Igumanija Doroteja (Bojković)
Doroteja (svetovno Milanka Bojković; Veliko Orašje, 15. januar 1923 — Manastir Miljkovo, 25. decembar 2007) bila je monahinja Srpske pravoslavne crkve i shi-igumanija Manastira Miljkovo.[1]
| Doroteja (Bojković) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija braničevska |
| Čin | shi-igumanija |
| Titula | shi-igumanija Manastira Miljkovo |
| Sedište | Manastir Miljkovo |
| Godine službe | od 20. oktobra 1952. do 25. decembra 2007. |
| Prethodnik | Nikanor (Pujić) |
| Naslednik | Angelina (Radisavljević) |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Milanka Bojković |
| Datum rođenja | 15. januar 1923. |
| Mesto rođenja | Veliko Orašje kod Velike Plane, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 25. decembar 2007. (84 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Miljkovo, Srbija |
| Grob | Manastir Miljkovo |
Biografija
urediShi-igumanija Doroteja (Bojković) rođena je 15. januara 1923. godine u Velikom Orašju, od oca Vidoja, kasnije sveštenika i jedno vreme paroha crkvenačkog i majke Obrenije, pred kraj života monahinje Evdokije.[1] Na krštenju je dobila ime Milanka. Osnovnu školu završila je u rodnom selu, a zatim žensku domaćičku i nižu poljoprivrednu.[1]
U toku Drugog svetskog rata 1942. godine odlazi u Manastir Jovanje kod Ovčar Banje, kao iskušenica kod igumanije Ekaterine (Stanković), gde provodi devet godina.[2] Iz Jovanja, prelazi u Manastir Sretenje na Ovčaru, kod igumanije Ane (Adžić).[2] Zamonašena je u manastiru Sretenje, 8. aprila 1950. godine od strane igumana žičkoga Vasijana (Mišića), dobivši monaško ime Doroteja.[2]
Nakon prijema u klir Eparhije braničevske, po odluci episkopa braničevskoga gospodina Hrizostoma (Vojinovića), od 20. oktobra 1952. godine poverena joj je dužnost najpre privremene a onda i stalne nastojateljice Manastira Miljkovo kod Svilajnca.[3] Primopredaju je izvršio 30. oktobra 1952. godine smenjeni starešina, iguman Nikanor (Pujić). Tom prilikom, sa novom starešinom, monahinjom Dorotejom, došle su i četiri sestre monahinja Pelagija i iskušenice.[3]
Dana 4. decembra 1963. godine mati Doroteja proizvedena je u čin igumanije u Manastiru Miljkovu, od strane episkopa braničevskoga gospodina Hrizostoma.[4] Sestre na čelu sa mati Dorotejom, pokazale su veliku ljubav i požrtvovanost uradivši nov živopis u crkvi i podigavši nov konak, započet 1961. godine, koji je osveštan 1968. Sadašnji ikonostas i živopis je 1967. godine uradio monah Naum (Andrić).[4]
Za vreme uprave mati Doroteje sagrađen je još jedan lepši i noviji konak u kome se nalazi i zimska kapela posvećena svetom Maksimu Ispovedniku.[4] Malo je manastira u Srbiji koji imaju ovako lep i udoban konak koji je generalno dovršen 2000. godine.[4] Naravno ne smemo zaboraviti ni prekrasno uređenu manastirsku portu kojoj bi mogle da pozavide i najuređeniji parkovi u Srbiji. Mati Doroteja se poklonila grobu Gospodnjem i obišla sveta mesta u Svetoj zemlji o Vaskrsu 1997. godine.[5]
S njenim blagoslovom, 2001. godine sve knjige koje je manastir posedovao sređene su u solidnu manastirsku biblioteku koja poseduje i njenu zadužbinsku zbirku knjiga.[5] Na dan svetog Maksima Ispovednika, 3. februara 2005. godine primila je veliku shimu od strane episkopa braničevskog gospodina Ignatija (Midića).[6] Tako je postala jedna od malobrojnih velikoshimnica naše Eparhije braničevske.[6]
Mati Doroteja je bila na čelu Miljkovog manastira punih 55 godina. U tom periodu zamonašeno je preko dvadeset iskušenica i dva iskušenika.[7] Manastirska ekonomija je dovedena do zavidnog nivoa, a svi stari konaci su zamenjeni sa dva nova konaka i novom zimskom kapelom. Manastirska crkva, posvećena Vavedenju Presvete Bogorodice, dobila je novi ikonostas, pod, freskopis i fasadu. Zaslugom i trudim shi-igumanije Doroteje 2004. godine podignit je Manastir Dobreš metoh Miljkovog manastira.[7]
Upokojila se u Gospodu 25. decembra 2007. godine u Manastiru Miljkovo.[8] Sahranjena je 27. decembra u porti Miljkovog manastira, na manastirskom groblju.[8] Opelo su služili dvojica arhimandrita, otac Matej (Ristanović), iz Ravanice i Nikolaj (Mališić) iz Radovašnice, uz prisustvo mnogobrojnih monaha i monahinja.[9]
Vidi još
urediIzvori
uredi- ^ a b v „Istorijat”. www.spc-altena.de. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b v „Miljkov Manastir”. www.svetidimitrije.no. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b „Miljkov manastir |” (na jeziku: srpski). 2015-10-23. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b v g „Bojanić: U obilazak manastira Moravske Svete Gore, neopisiva lepota - SRPSKA ISTORIJA” (na jeziku: srpski). 2020-04-28. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b „MANASTIR MILJKOVO - www.manastiri-crkve.com”. manastiri-crkve.com. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b „Manastir Miljkovo kod Svilajnca - Telegraf.rs”. www.telegraf.rs. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b „BORBA ZA VERU - Mošti Sv. Jovana Šangajskog ponovo u Srbiji”. borbazaveru.info. Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ a b Dušanić, Marija (2020-12-07). „Kako je manastir Bukovica dobio ime Miljkov manastir? Ovde se čulo prvo crkveno zvono u Srbiji”. Telegraf.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-03-23.
- ^ „MILJKOV MANASTIR: Sveto mesto na Resavskoj Svetoj gori – Come To Serbia” (na jeziku: srpski). 2020-07-16. Pristupljeno 2024-03-23.
Spoljašnje veze
uredi
