2. inženjerijski puk

2. inženjerijski puk je bio jedna od jedinica 2. krajiškog korpusa Vojske Republike Srpske. Puk je osnovan preustrojom 549. injženjerijskog puka 9. kninskog korpusa JNA sa komandnim mestom u Ključu.

2. inženjerijski puk
Postojanje	1992—1996. Mesto formiranja: Ključ
Formacija	puk
Jačina	320-680 prosečno: 320-680
Deo	2. krajiški korpus
Angažovanje	Breza Štit Vaganj
Komandanti
Komandant	Milenko Milojević (1992)
Komandant 2	Nikola Patković (1992)
Komandant 3	Rade Novaković (1992—1996)

Sastav i naoružanje

Inženjerijski puk je osnovan u maju 1992 u Ključu. Preformiranjem 549. inženjerijskog puka 9. kninskog korpusa JNA. Puk je popunjavan ljudstvom iz cele zone odgovornosti 2. krajiškog korpusa, a težišno iz Drvara, Petrovca i Ključa. Do jeseni 1995, komanda puka je bila u Laništu kod Ključa,a po povlačenju iz matične zone u jesen 1995. kod rudnika Tomašica pored Sanskog mosta, odnosno, na samom kraju rata, u Kozarcu. U organizacijskom sastavu puk je imao: komandu, komandu stana, vod veze, vod vojne policije, izviđački vod, pionirski bataljon, inženjerijski bataljon (četa inženjerijske mehanizacije, građevinska i mostna četa) i pozadinsku četu. Brojno stanje puka se kretalo od 320 do 680 boraca. Deo mehanizacije raspodeljen je početkom rata inženjerijskim četama brigada 2. krajiškog korpusa.

Ratni put

U toku rata u Bosni puk je pružao inženjerijsku podršku jedinicama 2. krajiškog koprusa, koja se ogledala u sledećem:

• izrada minskih polja i drugih prepreka ispred prednjeg kraja odbrane,
• izrada prolaza u minskim poljima u napadnim borbenim dejstvima,
• utvrđivanje prednjeg kraja odbrane izradom skloništa rovova i saobraćajnica,
• izrada i održavanje prilaznih i drugih puteva u zoni 2. krajiškog korpusa,
• izrada i uređenje skelskog a potom i mostovog mesta prelaska na reci Uni uzvodno od Krupe kada je uspostavljen mostobran Kobiljnjak preko Une u jesen 1994. godine,
• u Krupi (Egeljići) ojačavanje mosta „Bejli” za prelaz tenkova preko reke Une u jesen 1994.

Jedinice puka često su bile angažovane na izvršavanju nenamjenskih zadataka u ulozi pješadije, prvenstveno na bihaćkom ratištu, ali i u cijeloj zoni korpusa, a na kraju rata puk je pružao podršku i Operativnoj grupi 10 iz 1. krajiškog korpusa VRS.

Komandanti puka bili su: potpukovnik Milenko Milojević (jun-avgust 1992), major Nikola Patković (septembar-decembar 1992) i major Rade Novaković (od decembra 1992. do rasformiranja, 1996. godine).

Posleratni put

Puk je početkom 1996. rasformiran, a najveći deo ljudstva i tehnike ušli su u satav novoustrojenog inženjerijskog-građevisnkog puka i 11. inženjerijskog puka 1. krajiškog korpusa.

Gubici

U toku rata poginulo je 33, a ranjeno je 134 boraca puka.

Literatura

• Kukobat, Dušan; Dimitrijević, Bojan B. (2019). 2. krajiški korpus Vojske Republike Srpske. Banja Luka: Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica. ISBN 978-99976-730-5-3.