Vitomir Stevanović

Vitomir Stevanović (1928.) je profesor poreklom iz sela Berčinovac, nedaleko od Knjaževca. Bavio se istraživanjem različitih društvenih nauka, filozofije, psihologije kao i političkih nauka. Bio je posebno cenjen, od strane učenika kao i od strane profesora, u Knjaževačkoj gimaziji gde je radio. Kasnije dobija nagrade od opštine. Kao penzioner i dalje živi u Knjaževcu.

Biografija

Vitomir Stevanović rođen je 28. aprila 1928. godine u selu Berčinovac, nedaleko od Knjaževca, od oca Mladena, zemljoradnika, i majke Živke, domaćice. Osnovnu školu završio je u svom rodnom mestu, četiri razreda niže gimnazije u Knjaževcu i Učiteljsku školu u Negotinu.

Nižu gimnaziju u Knjaževcu završio je 1943. godine. Nije odmah nastavio školovanje zbog ratnih prilika, već je ostao na selu da pomaže svojim roditeljima u radu na poljoprivredi. Radeći na selu u uslovima ratne situacije, u vremenu kada su u selima, dolazile i odlazile mnoge vojne formacije (Nemci, Bugari, četnici Koste Pećanca, četnici Draže Mihailovića, nedićevci, ljotićevci, partizani) uvek je postojala opasnost, jer su ubistva bila na svakom koraku. Radeći na selu stupio je u blisku vezu sa NOB-om, sarađujući sa tim pokretom na različite načine (prikupljanjem odeće, obuće, hrane, agitacijom) od kraja 1943. godine. Krajem iste godine, kao mladi saradnik, primljen je u organizaciju CKOJ-a i izabran za člana Sreskog komiteta u Knjaževcu.

Kao aktivan omladinac bio je na prvoj Omladinskoj radnoj akciji i istočnoj Srbiji, na Crnom Vrhu kod Bora u januaru, februaru i martu mesecu 1945. godine, u još uvek ratnim uslovima. Bio je sekretar knjaževačke čete i kao najmlađi i brigadir od svih učesnika u toj radnoj akciji. Brigada, u čijem je sastavu bila i knjaževačka četa, radila je na postavljanju pruge uskog koloseka, kojom je „Ćira" prevozio drva za potrebe vojske i građana Beograda.

Dva meseca je radio na Crnom Vrhu, a mesec dana u Boru, na mestu zvanom „Gropa" na raščišćavanju ratnih ruševina. Po povratku sa radne akcije, sredinom aprila meseca izabran je za sekretara NOO (Narodnooslobodilačkog odbora) u selu i zadužen za rad omladinskih organizacija za nekoliko sela. Početkom 1945. godine primljen je u članstvo KPJ.

Početkom septembra meseca 1945. godine upisao je Učiteljsku školu u Negotinu, koju je završio 1949. godine sa odličnim uspehom.

Školovanje

U drugoj godini ove škole izabran je za predsednika Školskog komiteta ove škole, gde de ostao do završetka škole. Kao aktivan omladinac bio je izabran za člana Sreskog komiteta CKOJ - a u Negotinu za ideološko - politički rad među omladinom. Kao učenik trećeg razreda bio je na radnoj akciji (1947) na izgradnji pruge Šamac - Sarajevo kao član štaba brigade, na probijanju tunela „Lašva". Tu je ostao mesec dana, a sledećeg meseca bio je postavnjen za komandanta omladinske brigade u Žepči. Ova brigada bila je sastavljena od istaknutih omladinaca brigadira iz čitave Jugoslavije, a ovde su, pored rada, pripremani za rad sa omladinom pri povratku u svoja rodna mesta. Ovde je za uspešan rad dobio zahvalnicu i udarničku značku.

Kao učenik četvrtog razreda bio je na izgradnji Novog Beograda kao komandant srednjoškolske brigade grada Negotina. Brigada je radila na sanaciji terena pored Dunava, gde je kasnije izgrađen hotel Gradilišnog komiteta KPJ. Kao znak zahvalnosti za uspešno vođene brigadom, dobitnik je udarničke značke i pismene zahvalnice od komande gradilišta, kom je rukovodio Slobodan Bosiljčić.

Učiteljsku školu je završio 1949. godine. Po završetku škole izabran je za člana Sreskog komiteta omladine u Zaječaru za ideološko-politički i kulturni rad sa omladinom. Tu je ostao do novembra 1949. godine kada je otišao na odsluženje vojnog roka u vazduhoplovnu školu rezervnih oficira.

Posle povratka sa odsluženja vojnog roka od godinu dana bio je u decembru 1950. godine izabran za predsednika Opštinskog odbora NO u Knjaževcu. Tu je ostao do septembra 1951. godine kada je upisao Filozofski fakultet, Grupu filozofije, koji je završio 1955. godine. Počeo je studije kao stipendista ondašnjeg Ministarstva prosvete. Na fakultetu je bio član omladinskog rukovodstva studenata grupe i fakulteta. Posle završetka studija postavljen je za profesora filozofske grupe predmeta u Knjaževačkoj gimnaziji krajem 1955. godine i tu ostao do odlaska u penziju 1993. godine.

Rad i stvaralaštvo

Pored rada u nastavi bio je angažovan i van nastavnog rada. Na nivou škole bio je predsednik Radničkog saveta u dva navrata, predsednik sindikata u dva navrata, zadužen za pomoć u radu omladinske organizacije u školi, osnovao je Bački univerzitet na kom se vodila rasprava o disciplini, učenju, kulturi rada i ponašanja učenika, naučna i politička angažovanost i o svim oblicima vannastavne aktivnosti. Bio je i direktor škole.

Na nivou opštine Knjaževac (ondašnjem srezu) bio je odbornik u SO u dva mandata iz oblasti obrazovanja i član nekoliko komisija u okviru opštine. Bio je i član komisije u opštinskim političkim strukturama u okviru kojih je držao veliki broj predavanja iz oblasti politike. Držao je i veliki broj predavanja u okviru Radničkog univerziteta za obrazovanje odraslih građana. Jedno vreme bio je i dopisnik Politike i Borbe sa područja opštine Knjaževac. Na nivou okruga (ondašnjeg sreza) bio je član nekoliko komisija i organizacija kao što su: spoljašnji saradnik Pedagoškog zavoda držao je mnoga predavanja iz filozofije, sociologije i politike, prosvetnim radnicima svih gradova i okruga.

Na nivou Republike Srbije i ondašnje Jugoslavije bio je član Udruženja filozofa, sociologa, psihologa, član Udruženja direktora gimnazije u Srbiji. Učestvovao je na mnogim stručnim skupovima za filozofiju, sociologiju i psihologiju. Bio je na dva simpozijuma od Međunarodnog značaja. Za sociologiju na Ohridu i za filozofiju u Dubrovniku, gde je imao i saopštenje.

Pored redovnog rada u školi i drugih aktivnosti posvetio je više pažnje sticanju šireg znanja iz oblasti kojom se bavio. Završio je postdiplomske studije na Fakultetu političkih nauka, oblast filozofija, odobranom rada pod naslovom "Problemi dijalektike u savremenoj jugoslovenskoj filozofiji" (1975.).

Politikom se bavio od rane mladosti, od druge polovine 1943. godine pa nadalje. Bio je član CKOJ - a, KPJ i KPS i u tom svojstvu je veoma aktivno radio do raspada Jugoslavije, a od tada nije bio ni u jednoj političkoj organizaciji do danas. Za sve vreme njegovog rada bio je opredeljen za politiku demokratskih vrednosti. Čitav svoj teorijski i praktični rad posvetio je borbi svoga vremena, za novi humanizam, za demokratski sistem vrednosti, adekvatan savremenoj civilizaciji.

Priznanja za angažovanje

Za svoj dugogodišnji rad dobitnik je nekoliko priznanja u obliku povela, zahvalnica i nagrada. Kao učenik srednje škole dobio je nagradu za uspešan rad i rukovođenje omladinom škole i rada u političkim organizaciama u Negotinu. Kao rukovodilac omladinskim radnim brigadama dobitnik je dve udarničke značke i pismene zahvalnice komande radnih akcija. Za rad u gimnaziji u Knjaževcu dobio je u dva navrata priznanje „najbolji profesor", jednom od kolektiva škole, a drugi put od učenika škole. Dobitnik je priznanja za istraživački rad od Pedagoškog zavoda u Zaječaru i zlatne plakete kolektiva škole povodom obeležavanja 120 godina postojanja škole.

Dobitnik je Majske nagrade povodom praznika opštine Knjaževac za uspešni rad u školi kao profesor, direktor škole i kao pisac nekoliko knjiga (2008). Za svoje radove služio se pored srpskog i nemačkim jezikom.

Živi u Knjaževcu i trenutno je penzioner.