnosti“ kod Izdavačkog centra Matice srpske.[1] Jedan je od osnivača međunarodnog književnog festivala „Prozefest“ (u Novom Sadu) i nagrade „Milovan Vidaković“ koja se dodeljuje za životno delo. Jedan je od osnivača i prvi predsednik Društva novosadskih književnika (DNK).[2] Predavao je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, gde je i diplomirao (1980. godine, grupa za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik), magistrirao (1986) i doktorirao (1996) pod mentorstvom akademika Milorada Pavića.[3]
Njegovi tekstovi prevođeni su na engleski, francuski, nemački, ruski, poljski, češki, mađarski, slovački, rusinski, ukrajinski, bugarski, slovenački i makedonski jezik. Zastupljen je u antologijama savremene srpske proze.[4]
U zimskom semestru 2001/2002. predavao je na katedri za slavistiku Univerziteta u Tibingenu (Nemačka). Držao je predavanja i na Univerzitetima u Regensburgu, Frajburgu, Berlinu, Haleu, Triru, Getingenu, Bonu, Torinu, Veneciji, Krakovu, Vroclavu, Varšavi, Gdanjsku, Lođu, Opolu, Sosnovjecu, Velikom Trnovu, Ljubljani, Skoplju, Budimpešti, Kijevu i Lavovu. Sarađivao je na doktorskim studijama Univerziteta u Beogradu, Nišu, Nikšiću, Zagrebu, Ljubljani, Krakovu, Berlinu, Veneciji, Lisabonu i Melburnu. Učesnik je mnogih međunarodnih književnih i naučnih simpozijuma u zemlji i inostranstvu.
Na sednici Senata Univerziteta u Novom Sadu, održanoj 31. marta 2022. godine, izabran je u zvanje profesora emeritusa.[5]
Nagrade i priznanja uredi
- Brankova nagrada Matice srpske
- Nagrada „Zaharije Orfelin”
- Nagrada SIZ-a kulture Vojvodine za originalni domet u književnoj istoriografiji
- Nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine, za Pričke, 1995.
- Nagrada „Laza Kostić”, za knjigu Novo čitanje tradicije, 2003.[6]
- Nagrada „Gospođin vir”, za poetsku zbirku Istorija kao apokrif, 2009.[7]
- Nagrada „Sreten Marić”, za petoknjižje Damjanov: srpska književnost iskosa, 2013.[8]
- Nagrada „Todor Manojlović”, za moderan umetnički senzibilitet, za 2017.[9]
- Nagrada „Art-Anima”, za popularizaciju fantastike, 2018.[10]
- Nagrada „Teodor Pavlović”, za knjigu Also sprach Damjanov, 2019.[11]
- Nagrada „Stevan Pešić”, za knjigu Istorija kao apokrif, 2021.[12]
- Novembarska povelja Novog Sada, 2022.[13]
- Medalja kulture za očuvanje kulturnog nasleđa, 2023.[14]
Dela uredi
- Istraživanje savršenstva (roman), Beograd 1983;
- Graždanski erotikon (antologija), Niš 1987.
- Koreni moderne srpske fantastike (studija), Novi Sad 1988.
- Kolači, obmane, nonsensi (priče), Beograd 1989.
- Šta to beše mlada srpska proza? (eseji i kritike), Beograd 1990.
- Pričke (proza), Beograd 1994.
- Nova (postmoderna) srpska fantastika (antologija), Beograd 1994.
- Koder: istorija jedne recepcije (studija), Beograd 1997.
- Povesti različne: lirske, epske, no najviše neizrecive (priče), Novi Sad 1997.
- Glosolalija (izabrane i nove priče), Novi Sad 2001.
- Novo čitanje tradicije (književnoistorijski ogledi), Novi Sad 2002.
- Novi Sad – zemlji raj (hrestomatija, u koautorstvu sa L. Mustedanagić ), Pančevo 2003.
- Novi Sad – zemlji raj I-II (hrestomatija, u koautorstvu sa L. Mustedanagić), Pančevo 2004.
- Antologija serbskoj postmodernoj fantastiki (na ukrajinskom), Lavov, 2004.
- Postmoderna srpska fantastika (antologija), Novi Sad 2004.
- Graždanski erotikon (antologija – drugo, dopunjeno i ilustrovano izdanje), Novi Sad 2005.
- Remek-delca (priče), Beograd 2005.
- Eros i po(r)nos (eseji, prikazi, mistifikacije), Beograd 2006.
- Istorija kao apokrif (roman), Novi Sad 2008.
- Apokrifna istorija srpske (post)moderne (eseji), Beograd 2008.
- Porno-liturgija arhiepiskopa Save (priče), Novi Sad-Zrenjanin 2010.
- Damjanov: Srpska književnost iskosa (izabrani književnoistorijski i književnokritički radovi), knjige 1–6, „Službeni glasnik“, Beograd 2011–2018:
- Knjiga 1: Vrtovi nestvarnog (ogledi o srpskoj fantastici);
- Knjiga 2: Veliki kod: Đorđe Marković Koder (studija i eseji);
- Knjiga 3: Srpski erotikon (erotografija u srpskoj književnosti);
- Knjiga 4: Nova čitanja tradicije 1-3 (književnoistorijski ogledi);
- Knjiga 5: Šta to beše srpska postmoderna? (eseji i kritike);
- Knjiga 6: Epilog (eseji).
- Itika Jeropolitika@Vuk (roman), Novi Sad–Zrenjanin 2014.
- Also sprach Damjanov (izabrani intervjui sa komentarima), Zrenjanin 2019.
- Damjanov: Iskoni bѢ slovo (izabrana proza), knjige 1–4, „Agora“, Novi Sad 2018–2021.
- Knjiga 1: Istraživanje savršenstva;
- Knjiga 2: Kolači, obmane, nonsensi;
- Knjiga 3: Remek-delca;
- Knjiga 4: Istorija kao apokrif.
Reference uredi
- ^ „Uređivački odbor edicije „Deset vekova srpske književnosti“”.
- ^ „Osnovano Društvo novosadskih književnika”. Dnevnik (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-09-13.
- ^ „Akademski profil Save Damjanova na prezentaciji Filozofskog fakulteta u Novom Sadu”. Arhivirano iz originala 19. 05. 2014. g. Pristupljeno 18. 11. 2013.
- ^ „'Zemaljski drugovi' – Ivo Andrić kao književni junak, grupa autora”. Pristupljeno 18. 11. 2013.
- ^ „Prof. dr Sava Damjanov izabran je za profesora emeritusa Univerziteta u Novom Sadu”. Filozofski fakultet u Novom Sadu. 11. 4. 2022. Pristupljeno 11. 4. 2022.
- ^ „Nagrade 'Laza Kostić'”. Novosti.rs. 18. IV 2003. Pristupljeno 18. 11. 2013. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|date=(pomoć) - ^ „Pobednici konkursa 'Gospođin vir'”. Danas.rs. 16. IV 2009. Pristupljeno 18. 11. 2013. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|date=(pomoć) - ^ „Uručenje nagrade 'Sreten Marić' Savi Damjanovu”. Rtv.rs. 08. V 2009. Pristupljeno 18. 11. 2013. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|date=(pomoć) - ^ „Savi Damjanovu nagrada Todor Manojlović”. Dnevnik (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-09-11.
- ^ „Nagrada "Art-Anima" Savi Damjanovu”. Dnevnik (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-09-11.
- ^ „Dodeljene nagrade “Teodor Pavlović“ Savi Damjanovu i Savi Stepanovu”. Zrenjaninski (na jeziku: srpski). 2019-09-19. Pristupljeno 2021-09-11.
- ^ „Sava Damjanov dobitnik nagrade "Stevan Pešić"”. RTV. 16. 12. 2021. Pristupljeno 13. 4. 2022.
- ^ „Sava Damjanov dobitnik Novembarske povelje grada Novog Sada”. Art-Anima. Pristupljeno 10. 3. 2023.
- ^ „Dobitnici Godišnjih nagrada Kulturnog centra Vojvodine „Miloš Crnjanski“ za 2023. godinu – Kulturni centar Vojvodine „Miloš Crnjanski“” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 14. 12. 2023.
