Ljiljana Žikić Karađorđević
Ljiljana Žikić Karađorđević (rođena Đogović, Kragujevac, 9. mart 1957 — Ljubenić, kod Peći, 1. april 1999) bila je u civilstvu inženjer organizacionih nauka, poginula je kao dobrovoljac Vojske SR Jugoslavije u toku NATO agresije na SR Jugoslaviju, 1999. godine.[1]
| Ljiljana Žikić Karađorđević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Ime po rođenju | Ljiljana Đogović |
| Datum rođenja | 9. mart 1957. |
| Mesto rođenja | Kragujevac, FNR Jugoslavija |
| Datum smrti | 1. april 1999. (42 god.) |
| Mesto smrti | Ljubenić, kod Peći, SR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1999. |
| Vojska | Vojska SR Jugoslavije |
| Rod | pešadija |
| Čin | vojnik |
| Odlikovanja |  |
Biografija uredi
Rođena je 9. marta 1957. godine u Kragujevcu kao jedno od troje dece (sestra Gordana i brat Bogdan) Živka Đogovića, vozača iz Hercegovine, i majke Milice, rođene Žikić iz sela Žabara kod Topole. U mladosti je pohađala muzičku i baletsku školu, a kao devojčica bila je angažovana u pozorištu "Joakim Vujić” u Kragujevcu. Nakon što su joj se roditelji razveli, Ljiljana je sa majkom, bratom i sestrom došla u selo Žabare da živi. U znak protesta što ih je otac napustio, Ljiljana je odbacila prezime Đogović, uzela majčino Žikić i još dodala prezime svoje rano preminule babe po majci, Manojlović. Tako se Ljiljana zvanično prezivala Žikić-Manojlović. U Beograd dolazi da studira. Studira i diplomira na Fakultetu organizacionih nauka u Beogradu. Naočita i lepa učestvuje na raznim izborima za mis širom zemlje. Pobedila je na takmičenju za Mis SR Srbije 1978. godine, iste godine ušla je u uži izbor za "Mis Jugoslavije". Bavila se manekenstvom, a njen lik krasio je časopise širom SFRJ. Početkom osamdesetih godina se oprobala i na filmu, igrajući obnažena epizodne uloge u filmovima "Nije nego", "Tigar", Balkan ekspres", "Grlom u jagode".... Želela je da snimi ploču, a sebe je, najzad, našla u pisanju poezije. Prva zbirka njenih pesama zove se "Tebi". Dva puta se udavala i razvodila i iz tih brakova ima šestoro dece (iz prvog braka Deni, Marko, iz drugog braka Dino, Mauro, Alberto, Dina).[2]
Karađorđević uredi
Princa Tomislava Karađorđevića upoznala je 1993. godine, u hramu Svetog Save na Vračaru. Posle godinu dana ponovo su sreli u manastiru Milton u Torontu, gde je Ljiljana došla kod sestre Gordane sa namjerom da tu i ostane. Ljiljana je u Kanadi objavila zbirku ljubavnih i dečijih pesama. Postala je član izdavačke kuće "Ambasadori mira" u SAD i svake godine učestvovala na Festivalu pesnika. Učestvovala je i govorila na mnogim mitinzima koje je organizovala srpska zajednica a čiji je cilj bio ukazivanje na položaj Srba u Hrvatskoj i BiH. Njeni nastupi na kanadskoj i američkoj televiziji i intervjui u uglednim listovima, pogotovo njene rodoljubive pesme koje je čitala ili objavljivala, doprinosile su afirmaciji borbe Srba u Jugoslaviji za svoja nacionalna prava. Godine 1994. dobila je pesničku nagradu u Americi za rodoljubivu pesmu "Braniću Srbiju i kad budem mrtva". Na ovoj nagradi joj je čestitao i princ Tomislav. U Srbiju se vraća 1995. kada je saznala da je princ Tomislav teško bolestan. Odlazi kod njega na Oplenac. U novinama je govorila o svojoj navodnoj vezi sa princom Tomislavom. Prema Ljiljaninim kazivanjima njihova ljubav započela je maja 1996. godine na Oplencu. Navodno su živjeli zajedno godinu dana na Oplencu, i da joj princ Tomislav govorio da će se razvesti od svoje supruge princeze Linde kao da su se i njih dvoje tajno verili 27. oktobra 1996. godine. Oplenac je napustila krajem decembra 1996. kada je navodno započeo njihov razlaz zbog svađe oko dočeka Nove godine. Ljiljana je želela da njih dvoje zajedno proslave na Oplencu dok je princ Tomislav želio da odu u Beograd. Nakon jednog intervjua uz koje su bile priložene zajedničke fotografije Ljiljane i princa Tomislava, oglasio se i princ Tomislav koji je između ostalog rekao: "Čuo sam i ja da postoji neka žena koja stalno priča da će se udati za mene i već sebe naziva "beogradskom princezom". Znate, "beogradska- princeza" je osoba koja piše pesme i onog trenutka kad sam shvatio da naše druženje kod nje prerasta u nešto više, rekao sam joj da više ne dolazi u Topolu. Ta žena priča svašta o mojoj supruzi Lindi, napada je, a za sebe kaže da je princeza Karađorđević. Ona jeste potomak Karađorđevića, ali ne direktno, od Karađorđa, već od njegovog brata. Znači, na neki način smo u srodstvu, tako da i kad bih hteo njome ne bih mogao da se ženim, jer pravoslavlje ne dozvoljava takvu vrstu braka. Ume ona da me pozove telefonom i da mi kaže da sam kukavica." Ljiljana je za ovakav rasplet događaja krivila ljude iz prinčeve okoline.[3]
Ljiljana je svom prezimenu dodala Karađorđević. Prema jednoj verziji prezime Karađorđević je dodala jer joj je dalji predak bio Karađorđev rođeni brat Marko, a prema drugoj to je učinila zbog ljubavi prema princu Tomislavu.
Pogibija uredi
Posle odlaska sa Oplenca uoči 1997. godine, Ljiljana je živela u svom stanu u Budimskoj 36, u Beogradu. Posvetila se pisanju poezije i proze. Započinje i rad na svom autobiografskom romanu "Koreni". Nakon početka agresije NATO-a na SRJ Ljiljana se 28. marta 1999. prijavljuje kao dobrovoljac u Vojsku Jugoslavije. Sa jednom grupom dobrovoljaca poslana je u jedan kamp za obuku u okolini Beograda. Potom je sa svojom dobrovoljačkom jedinicom prebačena u Niš, a potom i u Peć. Poginula je kao dobrovoljac 125. motorizovane brigade 1. aprila 1999. godine u blizini sela Ljubenić kod Peći, prilikom obavljanja borbenog zadatka.[4][5]
Posthumno je odlikovana Ordenom zasluga u oblasti odbrane i bezbednosti prvog stepena.[6]
Sahranjena je 10. aprila 1999. u Žabarima.
Reference uredi
- ^ „"BRANIĆU SRBIJU I KAD BUDEM MRTVA" Mis Jugoslavije, partnerka srpskog princa i majka šestoro dece DALA ŽIVOT ZA KOSOVO”. Blic. Pristupljeno 3. 2. 2019.
- ^ „Ljiljana je heroina srpskog naroda: Bila misica, majka šestoro dece i dobrovoljac, a život je izgubila na Kosovu 1999.”. Telegraf. Pristupljeno 3. 2. 2019.
- ^ „Sećanje na 1999: Ljiljani otadžbina draža od života”. Vesti. Pristupljeno 5. 1. 2022.
- ^ „Ljiljana ŽIKIĆ KARAĐORĐEVIĆ (Misica koja je dala život za Srbiju)”. Srbijanac. Arhivirano iz originala 04. 02. 2019. g. Pristupljeno 3. 2. 2019.
- ^ „Braniću Srbiju i kad budem mrtva”. Koreni. Arhivirano iz originala 29. 03. 2018. g. Pristupljeno 3. 2. 2019.
- ^ „Ljiljana Žikić Karađorđević : Nažalost, u našem narodu nije sačuvano sećanje na ovu srpsku heroinu, mnogi Srbi i ne znaju za nju”. Jadovno. Pristupljeno 3. 2. 2019.
Spoljašnje veze uredi
- „Potresna priča Dine Galorini o Ljiljani: Moju majku, bivšu mis, ubili Albanci”. Novosti. Pristupljeno 3. 2. 2019.
