Бели зец
Beli zec ili alpski zec ili planinski zec (lat. Lepus timidus) je sisar iz reda dvozubaca (Lagomorpha) i porodice zečeva (Leporidae).
| Beli zec | |
|---|---|
| |
| Preparirani beli zec u zimskom krznu | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| Tip: | |
| Klasa: | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | L. timidus
|
| Binomno ime | |
| Lepus timidus Linnaeus, 1758
| |
| |
| Areal belog zeca
autohton
prenet
| |
Opis uredi
Beli zec je krupna vrsta i malo je sitniji od evropskog zeca. Dostiže dužinu od 45 do 65 cm, dužinu repa od 4 do 8 cm i težinu od 2 do 5,3 kilograma. Ženke su malo teže od mužjaka.[2] U toku leta krzno mu je smeđe boje, a u toku zime bele boje (kod većine populacija). Rep ostaje potpuno beo tokom cele godine, po čemu se razlikuje od evropskog zeca. Podvrsta irski beli zec (Lepus timidus hibernicus) ostaje smeđ tokom cele godine. Kod nekih jedinki irske podvrste javlja se tamnosiva boja na gornjoj površini repa.
Rasprostranjenje uredi
Vrsta ima stanište severnom delu Evroazije, u Austriji, Belorusiji, Estoniji, Irskoj, Italiji, Japanu, Kazahstanu, Kini, Letoniji, Litvaniji, Lihtenštajnu, Mongoliji, Nemačkoj, Norveškoj, Poljskoj, Rusiji, Sloveniji, Ujedinjenom Kraljevstvu, Ukrajini, Finskoj, Francuskoj i Švedskoj.[3]
Populacioni trend je za ovu vrstu nepoznat.[3]
Stanište uredi
Beli zec (Lepus timidus) naseljava polarne, planinske krajeve, tundre, tajge, jezera na čijim obalama raste trska u stepama.[3]
Ugroženost uredi
Ova vrsta nije ugrožena, i navedena je kao poslednja briga jer ima široko rasprostranjenje.[3]
Reference uredi
- ^ Lepus timidus Baza podataka uključuje i dokaze o riziku ugroženosti. (jezik: engleski)
- ^ Macdonald, D.W.; Barrett , P. (1993). Mammals of Europe.
- ^ a b v g Crvena lista (jezik: engleski)
Literatura uredi
- Macdonald, D. W.; Barrett , P. (1993). Mammals of Europe. New Jersey: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-09160-0.
- IUCN crvena lista ugroženih vrsta, detaljniji podaci o vrsti (jezik: engleski)
Spoljašnje veze uredi
