Hon San Su
Hon San Su (korej. 홍상수; Seul, 25. oktobar 1960) je južnokorejski filmski reditelj i scenarista.
Hon San Su | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 25. oktobar 1960. |
| Mesto rođenja | Seul,  Južna Koreja |
| Aktivni period | 1996– |
| Deca | 1 |
Mladost uredi
Honovi roditelji su bili vlasnici filmske produkcijske kuće Sinetel Soul.[1] Hon je polagao prijemni ispit i upisao se na pozorišni odsek na Univerzitetu Čung-Ang u Južnoj Koreji. Zatim je studirao u Sjedinjenim Državama gde je diplomirao na Kalifornijskom koledžu za umetnost i zanate i magistrirao na Školi Instituta za umetnost u Čikagu.[2][3][4]
Karijera uredi
Hon je kao reditelj debitovao sa 35 godina u filmu The Day a Pig Fell into the Well 1996. Woman is the Future of Man (2004) bio je njegov prvi film koji je prikazan u konkurenciji na Filmskom festivalu u Kanu.[3]
Honovi filmovi su takođe prikazani na Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu, Venecijanskom filmskom festivalu i filmskom festivalu u Lokarnu.[5]
Dobio je Prix Un Certain Regard na Filmskom festivalu u Kanu 2010. za Hahaha, nagradu Srebrnog leoparda za najbolju režiju na Međunarodnom filmskom festivalu u Lokarnu 2013. za Our Sunhi i Zlatnog leoparda na Međunarodnom filmskom festivalu u Lokarnu 2015. za Right Now, Wrong Then. Njegov film The Woman Who Ran iz 2020. osvojio mu je Srebrnog medveda za najbolju režiju na 70. Berlinskom međunarodnom filmskom festivalu.[6]
Filmski stil uredi
Postoje određeni elementi koji se obično nalaze u Honovim filmovima. Tipičan Hon film naglašava temu domaćeg realizma sa mnogim scenama smeštenim na stambenim ulicama, kafićima, hotelima, školama i na stepeništu stambenih zgrada.[3] Likovi u filmu se vide kako šetaju gradom, piju soju i imaju seks. Glavni likovi u njegovim filmovima su često filmski reditelji ili glumci, a scene se obično sastoje od jednog kadra, koji često počinje i završava se zumom kamere. Budžeti za njegove filmove u proseku su oko 100.000 dolara.[7]
Hon je često spontan kada snima, prikazuje dnevnu scenu ujutru nakon snimanja i često menja priče tokom snimanja.[3] Retko priprema scenarije unapred. Umesto toga, Hon počinje sa osnovnim uputstvom i piše svoje scene ujutru na dan snimanja, praveći izmene tokom dana.[7] Hon počinje dan snimanja u 4 sata ujutro kada počinje da piše dijalog za snimanje tog dana. Hon takođe razvija bliske odnose sa glumcima zbog alkohola i cigareta i ponekad snima određene scene dok su glumci pod uticajem.[8]
Honov stil je upoređivan sa stilom Erika Romera, a čak se tvrdilo da se aluzije na Romerove filmove pojavljuju u nekim filmovima koje je režirao Hon.[9]
Reference uredi
- ^ Carew, Anthony (2015). "Expectedly unexpected: Repetition and understatement in the films of Hong Sang-Soo". Metro Magazine: Media & Education Magazine (186): 82–87. ISSN 0312-2654. OCLC 7128543000
- ^ „Alum's Film Wins Top Prize at Jerusalem Film Festival”. School of the Art Institute of Chicago (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 22. 03. 2020. g. Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ a b v g Lopate, Phillip. „The Discreet Charm of Hong Sang-soo” (na jeziku: engleski). ISSN 0028-7504. Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ „Hill of Freedom”. SFFILM (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ Rapold, Nicolas (2017-05-17). „Films of Hong Sang-soo Capture Pleasures and Pratfalls of Attraction”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ Meza, Ed; Meza, Ed (2020-02-29). „‘There Is No Evil’ Wins Golden Bear at Berlin Film Festival”. Variety (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ a b Rapold, Nicolas (2017-05-17). „Films of Hong Sang-soo Capture Pleasures and Pratfalls of Attraction”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ „The Films of Sangsoo Hong » Quarterly Conversation” (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 04. 08. 2019. g. Pristupljeno 2021-11-27.
- ^ Sticchi, Francesco (2018-10-01). „”Let Man Remain Dead:” The Posthuman Ecology of Tale of Tales”. Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies. 15 (1): 53—68. ISSN 2066-7779. doi:10.1515/ausfm-2018-0003.
