Dušan Kondić
Dušan Kondić (Busnovi kod Prijedora, 11. jun 1883 — Busnovi, 8. decembar 1966) bio je protojerej Srpske pravoslavne crkve, paroh i starešina Crkve Vaznesenja Hristovog u Busnovima.
Dušan Kondić | |
|---|---|
| Puno ime | Dušan Kondić |
| Datum rođenja | 11. jun 1883. |
| Mesto rođenja | Busnovi kod Prijedora, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 8. decembar 1966. (83 god.) |
| Mesto smrti | Busnovi, SFRJ |
| Mesto ukopa | Gradsko groblje Prijedor |
| Obrazovanje | Prizrenska bogoslovija |
| Aktivni period | 1908—1966 |
| Titula | protojerej-stavrofor pri Crkvi Vaznesenja Hristovog u Busnovima |
Biografija
urediProtojerej Dušan Kondić rođen je 11. juna 1883. godine u Busnovima kod Prijedora, u čestitoj i pobožnoj kući protinice Ane i prote Gavre Kondića.[1]
Završio je Prizrensku bogosloviju a potom rukopoložen u čin đakona prilikom osvećenja hrama Svetog Proroka Ilije u Svodni, 9. septembra 1906. godine od strane mitropolita banjalučkog Evgenija Letice.
Rukopoložen je za sveštenika u Lepenici 29. septembra iste godine, te mu je privremeno povjerena parohija u Kozici. Po prelasku sveštenika Jovana Jelića na parohiju u Marićku, mladi Dušan 1908. godine dolazi u svoje Busnovi.[2]
Crkva u Busnovima se 1911. godine nalazila u lošem stanju po svoj prilici je namjera za njeno obnavljanje prekinut izbijanjem balkanskih i Prvog svetskog rata. Po oslobođenjeu i ujedinjenju zaslugom oca Dušana hram je podzidan kamen i generalno obnovljen 1924. godine.
Za revnosnu služba prota Dušan je od mitropolita banjalučkog Vasilija Popovića odlikovan pravom nošenju crvenog pojasa 26. maja 1922. godine. Protojereskim činom odlikovan je u proleće, 1938. godine.[3]
Po progonstvu u Srbiju 1941. godine, raspoređen je u Eparhiju braničevsku te je 2. oktobra iste godine postavljen za pomoćnika drugom parohu golubačkom. Potom mu je u opsluživanje povjereno selo Dvorište, a od 27. jula 1942. godine prva golubačka parohija u kojoj je ostao do povratka u Potkozarje, 25. juna 1945. godine.
Uživajući izuzetno povjerenje nadležnog arhijereja određen je 1947. godine za rednovog člana crkvenog suda iz namjesništva prijedorskog. Sveti arhijereski sinod odlikovao ga je pravom nošenja naprsnog krsta 1949. godine.
Upokojio se 8. decembra 1966. godine u na parohiji u svojim Busnovima a sahranjen je na gradskom groblju u Prijedoru.
Vidi još
urediIzvori
uredi- ^ „POLOŽAJ SVEŠTENSTVA BANjALUČKE EPARHIJE OD 1945. DO 1953. GODINE”. SRBI U BIH (na jeziku: srpski). 2015-07-23. Pristupljeno 2022-04-21.
- ^ „POLOŽAJ SVEŠTENSTVA BANjALUČKE EPARHIJE OD 1945. DO 1953. GODINE”. SRBI U BOSNI I HERCEGOVINI (na jeziku: engleski). 2015-07-23. Pristupljeno 2022-04-21.
- ^ „Svetinje čija ljepota ostavlja bez daha: Crkve brvnare kod Prijedora - GradPrijedor.com - Portal grada Prijedora” (na jeziku: srpski). 2019-01-17. Pristupljeno 2022-04-21.
