Miho Mihajlovski
Miho Mihajlovski (Kičevo, 25. oktobar 1915 — Skoplje, 28. mart 2003), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, oficir JNA, društveno-politički radnik SR Makedonije i narodni heroj Jugoslavije.
| miho mihajlovski | ||||
|---|---|---|---|---|
 Miho Mihajlovski | ||||
| Lični podaci | ||||
| Datum rođenja | 25. oktobar 1915. | |||
| Mesto rođenja | Kičevo, Kraljevina Srbija | |||
| Datum smrti | 28. mart 2003. (87 god.) | |||
| Mesto smrti | Skoplje, Makedonija | |||
| Profesija | elektromehaničar | |||
| Delovanje | ||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | |||
| Heroj | ||||
| Narodni heroj od | 30. jula 1952. | |||
| Odlikovanja |
| |||
Biografija uredi
Rođen je 25. oktobra 1915. godine u Kičevu. Osnovnu školu i tri razreda gimnazije završio je u rodnom gradu. Nakon toga je počeo da uči elektromehaničarski zanat. Otišao je u Beograd i zaposlio se na zemunskom aerodromu. U Beogradu se povezao sa pečalbarima iz svog kraja, koji su bili aktivni u radničkom pokretu.
Radio je na zemunskom aerodromu sve do kapitulacije Jugoslavije, nakon čega se vratio u Kičevo. Tamo se povezao sa pripadnicima antifašističkog pokreta. U proleće 1942. godine, bio je uhapšen i podvrgnut mučenju, ali nije izveden pred sud.
Prilikom prvog oslobođenja Kičeva, septembra 1943. godine, bio je komandir voda. Tada je sa grupom partizana osvojio kasarnu u gradu. Kod drugog oslobođenja Kičeva u novembru 1943. godine, sa grupom drugova izvršio je zadatak miniranja mosta ispred grada. Tada je bio borac u Prvoj makedonsko-kosovskoj brigadi.
Prilikom povlačenja sa slobodne teritorije Debarce, Miho je bio upućivan da probija zasede, a pošto je znao da se služi radio-tehnikom, bio je upućivan i na specijalne zadatke.
Tokom Februarskog pohoda, postao je zamenik komandanta bataljona u Prvoj makedonsko-kosovskoj brigadi. Tokom pohoda, istakao se u borbama protiv Nemaca kod mesta Lokov i Prždevo, nakon čega je bio pohvaljen od štaba brigade pred strojem i dobio na poklon revolver.
Istakao se i u jednoj borbi protiv Bugara u aprilu 1944. godine. Pošto nakon prvog juriša nije bio probijen obruč, Miho je na čelu svog bataljona probio neprijateljske položaje, nakon čega su on i njegov bataljon bili pohvaljeni.
U septembru 1944. godine, prilikom konačnog oslobođenja Kičeva, opet je učestvovao u borbama kao komandant bataljona. Prilikom borbi bio je teško ranjen.
Nakon oslobođenja bio je zamenik komandanta brigade za vezu Korpusa narodne odbrane, inspetkor za veze u Jugoslovenskoj narodnoj armiji, a 1949. godine bio je postavljen za sekretara Koordinacionog komiteta za narodnu odbranu pri vladi NR Makedonije. Od 1954. do 1964. godine vršio je službu u Sekretarijatu unutrašnjih poslova.
Umro je 28. marta 2003. godine u Skoplju.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više drugih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 30. jula 1952. godine.
Literatura uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.
