Svetislav Simić
Svetislav Simić (Užice, 4. mart 1865 — Lozen, 8. mart 1911) bio je srpski diplomata, sekretar ministarstva, nacionalni radnik i novinar.[1] Jedan je od najzaslužnijih državnih službenika za pomaganje i organizaciju srpskog četničkog pokreta u Makedoniji.
Svetislav Simić | |
|---|---|
 | |
| Puno ime | Svetislav Simić |
| Datum rođenja | 4. mart 1865. |
| Mesto rođenja | Užice, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 8. mart 1911. (46 god.) |
| Mesto smrti | Lezen, Švajcarska |
| Obrazovanje | Filozofski fakultet u Beogradu |
| Zanimanje | diplomata |
Biografija uredi
Osnovnu školu pohađao je u Užicu i Knjaževcu, a gimnaziju u Požarevcu i Beogradu. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Proveo je i godinu dana na studijima u Petrogradu.
Nekoliko godina radio je kao nastavnik. Tokom 1894. postao je sekretar ministarstva spoljnih poslova,[1] a onda je 1898. postavljen za konzula u Prištini zamenivši na tom položaju Todora Stankovića. Uz Jovana Jovanovića Pižona bio je jedan najzaslužnijih državnih službenika za pomaganje i organizaciju srpskog četničkog pokreta u Makedoniji.[2] Pomagao je Bogdanu Radenkoviću da ostvari bolji kontakt sa srpskom vladom. U julu 1904. postao je diplomatski agent u Sofiji.[1]
Celi život bio je aktivan u novinarstvu. Osnovao je i uređivao Ustavnu Srbiju, a učestvovao je i u osnivanju Srpskoga Književnoga Glasnika.[1] Bio je osnivač Dela i urednik i saradnik mnogih listova: Odjeka, Dnevnoga Lista, Javora, Zore, Nastavnika i Prosvetnoga Glasnika.[1] Štampao je mnogo rasprava i brošura uključujući; Makedonsko Pitanje, Radikali i naša nacionalna politika, Srbi i Arbanasi, Stara Srbija i Arbanasi. Najčešće se potpisivao pseudonimom Pavle Orlović.
Nakon proglašenja bugarske nezavisnosti 1908. postao je poslanik u Sofiji i na tom mestu je ostao sve do odlaska na lečenje u Švajcarsku.[1]
Izabrani radovi uredi
- Simić, Svetislav (1902). Skopaljsko vladičansko pitanje 1897-1902. Beograd.
