Skit Uspenja Bogorodičinog
Skit Uspenja Bogorodičinog ili Bogorodičin skit (gr. Σκήτη Βογορόδιτσας) je ruski pravoslavni opštežiteljni skit na Svetog Gori. U ovom skitu danas živi osam monaha.[1] Okruženi mirom i tišinom, okupani svelošću sunca, monasi ovog skita i putnici namernici u njemu doživljavaju viziju susreta sa Bogom i svecima.[2]
| Skit Uspenja Bogorodičinog | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Jurisdikcija | Vaseljenska patrijaršija |
| Osnivanje | 15. vek |
| Mesto | Sveta Gora |
| Država |  Grčka |
Položaj
urediSkit Uspenja Bogorodičinog nalazi se na nadmorskoj visini od 700 m, između manastira Vatopeda i Pantokratora, na oko sat hoda. Pored glavne crkve posvećene Uspenju Presvete Bogorodice, u okviru skita se nalaze i dva paraklisa posvećena svetom Jovanu Rilskom i Braći Ćirilu i Metodiju, koji su novijeg datuma gradnje.
Ženama je zabranjeno da posećuju skit. Ovamo dolaze hodočasnici ili putnici namernici koji žude za razgovorom o duhovnom životu s podvižnicima, za koje je uživanje u ovozemaljskom životu strano. A kada konačno stignu do pustinjakove kelije, treba dugo da stoje pred vratima dok ih neki od monaha ne otvori (iako ovi pustinjaci rado primaju goste, sa posebnom radošću), zbog njihovog gesla da se samo upornima otvaraju vrata. A kada prime goste, oni se prema njima odnose tako da ih ugošćuju najlepše što mogu.
Istorija
urediPrema ruskom predanju to je stari ruski manastir na Svetoj Gori koji je osnovala u desetom veku kneginja Olga Kijevska, pošto je primila Sveto Krštenje u Carigradu.[3] Kako tačni istorijski podaci o osnivanju manastira nisu sačuvani, samim tim verovatno su manastir osnovali grčki monasi. Postoji i verovanje da su u ovom skitu još u 11. veku živeli monasi iz Rusije, među kojima je bio i Antonije Pečerski iz Kijeva, osnivač čuvene Pečerske Lavre.
Nekada je ovde bilo i preko 30 monaha da bi ih danas ostalo svega nekoliko. Veličanstveni konaci i velelepna crkva kazuju o nekadašnjem sjaju ovog skita. Prema pronađenim podacima u protatskoj arhivi, ovde je 1169. godine bilo 27 svetogorskih igumana na čelu sa protoepistatom, koji su tadašnjem igumanu Lavrentiju preneli prava korišćenja jednog izvora u šumi u neposrednoj blizini tadašnjeg manastira Ksilurga.
Godine 1169. monasi su se preselili u novi veći manastir sveti Pantelejmon. Nakon što se Atonitska protata složila, 1169. godine monasi-ksiluristi dobili su nazad svoj stari manastir, koji je 1169. godine proglašen za manastir svetog Pantelejmona.
Nakon kolapsa opusteli manastira svetog Panteleimona, je napušten.
Godine 1818. godine skit je obnovljen i naseljen uglavnom bugarskim monaštvom. Oni su 1820. godine prvo izgradili kapelu posvećenu Svetom Jovanu Rilskom, a 1885. godine i novi dvospratni podrum sa velikom kapelom posvećenom Braći Kirilu i Metodiju.
Do sredine 80-tih godina 20. veka u ovom skitu živeli su bugarski monasi.
Izvori
uredi- ^ Kallistos de Diokleia, Saint Maxime de Kapsokalyvia et du quatorzième siècle, Athos Hésychasme, éd. Julian Chrysostomides, 1988.
- ^ „Skitovi na Svetoj Gori”. www.atlantaserbs.com. Pristupljeno 1. 2. 2018.
- ^ Miljukov, Pavel (1939). Istorija Rusije. Beograd: Narodna kultura.
Spoljašnje veze
uredi
- Skit Uspenja Bogorodičinog — Mount Athos Infos. gr (jezik: ruski)
- Skit Ksilurgu (Drevodel) — www.isihazm.ru (jezik: ruski)