Japanske lake krstarice klase Čikuma

Lake krstarice klase Čikuma

Laka krstarica Čikuma, nakon završetka 1912. godine.
Korisnik
Početak gradnje:	1909—1910.
Porinuće:	1911.
Završetak gradnje:	1912.
Osnovne katakteristike
Dužina:	144,80 metara
Širina:	14,20 metara
Gaz:	5,10 metara
Težina:	4.400 tona (standardni deplasman) 5.040 tona (puni deplasman)
Pogon:	12 kotla Kanpon, snage 22.500 KS
Posada:	414 oficira i mornara
Naoružanje:	Topovi: 8 × 152 mm, 4 × 80 mm Mitraljezi 2 × 6,5 mm Torpedne cevi: 3 × 457 mm
Maksimalna Brzina:	26—27 kn (48—50 km/h)
Brodovi klase
Čikuma, Jahagi, Hirado

Tri krstarice klase Čikuma (jap:筑摩型防護巡洋艦) su bile lake krstarice, koje su se nalazile u sastavu japanske ratne mornarice. One su učestvovale u mnogobrojnim pomorskim operacijama tokom Prvog svetskog rata. Kao i većina japanskih lakih krstarice, i krstarice klase Čikuma su dobile imena po japanskim rekama.

Krstarice klase Čikuma su zapravo bile poslednje zaštićene krstariice koje su izgrađene u Japanu, ali su kasnije zbog posedovanja turbina, preklasifikovane u lake krstarice, i bile su preteča lakih krstarica klase Tenrju.

Pozadina

Krstarice klase Čikuma su građene po programu za povećenje mornarice iz 1907. godine, a bazirao se na osnovu iskustva stečenih tokom Rusko-japanskog rata. Zajedno sa bojnim krstašima klase Kongo, krstarice klase Čikuma su bile deo projekta za izgradnju brodova belike brzine, najnovije mornaričke tehnologije (turbine).

Dizajn

Osnovni prjekat krstarica klase Čikuma, bio je verna kopija britanskih krstarica klase Taun, sa ponekom modifikacijom, a imao je uticaj i dizajn japanske krstarice Tone. Krstarice klase Čikuma su bile prve krstarice velike brzine, opremljene turbinama, u japanskoj ratnoj mornarici. Turbine su obezbeđivale mnogo veću brzinu nego kod prethodno izgrađenih krstarica. Siluete brodova klase Čikuma, bile su lako prepoznatljive po njihova četiri dimnjaka.

Krstarice Čikuma i Hirado su posedovale nove Kertisove turbine, koje su omogućavale brzinu od 26 kn (48 km/h). Tokom probne vožnje, postignuta je maksimalna brzina od 26,83, odnosno 26,87 kn (49,76 km/h). Na krstarici Jahagi, postavljena je Parsonova turbina, sa kojom je na probnoj vožnji postignuta maksimalna brzina od 27,14 kn (50,26 km/h).

Krstarice klase Čikuma su bile naoružane sa 8 jednocevnih topova od 152 mm i 4 jednocevna od 80 mm. Pored toga imale su dva mitraljeza, kao i tri torpedne cevi od 450 mm.

Taktičko-tehnički podaci

Težina:
- 4.400 tona standardni deplasman
- 5.040 tona puni deplasman
Dimenzije:
- Dužina: 144,80 metara
- Širina: 14,20 metara
- Gaz: 5,10 metara (srednji gaz)
Maksimalna brzina:
- 26—27 kn (48—50 km/h)
Pogon: 12 kotla Kanpon, 22.500 KS
Maksimalna daljina plovljenja: 10.000 nautičkih milja/ 10 kn (19 km/h)
Količina goriva: 1.128 tona uglja i 300 tona nafte
Naoružanje:
- Glavna artiljerija: 8 × 1 152 mm
- Pomoćna artiljerija: 4 × 1 80 mm
- Mitraljezi: 2 × 1 6,50 mm
- Torpedne cevi: 3 x 1 457 mm
Oklop:
- Oklopni pojas: 89 mm (maksimalan)
- Paluba: 57 mm (maksimalan)
Posada: 414 oficira i mornara

Brodovi

Ime	Brodogradilište	Početak gradnje	Porinuće	Završetak gradnje	Beleška
Čikuma	Sasebo - Sasebo	23. maj 1909.	1. april 1911.	18. maj 1912.	Obrisana iz spiska flote 1. april 1931.
Jahagi	Micubiši - Nagasaki	20. jun 1910.	3. oktobar 1911.	27. jul 1912.	Obrisana iz spiska flote 1. april 1940.
Hirado	Kavasaki - Kobe	10. avgust 1910.	29. jun 1911.	17. jun 1912.	Obrisana iz spiska flote 1. april 1940.

Služba

Krstarice klase Čikuma su aktivno učestvovale tokom Prvog svetskog rata u pomorskim operacijama saveznika, na Pacifičkom i Indijskom okeanu. Nakon Prvog svetkog rata one su angažovane na patrolnim zadacima, duž Kineske obale. Krstarice Jahagi i Hirado su za vreme Sibirske intervencije pružale zaštitu konvojima, koji su prevozili snabdevanja i pojačanja japanskim trupama u Sibiru. Po završenoj Sibirskoj intervenciji sve krstarice klase Čikuma su angažovane na patrolnim zadacima. Krstarica Čikuma je obrisana iz spiska flote 1931. godine, a 1935. godine je potopljena kao brod-meta. Jahagi i Hirado su obrisane iz spiska flote 1940. godine, i redizajnirane su da služe kao ploveće kasarne. Obe su 1947. godine poslate na sečenje.

Literatura

Ivens, Dejvid (1979). Kaigun : Strategy, Tactics, and Technology in the Imperial Japanese Navy, 1887-1941. Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-192-8.
Hovart, Stiven (1983). The Fighting Ships of the Rising Sun: The drama of the Imperial Japanese Navy, 1895-1945. Atheneum. ISBN 978-0-689-11402-1.
Jencura, Hansgeorg (1976). Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869-1945. Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-893-4.
Šenking, Dž. Čarls (2005). Making Waves: Politics, Propaganda, And The Emergence Of The Imperial Japanese Navy, 1868-1922. Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-4977-0.