Božin Simić
Božin Simić (Veliki Šiljegovac, 20. oktobar 1881 — Beograd, 24. februar 1966) bio je srpski oficir, učesnik Balkanskih i Prvog svetskog rata. Član organizacije „Crna ruka” i masonske lože Pobratim. Nakon Drugog svetskog rata bio je ambasador FNRJ u Turskoj.[1]
| Božin Simić | |
|---|---|
 Božin Simić 1900. godine | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 20. oktobar 1881. |
| Mesto rođenja | Veliki Šiljegovac, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 24. februar 1966. (84 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je 20. oktobra 1881. godine u selu Veliki Šiljegovac, kod Kruševca. Potiče iz učiteljske porodice.
Završio je Vojnu akademiju i učestvovao u Majskom prevratu 1903. godine. Od 1911. godine bio je nadzorni oficir Vranjskog graničnog rejona prema Turskoj. Kao oficir za vezu prebacivao je četnike Voje Tankosića preko granice na tursku teritoriju.
Za vreme Prvog svetskog rata je bio komandir čete. Godine 1916. otputovao je za Rusiju, gde je u Odesi bio zadužen za regrutovanje vojnika za srpsku vojsku iz redova austrougarskih zarobljenika i učestvuje u osnivanju Dobrovoljačke divizije.
U periodu između dva svetska rata je od vlasti uhapšen, pa je štrajkovao glađu u Požarevcu, u znak protesta, govoreći da nije kriv. Delfa Ivanić se trudila da se on oslobodi, a uticala je da i njen raniji prijatelj iz Carigrada, patrijarh Varnava Rosić također interveniše u tom pravcu. To je urodilo plodom i Božin je oslobođen.[2] Na Solunskom procesu osuđen je na 18 godina zatvora, zbog čega ostaje u Rusiji i posle Oktobarske revolucije postaje pukovnik Crvene armije. Tamo ostaje do 1936. godine, kada se vratio u Jugoslaviju. Uhapšen je na granici, ražalovan i posle dva dana pušten iz pritvora uz povraćaj čina pukovnika koji mu je oduzet.
Bio je u dosluhu sa generalom Dušanom Simovićem, sa kojim se sastao 26. marta (dan pre puča) i obavestio ga o raspoloženju Sovjeta da sa Jugoslavijom zaključe sporazum. Učestvovao je u pregovorima sa Staljinom zbog čega su odmah posle vojnog puča 27. marta, Mustafa Golubić visoki oficir NKVD i Božin Simić zajedno, iz Beograda, avionom otputovali za Moskvu kako bi prisustvovali potpisivanju Sporazuma o prijateljstvu Jugoslavije i Sovjetskog Saveza. Za vreme Drugog svetskog rata Božin Simić je kao ministar Vlade u izgnanstvu imao nastup u donjem domu britanskog Parlamenta u kome se suprotstavio bombardovanju Beograda od strane saveznika, jer u Srbiji postoji pokret otpora okupacionim snagama, dok se npr. ne bombarduje Bugarska koja je otvoreno prešla na stranu sila osovine. Nakon tog njegovog istupa usledilo je višednevno bombardovanje Sofije. Zbog ovog istupa na njega je nakon Drugog svetskog rata, prilikom njegovog puta u Ankaru gde je krenuo da preuzme položaj ambasadora FNRJ, u Sofiji pokušan atentat, koji je ovaj preživeo.[3]
Posle Drugog svetskog rata je bio ambasador FNRJ u Francuskoj i Ankari.[4]
Preminuo je 24. februara 1966. godine u Beogradu.
Reference uredi
- ^ Večernje novosti: Najava aneksije Bosne, pristupljeno 19. januara 2013., Pristupljeno 17. 4. 2013.
- ^ Milanović, Jasmina (2012). DELFA IVANIĆ, USPOMENE. Beograd: INSTITUT ZA SAVREMENU ISTORIJU. str. 210—215. ISBN 978-86-7403-172-8.
- ^ Beli ruski knez! | Ostali članci | Novosti.rs
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 29. 05. 2012. g. Pristupljeno 12. 03. 2013.
Spoljašnje veze uredi
- Božin Simić sa sto lica („Večernje novosti“, 27. mart 2016)
- Doživljaj jednog komandira ("Politika", 6-9. jan. 1940)
