Fjodor Mahin
Fjodor Jevdokimovič Mahin – Ataman (Nikolajevsk na Amuru, april 1882 — Beograd, 2. jun 1945), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i general-lajtnant Jugoslovenske armije.
| fjodor mahin | |
|---|---|
 Vlada Zečević i Fjodor Mahin, 1942. godine | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | april 1882. |
| Mesto rođenja | Nikolajevsk na Amuru,  Ruska Imperija |
| Datum smrti | 2. jun 1945. (63 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, FD Srbija,  DF Jugoslavija |
| Profesija | vojno lice |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1939. |
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1915 — 1918. 1941 — 1945. |
| Čin | general-lajtant |
| U toku NOB | član Vrhovnog štaba NOV i POJ |
| Načelnik istorijskog odeljenja Generalštaba JA. | |
| Odlikovanja |  |
Biografija uredi
Rođen je aprila 1882. godine u mestu Nikolajevsk na Amuru u Sibiru. Njegova stara atamanska porodica Jevdokimoviča bila je preseljena u Sibir gde se on rodio. U Rusiji je završio Vojnu kozačku školu i generalštabnu akademiju.
U Prvom svetskom ratu stupio je sa činom generalštabnog majora ruske carske vojske u Srpsku dobrovoljačku diviziju i s njom se, nakon borbi u Dobrudži, prebacio na Solunski front. Tokom rata unapređen u čin generalštabnog pukovnika. Učestvovao je u proboju Solunskog fronta.
Za vreme građanskog rata u Rusiji bio je član partije esera. Posle poraza belih, preko Sibira i Japana odlazi u Francusku. Godine 1923. došao je u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, gde je radio kao publicista i pisao je o Sovjetskom Savezu. Kao vojni istoričar i dobar poznavalac ratne veštine na operativnom i strategijskom nivou bio je priznat i popularan u Kraljevini Jugoslaviji.[1]
Bio je simpatizer Komunističke partije Jugoslavije, a 1939. godine je postao i njen član. Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. Radio je u Propagandnom odeljenju Vrhovnog štaba NOV i POJ. U Narodnooslobodilačkoj vojsci, radio je na pisanju izveštaja ko je ko na jugoslovenskom ratištu, analizirao svetska ratišta, propagirao je NOV Jugoslavije. Zaslugama za razvoj i popularizaciju Narodno oslobodilačkog pokreta, dva puta posle rata unapređen u činove general-majora i general lajtanta. Po završetku rata bio je prvi načelnik Istorijskog odeljenja Generalštaba Jugoslovenske armije.
Po povratku iz Sovjetskog Saveza, preminuo je 2. juna 1945. godine u Beogradu.[1]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine.
Dela uredi
Objavio je sledeća dela:
- „Juriš na Nemačku“. 1944. godina
- „Naša regularna vojska“. 1944. godina
Reference uredi
- ^ a b Matović, Ivan (2004). Verni otadžbini i pozivu. Beograd: NIC Vojska. str. 87. ISBN 978-86-7530-113-4.
Literatura uredi
- Mala enciklopedija Prosveta, Beograd 1959. godina
- Vojni leksikon. „Vojnoizdavački zavod“ Beograd, 1981. godina.