Ivan Đurić
Ivan Đurić (Beograd, 30. oktobar 1947 — Pariz, 23. novembar 1997) bio je srpski istoričar, univerzitetski profesor i političar. Kratko vreme je bio političar i jedan od kandidata za predsednika Srbije na prvim višestranačkim izborima 1990. godine.
| Ivan Đurić | |
|---|---|
 Ivan Đurić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. oktobar 1947. |
| Mesto rođenja | Beograd, NR Srbija, FNRJ |
| Datum smrti | 23. novembar 1997. (50 god.) |
| Mesto smrti | Pariz, Francuska |
| Naučni rad | |
| Polje | vizantologija |
| Institucija | Univerzitet u Beogradu |
Mladost i obrazovanje
urediIvan Đurić je rođen u Beogradu 30. oktobra 1947. sa sestrom bliznakinjom, Dušankom Đurić - Trbojević[1] - od oca Dušana i majke Ivane (r. Bogdanović), univerzitetskih profesora. Otac mu je bio profesor interne medicine na Medicinskom fakultetu, a majka profesorica ruske književnosti na Filozofskom fakultetu Beogradskog univerziteta. U Beogradu je završio osnovnu školu "Sveti Sava", klasičnu gimnaziju (danas Osma beogradska gimnazija),[2] da bi potom upisao Filozofski fakultet. Diplomirao je na odseku za istoriju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu u januaru 1971. godine sa radom na temu „Vizantijski činovi u srednjovekovnoj Srbiji“.
Akademska karijera
urediNakon što je završio studije primljen je za asistenta na katedri za istoriju u junu 1971, gde je šef katedre bio Georgije Ostrogorski. Magistarski rad, na temu „Porodica Foka“ završio je 1974. Iste godine je postao i saradnik instituta za Vizantološke studije SANU.[3] Usavršavao se u Centru za Vizantološke studije i u Američkoj školi u Atini (1977–1978). U svojoj trideset petoj godini (1982) odbranio je doktorsku disertaciju „Vreme Jovana VIII Paleologa“.[3] Docent na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu postao je 1982. i gostujući profesor na Univerzitetu u Nici (1983) i u Parizu (1986). Vanredni profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu (1989) i predsednik Saveta Filozofskog fakulteta (1990).
U godini kada je postao vanredni profesor, počeo je da uređuje časopis Demokratija danas.[4] Učestvovao je 1980. godine u pripremi „Oksfordskog rečnika Vizantije“.
Godine 1991. se preselio u Pariz, gde je predavao vizantologiju na univerzitetima Pariz VIII i Pariz XII te na Institutu za evropske studije. U Parizu je ostao da živi i radi sve do svoje smrti, 1997. godine.
Odabrana dela
uredi- Ektesis nea—vizantijski priručnik za pitakia o srpskom patrijarhu i nekim feudalcima krajem XV veka, 1974.
- Porodica Foka, 1976.
- Đurić, Ivan (1984). Sumrak Vizantije: Vreme Jovana VIII Paleologa 1392-1448. Beograd: Narodna knjiga.[mrtva veza]
- Romejski govor i jezik Konstantina VII Porfirogenita, 1986.
- Istorija—pribežište ili putokaz, 1990.
- Vlast, opozicija, alternativa, 2009.
Reference
uredi- ^ Đurić, Dušan S. Đurići u Zaovinama. str. 369.
- ^ Č., B. (29. 6. 1966). „Odmor je raditi u tom odeljenju”. Borba.
- ^ a b „Ivan Đurić”. Istorijska biblioteka. http://www.istorijskabiblioteka.com/. Pristupljeno 25. 12. 2016. Spoljašnja veza u
|publisher=(pomoć) - ^ Petrović, Prof. dr Dragoslav (23. 11. 2007). „Vera u neprolazne vrednosti”. www.danas.rs. Danas. Pristupljeno 25. 12. 2016.
