Mahala (gradska četvrt)
Mahale (ili samo male) su glavne gradske četvrti u balkanskim gradovima koje su određene za stanovanje. Izraz mahala je u balkanske jezike došao posredstvom turskog jezika (mahalle), ali on u stvari potiče od arapske reči محلة [mähallä], što znači stanovanje. Ova reč je prisutna u mnogim balkanskim jezicima, gde je dobijala razne forme: albanski: mahallë ili mahalla, ili mëhallë ili mëhalla; bugarski: махала [makhala]; srpski i bošnjački: махала/mahala, ili ма'ала/ma'ala, ili samo мала/mala; makedonski: маало [maalo] ili маала [maala]; romski: mahala; rumunski: mahala; grčki: μαχαλάς [mahalás].
Mahale su nastale posle osvajanja Balkanskog poluostrva od strane Osmanlija, koji su ovde osnovali gradove orijentalnog tipa. Mahale su okruživale čaršiju, odnosno trgovački deo grada. U centru mahale su se nalazile džamije ili mesdžidi (džamije bez minareta), u njihovoj blizini su bili mekteb (škola) i prodavnica sa proizvodima za ishranu. Ove građevine su imale ulogu da zadovolje potrebe četrdesetak, pedesetak porodičnih kuća.
U mahalama je postojao poseban kult susedstva, koji nije obraćao pažnju na etničku ili versku pripadnost stanovništva. U savremenom svetu se mahalama nazivaju neke od gradskih četvrti (npr. u Sarajevu gde je bilo oko 60 mahala).
