Branislav Glumac
Branislav Glumac (Smederevo, 10. jun 1938) je književnik,[1] pesnik, dramski pisac i likovni kritičar koji stvara u Hrvatskoj.
| Branislav Glumac | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Branislav Glumac |
| Datum rođenja | 10. jun 1938. |
| Mesto rođenja | Smederevo,  Kraljevina Jugoslavija |
| Zanimanje | književnik, pesnik, likovni kritičar |
Biografija uredi
Branislav Glumac rođen je u Smederevu 1938. godine, od oca Aleskandra Glumca i majke Josipe Ašanćajić. Njegov otac, Aleksandar Glumac, pred početak Drugog svetskog rata bio je zaposlen u Kraljevskom ministarstvu finansija u Beogradu, filijale u Smederevu. Voleo je da kaže: „Rođen sam na “proputovanju” u Smederevu”.
Nakon rata 1946. godine preselili su se u Viroviticu. Živeli su u kući koju im je poklonio Milja Ašančajić, deda njegove majke. U Virovitici je odrastao i završio osnovno i srednje obrazovanje. [traži se izvor]. Srednju školu završio je u Virovitici 1957. godine. Odmah posle završene srednje škole, preselio se u Zagreb. Diplomirao je jugoslovensku književnost i engleski jezik na Filozofskom fakultetu u Zagrebu 1973. godine.
Osim književnosti zainteresovao se i za politiku. Član je predsednikove Komisije za pomilovanja.
Od 1958. godine živi i radi u Zagrebu.
Karijera uredi
Objavio više od petnaest knjiga - pesama, feljtona, proze, romana i kritika. Prvu zbirku pesama „Pjesme“ objavio je 1960. godine, zajedno sa Zvonimirom Majdakom i Alojzom Majetićem. Njih trojica smatraju se i začetnicima erotske slobode u pisanju.
Autor je „Zagrepčanke“, jednog od najpopularnijih hrvatskih romana. Reditelj Pjer Radošević režirao je predstavu po istoimenom romanu koja je četiri godine igrana u Hrvatskom narodnom kazalištu. Nikola Vukčević, crnogorski reditelj, na osnovu knjige, snimio je film, koji je prikazivan u Motovunu, ali ne i u zagrebačkim bioskopima. [2] Sav svoj radni vek proveo je (i provodi) kao profesionalni književnik. Do sada je objavio tridesetak knjiga. Njegove prve pesme objavljene ju davne 1953. godine u Virovitičkim novinama. [3]
Pisao je pesme, proze, kritike i romane. Poznata dela prevodio je na hrvatski jezik. Zajedno sa Petrom Kepeskim preveo je prvu zbirku makedonske poezije na hrvatski jezik. Njegov poznati roman „Zagrepčanka“ predstavlja kulturnu knjigu hrvatske proze kojom stvara specifičan način pisanja i ostavlja lični pečat. U prozu unosi potpuno ukidanje interpunkcije. Kasnije, posebno u knjigama pesama, stvorio je specifične sopstvene interpunktuarije.
Nezavisnost u radu omogućila mu je da se kreće raznovrsnim umetničkim društvima i sredinama. Kretao u visokim krugovima što je prizvelo značajne susrete i prijateljstva sa glumcima i sa slikarima. Tako su nastale knjige tematski vezani za procese likovnog stvaranja od najstarijih do mlađih generacija slikara.
Više od tri decenije prati hrvatsko slikarstvo i njegov razvoj. Virovitici i dvorcu Pejačevića, 1980. godine, poklonio je stotinu slika i dvadeset pet skulptura raznih autora. Dela su izložena kao stalna postavka „Donacija Branislava Glumca“ u dvorcu. [traži se izvor]
Pojedina dela i tekstovi, Branislava Glumca, prevedeni su na francuski, engleski, nemački, italijanski, ruski, slovenački, bugarski, slovački i albanski jezik.
Bibliografija uredi
Romani
- „Zagrepčanka“ - 1974. godina (13 izdanja, prevedena na slovački, nemački i albanski jezik)
- „Pasji praznik“ - 1980. godina
- „Pokusni čovjek“ - 1990. godina (prevedena na albanski 2010. godine)
- „Brijeg hijena“ - 1998. godina
- „Razgovori sa slikarima “ – 2005. godina
- „Odmrzlo ljeto“ - 2012. godina [traži se izvor]
Drame
- „Sjećanje“
- „Negdje na kraju“
- „Bjegunac“
- „Jezičina“
- „Prepušteni“ (zabranjena) [4]
Novele
- „Posljednji živi mrtvac“ - 1965.
- „Pohvatajte male lisice“ - 1966.
- „Živjeti kao čovjek“ - 1975.
- „Deset priča o ljubavi, za ljubav i protiv ljubavi“ - 1985.
Pesme
- „Otok“ - 1960.
- „Unutrašnji pejzaži“ - 1966.
- „Žut pra konj“ - 1976.
- „Ljubavna režanja“ - 1977. (4 izdanja, prevedena na francuski i engleski jezik)
- „Leglo“ - 1981.
- „62 pjesme i jedna radosna“ - 2002.
- „Završna dionica“ - 2004.
- „Ljekarna od vremena“ - 2007.
- „145 sjećanja na ljude (o)smijeh. hranu. alkohole. duhan...“ - 2008.
- „Kazaljke oko očiju“ - 2009.
- „Nova sjećanja na ljude...“ - 2011. [traži se izvor]
Izvori uredi
- ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 216.
- ^ velikana u četiri stiha
- ^ Virovitički list
- ^ Nacional
