Hugo Raner

Hugo Raner (nem. Hugo Rahner; Pfulendorf, 3. maj 1900 — Minhen, 21. decembar 1968) je bio nemački jezuita i katolički teolog. Bio je dekan i predsednik Univerziteta u Inzbruku. Njegov mlađi brat Karl bio je takođe istaknuti katolički teolog.

Hugo Raner
Datum rođenja	(1900-05-03)3. maj 1900.
Mesto rođenja	Pfulendorf, Nemačko carstvo
Datum smrti	21. decembar 1968.(1968-12-21) (68 god.)
Mesto smrti	Minhen, Zapadna Nemačka

Pristupio je jezuitskom redu 1919. godine da bi ubrzo bio poslat u Valkenburg u Holandiju gde je započeo teološke i filozofske studije. Za sveštenika je zaređen 1929. godine. Teologiju je doktorirao 1931, a zatim se posvetio izradi doktorata iz filozofije. Od 1937. predavao je na teološkom fakultetu u Inzbruku u Austriji. Tu se specijalizovao za patrističke studije i istoriju rimokatoličke dogme. Tokom nacističkog režima morao je da napusti Austriju između 1940. i 1945. godine.

Nakon rata posvetio se ispitivanju odnosa između crkve i države kod ranih hrišćanskih pisaca (posebno kod Tertulijana i Ambrozija Milanskog). Ipak, za njegov najznačajniji doprinos rimokatoličkoj teologiji smatraju se radovi iz oblasti mariologije. Raner je izučavao patrističke spise i nastojao da ispita njihov mariološki sadržaj. Njegovi radovi iz ove oblasti uticali su na rad Drugog vatikanskog koncila. Raner je za jedan od ključnih marijanskih atributa usvojio reči Ambrozija Milanskog koji Mariju navodi kao majku crkve. Prema rečima pape Benedikta XVI Ranerov najveći doprinos sastoji se u tome što je kod ranih hrišćanskih pisaca otkrio nedeljivost između Marije i Crkve. Zajedno sa Otom Karerom Raner je napisao nekoliko radova o Ignasiju Lojoli, osnivaču jezuitskog reda. Ovi radovi smatraju se za značajan doprinos studijama o Lojoli i napretku u tumačenju i razumevanju njegovog života na temeljima istoriografskog metoda.