Anselm Fojerbah
Anselm Fojerbah (12. septembar 1829 — 4. januar 1880) bio je nemački slikar. On je vodeći klasicistički slikar nemačke škole 19. veka.
| Anselm Fojerbah | |
|---|---|
 Autoportret (1873) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 12. septembar 1829. |
| Mesto rođenja | Špajer, Kraljevstvo Bavarska |
| Datum smrti | 4. januar 1880. (50 god.) |
| Mesto smrti | Venecija, Kraljevina Italija |
| Umetnički rad | |
| Polje | slikarstvo |
| Pravac | Klasicizam |
Biografija uredi
Rani život uredi
Fojerbah je rođen u Špajeru, kao sin arheologa Jozefa Anselma Fojerbaha i unuk pravnika Pola Johana Anselma Ritera fon Fojerbaha. Njegova rodna kuća danas je mali muzej.[1]
Između 1845. i 1848. pohađao je akademiju u Diseldorfu, gde su mu predavali Johan Vilhelm Širmer, Vilhelm fon Šadov i Karl Son . Nastavio je studije na Minhenskoj akademiji, ali je 1850. godine, zajedno sa nizom drugih nezadovoljnih studenata, prešao na akademiju u Antverpenu, gde je studirao kod Gustava Vapersa. Fojerbah se preselio u Pariz 1851. gde je bio učenik Tomasa Kuture do 1854.[2] U Parizu je proizveo svoje prvo remek-delo, Hafiz kod fontane (1852).[3]
Godine 1854. finansijski potpomognut od strane velikog vojvode Fridriha od Badena, posetio je Veneciju,[2] gde je bio impresioniran radovima vodeće škole kolorista. Nekoliko njegovih dela pokazuju pomno proučavanje italijanskih majstora.[3] Iz Venecije je nastavio za Firencu, a zatim u Rim. Ostao je u Rimu do 1873. godine, sa kratkim posetama Nemačkoj.[2]
Tokom 1861. upoznao je Anu Risi (poznatu kao Nana), koja mu je pozirala kao model naredne četiri godine.[2] Godine 1866. nju je nasledila kao njegov glavni model Lusija Brunači, žena gostioničara koja je pozirala za njegove slike Medeje.[2] Godine 1862. Fojerbah je upoznao grofa Adolfa Fridriha fon Šaka, koji je od njega naručio kopije italijanskih starih majstora. Grof ga je upoznao sa Arnoldom Beklinom i Hansom fon Marezom. Njih trojica su postali poznati kao Deutchromer („Nemački Rimljani“) zbog toga što su preferirali italijansku u odnosu na nemačku umetnost.[2]
Između 1869. i 1874. naslikao je dve verzije Platonovog Simpozijuma.[4]
Godine 1873. Fojerbah se preselio u Beč, pošto je postavljen za profesora istorijskog slikarstva na Akademiji.[2] Među njegovim učenicima su Ludvig Dojč, Rudolf Ernst i Žan Diskart. On je kasnije imao sukob mišljenja sa arhitektom Teofilom Hanzenom oko njegovog murala na plafonu Pad titana, naslikanog za Veliku salu nove zgrade Akademije na Ringštrase.
Poslednje godine uredi
Godine 1877. dao je ostavku na dužnost na Bečkoj akademiji i preselio se u Veneciju, gde je umro 1880. godine.[2] Brams je komponovao Nanie, komad za hor i orkestar, u njegovo sećanje.
Nakon smrti, njegova maćeha Henrijeta, sa kojom je oduvek bio blizak i koja je uvek radila na unapređenju njegove karijere, napisala je knjigu pod naslovom „Zavet“ ili „Zaveštanje“. U sastav knjige je uključila njegova pisma i autobiografske beleške. Knjiga je doživela uspeh i znatno je poboljšala njegovu posthumnu reputaciju.[5]
Prema navodima Enciklopedije Britanika iz 1911:
Bio je prožet klasičnim znanjem, a njegove figuralne kompozicije imaju dostojanstvo i jednostavnost grčke umetnosti. On je prvi shvatio opasnost koja proističe iz prezira tehnike, da je zanatsko majstorstvo potrebno da bi se izrazile i najuzvišenije ideje, i da loše nacrtani obojeni crtani film nikada ne može biti vrhunsko dostignuće u umetnosti.[3]
Njegovi radovi nalaze se u vodećim javnim galerijama u Nemačkoj. Štutgartska galerija ima drugu verziju Ifigenije; Karlsrue, Dante u Raveni; Minhen, Medeja; i Berlin, Koncert, njegova poslednja važna slika. Ostala značajna dela su Pijeta, Platonov simpozijum, Orfej i Euridika i Ariosto u parku Ferara.[3]
Galerija uredi
-
Junački pejzaž, 1855 -
Procep u steni sa kravama, 1855 -
Ifigenija, 1862 -
Pripovedač na bunaru, 1866 -
Rikordo di Trivoli, 1867 -
Orfej i Euridika, 1868–1869 -
Nimfa koja se odmara, 1870 -
Presuda u Parizu, 1870 -
Ifigenija II, 1871 -
Bitka Amazonki, 1873 -
Banket, 1874 -
Ifigenija III, 1875 -
Umetnikova maćeha, 1878
_-_Google_Art_Project.jpg)
Reference uredi
- ^ „Home - Feuerbachhaus Speyer”. feuerbachhaus.de.
- ^ a b v g d đ e ž Artist biography in German Masters of the Nineteenth Century, p.268
- ^ a b v g Encyclopædia Britannica, 1911
- ^ J.G. Lesher. „Some Notable Afterimages of Plato's Symposium”. Harvard University. Arhivirano iz originala 25. 01. 2021. g. Pristupljeno 10. 05. 2022.
- ^ Schiff, Gert, "An Epoch of longing" in German Masters of the Nineteenth Century, pp.24–7
Spoljašnje veze uredi
- Veze ka radovima
- Nemački majstori devetnaestog veka: slike i crteži iz Savezne Republike Nemačke, kompletan katalog izložbe iz Metropoliten muzeja, koji sadrži materijal o Anselmu Fojerbahu (br. 25-28)
